Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir gölge geçti kapıdan. Ardından belirdi kapının pervazında. Omzunda dünya yükü, kafasında ölüm senaryosu, yüzünde umutsuzluk... Diz çöktü yere. İki elini saçlarına geçirip, bir süre oturdu öylece. Gidebileceği bir yer yoktu. Kendi hayatında kaybolmuştu. Biraz umut diye vadettiği her şey bir bir gidiyordu hayatından. Ama onun gidebileceği bir yer yoktu. O bir anneydi. Gözü görür müydü gidebilmeyi? Ardına bakmadan kaybolmayı... Kimsesiz kalmış bir anneydi. Topladı etrafına çocuklarını önce kendi yaralarını sardı sonra çocuklarını sarmaladı.
