Hush The Wail

Chapter 45

There, standing firmly, the furious Brandon Nicholas Rinoja.

Natulos ako sa kinatatayuan ko at tila hindi makagalaw.

Gusto kong tumakbo at magtago. Naisip kong magsinungaling at sabihin na hindi siya ang ama ng anak ko pero wala nang saysay pa ang mga kasinungalingan.

“We need to talk,” seryosong sabi ng kaharap.

Tumango ako at ibinalik si Bright kay Juno. Juno mouthed ‘sorry’ pero hindi ko yon pinansin. Ang isip ko ay nasa kung paano ipapaliwanag kay Brandon ang lahat ng hindi kami nag aaway. Na mukhang imposible.

Sumunod ako sa kanya sa labas, papunta siya sa evacuation route ng presinto kung saan walang katao tao.

“What the fuck Gaia?! Hanggang kailan mo ba ako balak saktan?!” 

Nag aapoy sa galit ang mga mata ni Brandon na siyang kinakatakot kong salubungin. Wala akong nagawa kung hindi tumungo at tahimik na tanggapin lahat ng sasabihin niya.

“I-Im sorry.”

Paghingi lang ng tawad ang kaya kong ibigay dahil kahit bumalik man ako sa nakaraan ganun pa din ang gagawin ko.

Pipiliin ko pa ding itago sa kanya ang katotohanan para sa ama ko.

“STOP SAYING SORRY WHEN YOU DON’T MEAN IT!”

Nabigla ako sa sigaw niya. Namumula na ang mata niya at may nagbabadya nang mga luha.

Gusto kong magalit sa sarili ko at isipin kung tama nga ba talaga ang ginawa ko?

Kung tama nga ba talaga ang mga desisyon ko.

But I realize that every routes I have are all flawsable, because I am imperfect. I am a human. No matter what I take, something was bound to break.

And I choose to let go my love for us.

“I-I.. I don’t have a choice Brandon.. I’m sorry.. I can’t let go of my dad.. Im sorry..”

I can’t choose him over my family. I can’t choose him over someone who loved me deeply for the rest of his life.

“What do you mean?” ngayon ay mukhang nagtataka na siya sa nangyayari. Mukhang hindi niya alam ang nangyari sa pagitan ng ama niya at ng mommy ko.

“My dad doesn’t want to have any connections with your family Brandon,” nagulat siya sa sinabi ko.

“My mom and your dad had a relationship before.. I don’t know how deep it is pero hindi pa din siya makamove on kahit na may kanya kanya na silang pamilya.”

Lumambot ang kaninang matigas na ekspresyon niya.

Hiling ko ay sana maintindihan niya na nahirapan din ako. At hindi rin ito ang gusto ko.

Nakatitig lang si Brandon sa’kin the whole time. Hindi siya nagsasalita at hindi mo na mababakasan pa ng galit kagaya kanina.

“I’m sorry.. my dad can’t take my pregnancy.. i-inatake siya sa puso..” bumuhos ulit ang nagmamalabis na luha ko tuwing naaalala ang nangyari.

I couldn’t erase the guilt Im still feeling towards my family.

Parating sumasagi sa isip ko na kung hindi ba ako nagmatigas buo pa din ba kami?

Na kung sana sa una palang huminto na ako.. sana buo pa ang pamilya ko..

Natatakot akong magkamali, dahil buhay ang kapalit ng bawat desisyon ko..

I love my family with all my heart and I’m so much regretting all the actions I made in the past. Not until, Bright came into my life.

He was like a new start for me. A new beginning.

Na sakanya ko itatama lahat ng mali ko. Na sa pagkakataong ito hindi na ako magdedesisyon pa para sa sarili ko. Lahat ay para na sakanya, sa anak ko.

He is my salvation, he’s a god’s grace that I will gladly accept over and over again.

“I’m sorry again Brandon, kasi pinagkait ko sayo ang karapatan mo para sa anak natin,” bumalik ang tigas ng ekspresyon niya, namuo ulit ang galit sa mata.

Tama lang ito, lahat ng galit niya tatanggapin ko. Ako ang mali at naiintindihan ko iyon.

“Papayag naman akong bisi-” natigil ako ng punasan niya ang luha sa pisngi ko.

“You’re fucking unfair, Gaia... so much fucking unfair. Alam mong hindi ko na kayang magalit sayo kapag umiiyak ka na. You know that I will always wipe your tears even if I’m mad.”

Lalong lumakas ang hikbi ko.

He hugged me and gently stroke my hair, like what he used to do to hush my tears.

I now feel free.. free from the burden my past gave. His warmth feels like home. That after a long journey now I’m home.