Lan Danaya : Ang Paggising

VIII

"Jewelle late ka na naman" salubong sa akin ng boss ko... Im 45 minutes late....

Di naman ako dating ganito pero napapadalas na nga ang late ko this past few days...

Di naman dapat din ako ma lalate... Dapat aabsent talaga ako.. But I remember ako lang mag isa sa bahay... Gabi... Ayoko nang mag isa ako.... after what happen... I cant afford to be alone for now..

I hurriedly opened all my tools.... Took a glance at everyone and seems like theyre so busy...

"Uy ngayon ka lang... kala ko wala ka na sa bahay kanina. " tanong sa akin ni Sha. Mukhang kakatapos lang ng call niya at magbbreak na sia.

"Yeah.... nakatulog ako ng bongga eh..." sagot ko, pero di ko na siya nilingon... Busy ako sa pag aayos ng tools ko..

"Nah... dapat pala kinatok na kita at sumabay ka na samen kanina..."sabay tayo na niya sa kinauupuan... "Nga pala baket basag ung salamin sa sala tapos ung isang frame nahulog at wala sa ayos ung iba. "

I stopped....

"I.... I dont know.... na- nakita ko lang din kanina pagbaba ko basag na ung salamin...."I tried to answer her as convincing as possible. I am getting nervous now....

"Feeling ko minumulto na kayo.... lumipat na kaya kayo ng bahay noh"sambit ni Avic... nagmute na naman dahil halatang may call siya.

"Gaga di naman siguro.. Multo talaga...."sagot ni Sha sa kanya.

"E paano nga nangyari yon... Alangan naman lumindol sa inyo noh." banat ni April.

Parang wala silang planong lubayan ang topic na yun hangat walang sagot... And everything is coming back to me again.... As I hover the mouse, I can feel my hands shaking.... I can feel my heart pounding.... Parang gusto ko na lang magwalk out....

Then I saw the computer screen flickers... Seems like its following my heartbeat..

"Ay whats happening...."tanong ni Beth. "Nagloloko ang screen ko..."

"Ako din...." sambit ni Wil.

"Ohhhh parang lahat tayo... pati si Jewelle.."

"Boss our pc is flickering we cannot see anything on the screen"tawag ni avic sa boss namin... 

But I cannot move.... Pinagpapawisan na ako ng malamig... Am I causing this? Lalo na akong ninenerbyos...

Then tumayo na ang boss namin.... Tumayo na rin ako... And I saw the entire floor in chaos... Lahat nakatayo and complaining about their computer monitor only showing flickering images... Parang tv na walang channel...

"I apologize for the inconvenience Mrs Smith we are currently having system issue, Ill get back to you in a minute...." sabi nang isang ahente sa ibang team

Then my breakdown just getting from bad to worst...

I shut down my monitor and about to walk out nang hinarang ako ni Ken...

"Are you ok..."he gently asked...

Pero wala akong maisagot sa kanya... Walang boses na lumalabas sa bibig ko....

Then he held my hands... My shaking hands...

"Are you ok..." He asked again... I can sense worry on his voice..... but why?

Still I cannot speak... I cannot speak because I dont know how i feel. Mas nangingibabaw sa akin ngayon ang takot... Masyado nang madaming nangyari sa araw na ito at nadadagdagan pa...

Then tears just fell down from my eyed... ito lang ang kaya kong isagot sa kanya ngayon...

Then out of the blue he embraced me tightly... then I felt like everyone is looking at us...

"Go ahead... let it out"he whispered...

Then I bursted in tears.... I cried like a baby while his arms were around me...

"Uy ok na.... Ok na ang monitor guys"its wil....

Pero mukhang nashock ata ang lahat at feeling ko nakatingin sila sa akin.. pero wala akong pakialam...