✓ but i love you so ⌗ sunoo × ni-ki

1.5

selam simdi soyle ki gecen bolumde Sunoo'nun *ldugunu yazdim. ama Riki'nin sabah uyanip onu o sekilde bulmasini yazabilecek takatim kalmadi. gozlerim aciyor aglamaktan. o yuzden olaydan bir kac hafta sonrasinda Riki'nin Sunoo'nun yazdigi mektubu okumasini ve hissettiklerini yazacagim. ve Riki'nin agzindan daha guzel aciklayabilecegimi dusunuyorum o yuzden rikinin agzindan yazacagim iyi okumalar...

Kötü hissediyorum. Kaç hafta oldu, üç sanırım. Sunoo'nun dünyadan uçup gidişinin üzerinden geçen zaman. Saymak istemiyorum. Her gece uyurken bunun bir kabus olmasını ve sabah onunla uyanmayı diliyorum. Buna katlanamıyorum, yazdığı mektubu açıp okuyamıyorum bile. Onu öyle çok özledim ki, sanırım her zaman bahsettiğimden daha çok seviyormuşum onu. Hani derler ya, insan bir şeyin değerini onu kaybedince anlar. Ben Sunoo'ya verdiğim değerin büyüklüğünden bihabemişim meğer... Dünya üzerindeki herşeyden daha çok diye açıklardım değerini, ama şimdi... düşündüğümde bu çok yetersiz kalıyor. Ben ona ne kadar aşık olduğumu kelimelerle açıklayamazmışım...

Ara sıra cesaretimi topluyorum ve yazdığı mektubu elime alıyorum. Ama gözlerim sanki halen okumaya hazır değiller gibi. Mektuba bakamıyorlar bir türlü. Ağlamaya başlıyorum sonra, eğer bir tanrı varsa ondan nefret ettiğimi haykırıyorum. Sunoo'yu benden, dünyadan koparan her şeyden nefret ettiğimi.

Bu gün ise gözlerime, göz yaşlarıma resti çektim. Ağlasam bile okuyacağım mektubunu. O yorgunluğun içinde bunu yazmaya uğraşabilmiş benim güneşim, ben de zorlanacak da olsam okumak zorundayım. Okumak zorundayım...

"Riki-yah, daha önce hiç mektup yazmadım. Nasıl yazılır emin de değilim... O yüzden sadece ne hissediyorsam onu yazacağım.

Biliyorsun bu aralar çabuk yoruluyorum, gerçekten her yatışımda, sabaha uyanamayacakmışım gibi hissediyorum... bu beni çok korkutuyor. Gideceğimi biliyorum, ama yine de korkuyorum.

Ben gidince sen ne yapacaksın? Büyük ihtimal sen benden daha fazla korkuyorsundur gidişimden... Özür dilerim, keşke iyileşebiliyor olsaydım ve seninle kalabilseydim.

Ama biliyorsun, bazen isteklerimiz yerine gelmez... Büyük ihtimal kısa bir zamanım kaldı. Bu gün, yarın, sonraki gün. Gerçekten az kalmış gibi hissediyorum. Birazdan yanına inip sana sarılacağım. Belki son sarılmam olacaktır sana... Bunu düşünmek bile üzüyor...

Her neyse! Şimdi biraz başka şeylerden bahsetmek istiyorum. Üzüleceksindir, buna asla engel olamam. Sana ağlama veya üzülme demem bencillik olacak. Ben bencil biri olmak istemiyorum. O yüzden kendini iyi hissedene dek ağla, istersen etrafa bağır çağır. Ama lütfen kendine zarar verme olur mu?

Sen beni terk ettiğinde, kendimi öldürmek istemiştim. Sonra zaten öleceksin dedim kendime. Bir şey yapmadım.

Sen yaşa, yaşamalısın. Belki bunu istemek de bencillik oluyordur ama, ben senin böyle ölüp gitmeni istemiyorum. Sağlıklıca yaşa, yaşlan güzelce. Başka birini sevmeni falan söylemeyeceğim, kıskanırım ben... Ama eğer seversen, ruhum seni destekleyecek emin ol. Senden tek isteğim güzelce yaşaman. Lütfen söz ver bana olur mu? Güzelce yaşayacağına söz ver.

Tamam mı? Söz verdin sayıyorum. Seni seviyorum, bunun değerini kelimelerle açıklayabileceğimi düşünmüyorum. Sadece seni seviyorum... Hoşçakal Riki-yah."

Mektubu okuduktan sonra gözlerimdeki yaşları sildim. Göz yaşlarıma rest çekmiştim sözde, ama ağlamıştım engel olamayıp.

Ölmeyi düşünmüştüm geçen üç haftada. Deli gibi ölmeyi düşündüm. Ama Sunoo ölmemi istemiyorduysa eğer, onun için dayanmaya çalışmam gerekir. Onu üzmeye hakkım yokken onu ölesiye üzen ben, onun isteğini yerine getirmek zorundayım. En azından, öylr hissediyorum.

Penceremden batmakta olan güneşe baktım.

"Söz veriyorum." dedim hâlâ ağlarken.

"Seni seviyorum güneşim."

_______
25.02.22
vee bitti...
gercektem cok fenayim suan, gozlerim yaniyo midem kasildi aglamaktan... cok bir sey yazamayacagim, okuyan herkese tesekkur ediyorum...