Ο φυλακας αγγελος μου

16ο κεφαλαιο

ΜΕΡΙΑ ΔΑΝΑΗΣ
Το επόμενο πρωί ξύπνησα και πήγα στο μπάνιο να ρίξω λίγο κρύο νερό στο πρώσοπό μου.Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη.Ήμουν χάλια.Τα γαλανά μου μάτια ήταν πρισμένα και κόκκινα.Τα καστανόξανθα μαλλιά μου ήταν μπερδεμένα.Ήμουν λες και με έβαλαν σε καρέκλα με ρεύμα.Αφού έκανα ένα κρύο μπανάκι πήγα να διαβάσω γιατί αρκετά τα φόρτωσα στον κόκορα τον τελευταίο καιρό και είμαι τελευταία τάξη φέτος.Και ναι για κακή μου τύχη μπήκε η μαμά στο δωμάτιο.
Μ: Δανάη μου από χτες δεν σε είδα
Ε: εε ναι απλά γύρισα πολύ κουρασμένη χτες και έπεσα αμέσως για ύπνο
Μ: αα εντάξει, διαβάζεις?
Ε: ναι
Μ: εγώ θα πάω με την αδελφή σου για λίγο στην κύρια Χρυσά
Ε: εντάξει
Μ: αμα ποινάσεις έχω μέσα στην κατσαρόλα μακαρόνια με κύμα, εμείς θα αργήσουμε γιατί θα είναι και άλλοι εκεί
Ε: εντάξει
Μ: αμα θες να φύγεις να κληρώσεις εε?
Ε: ναι ρε μαμά
Μ: άντε γεια σου παιδί μου, μου λέει καθώς με φιλάει στα μαλλιά
Φεύγει από το δωμάτιο.Ακούω την πόρτα του σαλονιού να κλείνει.Μόνη στο σπίτι!Δεν έχω καμία όρεξη να διαβάσω.Πως να είναι άραγε ο Βαγγέλης?Ξαπλώνω ανάσκελα στο κρεβάτι μου και κοιτάω το ταβάνι.Είναι καλά?Του μίλησε η μαμά του?Θέλω να τον δω.Πρέπει να τον δω.Άμα με μίσησε?Είναι και οι γονείς του εκεί.Τον αγαπώ όμως.Παίρνω αμέσως τηλέφωνο την κολλητή μου την Ελίνα.
Ε: καλημέρα
Ελ: επιτέλους πήρες, για πες πως ήταν χτες?τα θέλω όλα με λεπτομέρειες
Της εξηγω τι έγινε χτες και για λίγα δευτερόλεπτα δεν ακούγεται τίποτα.
Ελ: έχω μείνει λέει έκπληκτη
Ε: κάτι κατάλαβα
Ελ: και τώρα?
Ε: για αυτό μάλλον εσένα για να μου πεις αυτό το "και τώρα" λεεω τονίζοντας το και τώρα , αλλά ουτε εσύ βλέπω να ξέρεις
Ελ: τον αγαπάς?
Ε: πιο πολύ και από την ζωή μου
Ελ: πήγαινε και βρες τον στο νοσοκομείο και αν όχι σαν κοπέλα του σαν φίλη του
Ε: δε..δεν ξέρω λέω και αρχίζω να ξεσπάω σε κλάματα
Ελ: κράτα τα δάκρυά σου και πήγαινε βρες τον
Ε: σίγουρα λέω καθώς σκουπίζω τα δάκρυά μου
Ελ: σίγουρα
Ε: καλά πάω, σε ευχαριστώ
Κλείνω το τηλέφωνο και βάζω μια μαύρη μπλούζα με το μπλε τζιν μου και τα μαύρα σταράκια.Πλένω το πρώσοπό μου και φεύγω.Βγαίνω έξω από το σπίτι μου και κάλω ένα ταξί.Μπαίνω μέσα και λέω στον οδηγό την διεύθυνση.Μετά από ένα τέταρτο ήμασταν εκεί.Παίρνω μία βαθιά ανάσα και μπαίνω μέσα.Κατευθείνομαι στο διάδρομο που είναι το δωμάτιο του Βαγγέλη.Φτάνω απέξω από το δωμάτιό του και για καλή μου τύχη δεν ήταν κανείς.Μπορεί να είναι μέσα σκέφτηκα αλλά δεν με ένοιαζε.Ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα σε περίπτωση που κοιμάται.Κλείνω την πόρτα πίσω μου.Πάω απέναντι από το κρεβάτι και μένω με ανοιχτό το στόμα.Από τα μάτια μου έτρεχαν καυτά δάκρυα.Ο Βαγγέλης ήταν ξαπλωμενος στο κρεβάτι και δίπλα του ήταν μια ξανθιά κοπέλα και τον φιλούσε στο λαιμό.Δεν ήταν η αδελφή του.Αρχίζω να τρεχω προς την πόρτα.Από πίσω άκουγα φωνές του Βαγγέλη αλλά δεν έδωσα σημασία.Βγήκα τρέχοντας έξω από το νοσοκομείο κάλεσα ένα ταξί και μπήκα μέσα.

Να έβαλα και το 16!Προβλέπεται κλάμα!Πείτε μου την γνώμη σας και μην ξεχάσετε να ψηφίσετε!Μπορεί να βάλω και το 17 μετά!❤❤