I'M NOT ASHAMED

Chapter 1: First Day

🅸︎🅼︎ 🅽︎🅾︎🆃︎ 🅰︎🆂︎🅷︎🅰︎🅼︎🅴︎🅳︎ ✞︎

RACHEL'S POV

"Welcome Freshmen!" mahinang basa ko sa malaking tarpaulin na nakapaskil sa may pinakabungad ng school.

Haist. This is it! College life, here we goooo!!

Masaya kong hinawakan yung strap ng bag ko at saka nagsimula ng pumasok sa loob ng gate.

It is the first day of school. At di ko maiwasang kabahan ng konti kahit pa super excited na'ko para sa araw na ito.

Ako nga pala si Rachel, and I'm proud to say na isa akong Christian. Turning 18 na'ko next month, and a new college woman sa'ming pamilya. Lumaki ako sa isang Christian fam na Pastor ang ama. Kaya yun, namulat ako sa faith nila na . . . totoo at buhay ang Diyos.

I thank God so much dahil binigay Nya 'ko sa isang Christian na pamilya; dahil bata palang ako, nakilala ko na Sya. Pero syempre hindi lang dapat sa'kin nagtatapos ang pagpapala.  I must share it and pass it to others also. Kaya eto... here I am entering this new world that is full of strangers and unbelieving people. It's my mission to proclaim to them the One who has made my life a blessing and be an instrument for Jesus to heal them and be redeemed.

Nakakatakot? Psh, hindi ah.
Maybe kinakabahan, oo, pero hindi matatakot.

God has not given me a Spirit of fear but of love and power. So ba't ako matatakot?

Ang fear ay galing lang yun sa kalaban. It is what they used the most para patahimikin tayo at hindi magamit Ng Diyos sa pagpapalaganap ng katotohanan.

So, kung ganon lang rin naman, I would rather choose to stand bold. Ayokong manahimik lang. Hindi kaya ng puso ko na hindi ipagsigawan ang Kanyang kabutihan at kadakilaan. He deserves to be seen by everyone and I am more willing to be a vessel of proclaiming the Name of Him, The Lord of lords and the Great I Am.

Hinanap ko yung room ko pagka-apak ko rito sa may malaking building. Sabi sa files ko, sa room 666 raw ako. Kaya naman agad kong inisa-isa ng tingin ang mga number na nakalagay sa itaas ng bawat pinto.

664.. 665... ayon! room 666!

Napangiti ako at napahinga ng maluwag ng mahanap ko na ito. Pero di ren naman napalagpas ng puso ko ang konting kaba na biglang namuo sa dibdib ko.

It's the mark of the beast.

"HAHAHAHA" napagitla ako ng bigla na lang nagsitawanan ang mga nasa loob.

"Hi miss, dito ka?" biglang litaw ng isang lalaki sa harapan ko. Sumulyap ako rito saglit at nakita ko itong nakangiti.

"Uh, yes. I'm Rachel, tranferee." ngiti ko pabalik.

"Oh, nice to meet you. By the way, I'm David." mabilis ko namang inabot ang kamay nito at saka nakipag-shakehands.

Inalalayan nya'ko na makapasok sa classroom at saka tinuro sa'kin yong bakanteng upuan sa may bandang dulo.

"Thank you," sabi ko nalang rito at nginitian sya. He just did the same and saka bumalik na ren sa may upuan nya. Haist, ang gentleman naman.

"HI!" muntikan na'ko ma-out of balance ng biglang may bumungad sa'king maliit na tao. Oh I mean, hindi naman sobrang liit, yong tama lang hehe.

"Oh hello.." awkward na bati ko habang tumatawa sya.

"Sorry, nagulat ba kita? haha ako nga pala si Ruth, one of your seatmates." nakangiting sabi nya na ikinangiti ko rin.

"Good to know you. Ako naman si Rachel."

"Are you a Christian?" Medyo nagulat pa'ko ng tanungin nya iyon. Pero as a reply, I just confidently said, "Yes,"