Dystopia || dramione

IV. Universe

      Przemykała między ludźmi z należytą zwinnością, co chwila unosząc i opuszczając złotą tacę z drinkami, aby któreś ze szkieł nie wylądowało na plecach klienta. Chmara przybyłych bawiła się w najlepsze, popadając powoli w gorączkę sobotniej nocy w klubie Universe. Mimo krótkiego istnienia na rynku, lokal stał się niezwykle popularny ze względu na prestiżowy wystrój i surową selekcję na wejściu. Oczywiście nie każdy mógł do niego wejść - mimo kilkunastometrowej kolejki, następował solidny przesiew. Oprócz ochroniarzy przy bramce zawsze stała odpowiednio wyszkolona selekcjonerka, zwracająca uwagę nie tylko na ogólną schludność gości, w mgnieniu oka potrafiła wycenić ubiór oraz biżuterię, szacując ile ktoś mógł zostawić pieniędzy przy barze. Główny target stanowili mężczyźni, choć zapierających dech w piersiach kobietom również nie odmawiano wejścia. 

      Klub składał się z dwóch części, rozmieszczonych na różnych poziomach. Dolny fragment stanowił oazę tańca i alkoholizacji. Duży, podświetlany parkiet przyciągał tłumy, które oddawały się zmysłowemu wirowaniu przy akompaniamencie najlepszych DJ-i z całego świata. W sali nie brakowało luster, były na ścianach, na kwadratowych słupach pnących się do wysokiego sufitu, przy dwóch rozciągłych barach znajdujących się po przeciwległych stronach parkietu. Pomieszczenie było przyciemnione, jarząc się co jakiś czas w barwach przygaszonego fioletu, różu i czerwieni. Nie brakowało lóż wetkniętych we wnęki ścian lub rozpiętych na podwyższeniach, z pięknymi, pikowanymi sofami i odpowiednio dopasowanymi stolikami, gdzie w każdym umieszczono dziurę wypełnioną lodem do schładzania drogich trunków, zamawianych hojnie przez klientów. 

      Głównym atutem klubu była jednak obsługa. Przy barze można było spotkać pracowników płci męskiej, jednak kelnerkami były wyłącznie kobiety. Zawsze z pięknymi figurami i piekielnie długimi nogami, przywdziewały przeróżne, zniewalające stylizacje mające zachęcić do częstszego zamawiania alkoholu. Prześlizgiwały się między gośćmi niczym koty, kokietując i zapraszając na kolejne imprezy. Miały za zadanie wyłapywać stałych klientów i jeśli spełniali odpowiednie wymogi, wręczały złote karty, umożliwiające wchodzenie bez kolejki i pierwszeństwo przy zamawianiu. Oprócz kelnerek były jeszcze tancerki - zamknięte w złotych, podświetlanych klatkach na różnych wysokościach sali, jednak niezbyt wysoko, aby każdy mógł je wyłapać bez problemu wzrokiem. Ich praca wiązała się również z drugim poziomem klubu, do którego mieli dostęp tylko najznamienitsi bywalcy. Drogą do niego była pozłacana winda, której ochroniarz strzegł niczym Cerber Hadesu, aby przypadkiem jakiś nieproszony błazen nie odkrył nieba, bo tak nazywano piętro klubu. 

       Hermiona weszła za bar. Był na tyle szeroki, że barmani i kelnerki nie kolidowali ze sobą, nie utrudniając sobie pracy. Wstawiła brudne szkło do małej wnęki w ścianie, po czym nacisnęła przycisk obok, patrząc jak ścianka za kieliszkami obraca się, a naczynia znikają. Wzdrygnęła się na myśl o "myjce", na której pracowała dwa tygodnie na samym początku. W tym małym, niskim pomieszczeniu, niedostatecznie oświetlonym, miała wrażenie nabawiania się powoli klaustrofobii. 

      - Sophia, jak zwykle zjawiskowo piękna - usłyszała przyjemny, męski głos. Ciepły oddech połechtał płatek jej policzka, a dziewczyna poczuła lekkie ciarki w okolicy kręgosłupa. Uśmiechnęła się figlarnie, gdy odwróciła się, a jej oczy ujrzały niezwykle pięknego mężczyznę, Josepha. Był wysoki, dobrze zbudowany, lecz nie przesadnie. Krótko ścięte, czarne włosy podkreślały idealnie skrojoną, szeroką szczękę. Jego śniada cera wydawała się jeszcze bardziej apetyczna w tym świetle. Z twarzy przypominał jej lekko Wiktora Kruma, bułgarskiego szukającego, małą miłostkę jej szkolnych lat. Gęste brwi, ciemne, głębokie oczy i orli nos. Dziewczyna kilkukrotnie fantazjowała o barmanie i mimowolnie rumieniła się na każdy jego komplement, choć wiedziała o jego flirciarskiej naturze.