O günü asla unutamam. Çünkü o gün hayatımın en kötü günüydü. Herşey normal gibiydi, o gün biz ailecek pikniğe gidicektik herkes arabaya binmişti. Babam ceplerini kontrol ederken 'Maya telefonum evde kalmış git ve al.' dedi 'Tamam.' dedim.
Ama o babama en son söylediğim söz olduğunu bilmiyordum. Evden babamın telefonunu alıp çıkmıştım ki bizim arabanın arkasına son sürat hızla giden bir araba çarptı. O gün ben annemi, 6 yaşındaki kız kardeşimi, 11 yaşındaki erkek kardeşimi ve babamı kaybettim.
O gün 14 yaşındaydım. Tam 3 yıl boyunca kimseyle konuşamadım. Onlar ne kadar konuşmak isteselerde ben kimseyle konuşamadım. Tam 3 yıl. Söylemesi ne kadar kolay değil mi ? Ama o 3 yıl o kadar kolay geçmedi.
Ben o günden sonra halamlarda kaldım. Bana çok iyi baktılar. Zehra halam beni kendi çocuklarından ayırmadı. Kuzemin Mertcan ile aynı yaştayız bizden bir yaş büyük olan Nergis adında birde benim her derdimde yanımda olan bir kuzenim var.
Mertcan ve ben şansa aynı sınıftaydık. Nergis ise başka bir okuldaydı. Ben okuldan sonra dövüş sanatları kursuna gidiyorum. Nedenini okumaya devam ederseniz öğrenceksiniz.
Artık Hikayenin Başını biliyorsunuz. devamını öğrenmeye hazır mısınız?
----------------------------------------------------------------------------------------------
Umarım beğenmişsinizdir 😊
Oylamayı lütfen unutmayın ve yorum yaparsanız çok sevinirim ❤
~191 kelime~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PONTARİYA DİYARI
FantasíaMaya parga ailesini kaybettikten sonra ona halası ve amcası kol kanat gerdiler ama bir sorun vardı Maya dünya ya ait değildi o Pontariya'ya aitti.
