တိမ်တွေနဲ့ ပန်းဝင်လာတဲ့ပင်လယ်

တိမ္ေတြနဲ႔ ပန္းဝင္လာတဲ့ပင္လယ္ ၂၈

.သုရှင်ရှား.

.ဗျာ.

အိမ်ရောက်တာနဲ့ကားပေါ်ကပြေးဆင်းသွားသည့် သူ့ကိုခေါ်လိုက်လေတော့ သူကနောက်ကိုပြန်လှည့်ကြည့်လာပေမယ့် အနားကိုရောက်မလာတာမို့ သက်ပြင်းချကာကိုယ်ကပဲအနားကိုသွားလိုက်ရသည်။

.ရော့.

လက်ထဲက ပိုက်ဆံအထပ်လိုက်ကိုငု့ံကြည့်ပြီး သုရှင်ရှားကကိုယ့်ကိုပြန်မော့ကြည့်လာလေသည်။

.ဒါ ဘာအတွက်လဲဦးနေ.

.ဒီနေ့ကိုယ်နဲ့လိုက်ခဲ့တဲ့အတွက် လုပ်ခပေးတာ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် မင်းကကိုယ့်အိမ်ကအလုပ်သမားပဲမလား အဲ့တော့ထိုက်သင့်တဲ့လစာတော့ပေးရမှာပေါ့.

.ဒီလိုသဘောနဲ့ပေးတယ်ဆိုလည်း သားအတွက်လိုတာတွေဝယ်ဖို့ယူလိုက်ပါ့မယ် ဒါပေမယ့်ဒီလောက်အများကြီးမလိုချင်ပါဘူး.

.ယူထားလိုက်အရမ်းပင်ပန်းနေပြီ နားတော့မယ်.

.ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့.

သူ့ရင်ဘတ်မှာပိုက်ဆံထုပ်ကိုကပ်ပေးလိုက်တော့ လက်ဖြင့်ထိန်းကိုင်ထားရင်းယူထားကာ ကျန်နေခဲ့လေသည်။ကိုယ်ကတော့အောက်ထပ်ကကျူးရင့်ရဲ့အခန်းထဲကို ဝင်လာခဲ့လိုက်သည်။ အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့မီးကမှောင်မနေပဲ လင်းနေကာကျူးရင့်ကလည်း ကုတင်ပေါ်မှာလက်ပိုက်ထိုင်နေလေသည်။ ကိုယ်ပြန်မလာမချင်းအိပ်မှာမဟုတ်တာကိုသိတာမို့ တစ်ချက်ပြုံးလိုက်မိသည်။ ကျူးရင့်က ထလာကာကိုယ့်ရဲ့ကုတ်အကျႌကိုချွတ်ပေးလိုက်ပြီး

.ဘာလို့မခေါ်တာလဲဆိုတာ အခုရောဖြေလို့ရပြီလားသခင်.

.အခုရောဘယ်နေရာကနေမေးတာလဲ.

.သခင်ဘယ်နေရာသွားသွား အမြဲခေါ်သွားတတ်တဲ့ အတွင်းရေးမှုးနေရာကမေးနေတာ.

.မလိုလို့ မခေါ်သွားတာပေါ့.

.ကလေးရဲ့အဖေကဦးနေတံခါးပါဆိုပြီး ရုတ်တရက်ကြီးခြံရှေ့မှာ ကလေးတစ်ယောက်ပိုက်ပြီးရောက်ချလာတဲ့အဲ့ဒိလူကတော့ ဒီလိုအရေးကြီးတဲ့ပွဲကိုအတူတူတက်ဖို့ လိုအပ်သွားတယ်ပေါ့သခင်.

.ကိုယ်လုပ်တာမှန်သမျှကို မင်းမေးခွန်းပြန်ထုတ်ပိုင်ခွင့်မရှိဘူးကျူးရင့်ရောင် ဘယ်အနေအထားကဖြစ်ဖြစ် ကိုယ့်ဘက်ကမဖြေချင်ရင်မင်းဘက်ကလည်းတိတ်တဆိတ်ပဲနေပေးရမယ်.