Heart of the Sunset (Heart Series #4)

F O U R T E E N

Thank you so much for reading, tiniks🌹
…
Warning: R-18. Matured content ahead.

Pagkatapos nang nangyari kagabi ay hindi na ako bumalik pa sa condo ni Ino. Dumeretso ako ng uwi sa condo ko. I still can’t accept the fact that I felt the pain in my heart when I realized I have no right towards Ino. And staying away from him would be a huge help.

I sighed. Isinara ko at ni-lock ang pinto ng condo ko nang lumabas ako para pumasok sa trabaho. I went to the elevator and went downstairs. Then I went to the parking garage and went inside my car as I drove my way to my shop.

“Madam, we have a new client.” Iyon ang bungad sa akin ni Diana.

I smiled a bit. “Thanks. Please put the names on my table. I’ll check it out later.”

She nodded. I sighed. Lumapit ako sa mga nakahilerang kong mga damit. In-arrange ko ang mga ito dahil wala ako sa mood na mag-sketch ng design.

Umabot na lang ang tanghalian ay wala akong nagawang sketch. Nag-arrange lang ako ng nag-arrange. Kahit no’ng mag-uwian na ay hindi pa rin ako tumigil.

“Uhm… Madam, did you already read the folder that I placed on your table? The clients' likes for their designs are written in there. Some will be designed and delivered next week,” saad ni Diana.

I sighed. I felt so gloomy that I don’t even know what to do first. “Alright. I’ll bring it in my condo to check it. I haven’t checked it yet because I was not in the… mood.”

Lame excuses, Nivia.

She nodded. “Alright, Madam. If you need me in your condo, I’ll be one call away.”

Tumango ako. “Oui. Merci, Diana.”

Tumango siya saka tumalikod na. Siguro ay uuwi na.

Bumuntong-hininga ako. Agad akong pumunta sa opisina ko saka kinuha ang bag at ang folder na nasa mesa. Lumabas na ako ng shop saka inutusan ang mga empleyado ko na sila na ang magsara.

I went inside my car and started the engine. Plano kong pumunta ng mall para magliwaliw. Masyado akong stress ngayong araw kaya kailangan kong mag-enjoy, and that is going to the mall.

When I arrived in the mall, I immediately went to the clothing line. Namili agad ako roon ng tingin ko ay maganda sa akin.

But I stopped when two person caught my eyes. Nawala ang munting ngiti sa labi ko at humapdi ang puso ko.

“Ino?” I whispered.

He’s with a woman. The woman is clinging on his arm. They were both smiling wide and laughing like they knew each other for a long time. Nagtuturo ang babae at willing naman itong samahan ni Ino.

“Feeling ko maganda ‘yung color red. Spicy red ang hilig ko tsaka sigurado akong bagay sa akin,” wika ng babae.

My eyes widened a bit knowing that she’s a Filipina. She can speak Tagalog well.

“Yeah, just buy everything you’ll like.” Malawak ang ngiting sabi ni Ino.

Nang akmang haharap sila sa gawi ko ay agad akong nagtago. Pero doon pa rin sa lugar kung saan maayos ko silang makikita.

“What about this, Jace? Mukhang maganda ‘to, ‘no? Kaso baby blue ang kulay, eh.”

“So, what if it’s baby blue? You have fair skin, babagay sayo ‘yan,” wika ni Ino.

Mas lalong sumakit ang puso ko. I never heard him say that to me before. And all of a sudden, insecurity consumed me.

“You think babagay sa akin?” tanong ng babae na nakakapit sa mga braso ni Ino.