Behrem Bora Yılmaz şiirleri

UMUT (HOPE)

Umuttur yaşamak hüzünlenmek bir şeye bir kişiye. umut bağlamak mahvolmaktır acıdır! düşünmek mutluluk verir ama kısa sürer, umut öyle bir histir ki bazen düşürür insanı, bazende sıkıca tutundurur ona. umut bir devrimdir, içindeki o ulaşamadığın tadına varamadığın tutamadığın bir yaşamdır, uçsuz bucaksız terkedilmiş bir yerde tek başına kalırsın, mahsur kalırsın mağdur kalırsın, ama yinede umut vardır içinde. terk edemediğin bir türlü boş kalmayan o duygu ne kadar bitirsede seni, tutunursun ona umuda. tutunmaktır onu yaşatmaktır her zerrende. hayatta bir bir umudun olacaktır, kah gerçekleştirecek kah olmayacak, ama mutlu olacaksın her şeyden öte. bir yoldasın dümdüz bir yol..
engeller çıkacak karşına sen yinede tutunacaksın sıkıca, kıracasın zincirlerini yırtacaksın o boynundaki iplikten örülmüş o urganı, kalbini dinleyeceksin asla ve asla o yoldan çıkmayacaksın!yorulduğunda o yolda dinlenmesinide bileceksin, kalbinin o hızlı çarpışmalarınıda duyacaksın, ama ne kadar  çarpsa da o yüreğin, umudunu hissedip yoluna devam edeceksin! bir ufuk çizgisi düşün, tüm umutlarını sakladığın bütün acılarını döktüğün baktıkça hatırladığın her daim unutmadığın, o umut dümdüz olsun ölç ve tart kendini, terazi gibi ol ve öyle yaşa! bir terzi ustalığında dik kendini nakış nakış işle, aman yanlış dikme yoksa iz bırakır yüreğinde! sev çokça sev ama umut bağlama çünkü acı verir hislerine, iste umut et ama bağlanma, zor değil aslında bu yolda ilerlemek sadece umut et... umut et...