İlk

İlk Karşılaşma

Bilge

(Bu bölüm biraz kısa olduuuu)

''Bilge!Kızım kalk hadi.Bak saat 10 oldu.'' Yatakta kıvrana kıvrana ofladım.''Anne bugün cumartesi ya!'' 

''Kalk hadi bağırtma ablamı.''Kapıdan beni azarlayan teyzeme bakıp yüzümü ekşittim.

''Of teyze ya!''Ayaklarımla yorganı tekmeleyerek attım.Odamın karşısında duran tuvalete girip yüzümü yıkadım.Sabahları uyanmam çok zor oluyordu.

''Evde kız var diyoruz birde bu saate kadar uyunur mu Bilge?'' Anneme cevap verecek gücüm olmadığından susup oturdum.Annem çayları koyup aynı zamanda bana laf söylemeye devam ediyordu.''Motor ehliyetini sonun almışsın.'' (Motor ehliyeti 16 yaşında alınabilmektedir.)

''Evet teyzoş.Çoktan siparişlere çıkmaya başladım bile.2-3 tane şimdilik ama olsun.''

''Vala ben o motora hiç güvenmiyorum.En tehlikeli araç.Rahmetli almıştı o zaman gezeriz diye.O zamanda hiç binmemiştim.''Babamın adının rahmetli olarak geçmesi hala tuhafıma gidiyordu.Tam altı yıl geçse de tuhaftı.''Bu arada Bilge Ataman Koleji var ya...''Ağzıma peynirleri sokuşturuken sordum.''Ne olmuş ona?''

''Birkaç hafta sonra bursluluk sınavı varmış.Senin de girmeni istiyorlar.'' 

''Bakarız.'' Teyzem tek kaşını kaldırıp bana baktı.''Gireceksin.Bakarızı yok.Vakıf başkan yardımcısı istedi.Bencede girmelisin.Ayrıca okul  sana çok şey katacak.Oradan mezun olanlar bir sıfır önde başlıyor.'' Sanki yeterince sınav yok başımda.Kısaca bilgi vermem gerekirse altı yıl önce babam  bir iş kazası geçirmişti.Bundan dolayı vefat etti.Ataman Holding diye bir şirket bu inşaata görevliydi.Ama raporlara göre babamın kendisi hatalıydı.Sigortası ödense de bana burs bağlama mecburiyetinde değildiler.Fakat Ataman Vakfı bana aylık burs sağladılar.Yani ayda 700 lira kadar bir burs.Vakıf etkinliklerinde burs verdikleri her öğrenci vardır bende düzenli giderim.Vakfın başkan yardımcısıyla hem ben hemde teyzem çok yakınız.Ayrıca teyzem atanamamış bir ingilizce öğretmeni.Bunca zaman etütlerde çalışıyordu.Bana burs bağlayan şirketin veya vakfın kolejinde 2.dönem çalışmaya başlayacak.Bundan dolayı bu bursluluk sınavından kaçamayacağım.

''Öyle odana Hacettepe'nin posterini asmakla olmuyor.''Cidden bu günlük azarlama zamanından nefret ediyordum.''Hadi çabuk ye daha restorana gideceğiz.''

Akşam Saatleri

''Afiyet olsun.''

''Teşekkür ederiz.'' Müşterilere yemeklerini verip mutfağa gittim.''Anne tekrar şu işi konuşsak mı şu kolej midir nedir?'' 

''Ay Bilge!Yemin ediyorum senin yerine 4-5 çocuk baktıydım.Sanki kazandın da!Bir gir.''Annem paketleri hazırlamaya devam etti.

''Anne ben işimi tehlikeye atamam.Ben biliyorum orada okuyanları.Zengin diye kendini bir şey sanan her dakika seni aşağılayan tipler.''

''Gerçek dünyaya hoşgeldin kızım.Hayat birbirine saygı ve sevgi duyan insanlardan oluşmuyor.''Ofladım.''Oflama teyzen ne diyorsa o!Benim sinirlerimi bozma artık.''

''Al şunları.Bak dikkatli git.Adres yazıyor.Hadi.'' Net olmayan her şey den nefret ediyorum.

****

''Dönüyorum anne şimdi.Merak etme beni.'' Motoru çalıştırıp sürmeye başladım.Motoru sürmeye yeni başladığımdan annem çok korkuyordu.Özellikle akşamları.Ama benim için sorun değil.Ama bir süre sonra yağmur başladığında benim içinde bir sorun olmaya başladı.Sürmeye devam etsem de fazla dikkatli gidiyordum.Motor kaymaya başladığını hissetmemle durdum.Neden böyle hissettiğimi anlamadım.Sonuçta karda kayar diye düşünüyordum.Kaskımı çıkarttım.Kaskı seleye koyup etrafıma baktım.Arkamda park halindeki arabaya gözüm çarptı.Tam yüzünü göremiyordum yavaşça yaklaştım.Muhtemelen benim yaşlarımda  bir çocuğun  ağladığını gördüm.Normalde karışmam ama pek iyi görünmüyordu.Kaza yapmış gibi de görünmüyordu.Yavaşça yaklaştım.Pencereye yavaşça vurdum.Duymadığını düşünüp tekrar vurdum.Kapının açılma sesini duyunca geri çekildim.Gözleri şiş , kaşı ve dudağı yaralı ve bu durumda bunu düşünmem doğru mu bilmiyorum ama yakışıklı bir çocuk karşımda duruyordu.