Chapter 17

25.4K 492 33
                                    

Recap:

"Kahit papano ay okay na ako L.A, salamat at narito ka. Pasensya na ah? Dahil saakin ay hindi kayo natuloy ni Michael" paumanhin ko sa kanya. Umiling naman siya at ngumiti.

"Wala iyon Luna, marami pa namang pagkakataon eh. Atsaka masaya ako na kahit papano ay naging okay kana" sabi niya saakin. Nagpaalam at nagpasalamat ulit ako kay L.A bago pumasok sa kwarto namin ni Marcus. Humiga ako at tumingin sa ceiling. Hindi narin siya madalas matulog dito sa kwarto namin. Niyakap ko ang sarili ko at umiyak. I felt so cold because nights without him by my side felt so lonely. I need his warmth because it gives me protection and it tells me that he's not gonna leave me, that he will stay by my side. But the funny part is..........he's not here.


Anya's P.O.V


"Goodmorning!" sigaw ko pagkapasok ko ng kusina.

"Luna ginulat mo ako dun ah!" sabi ni L.A saakin. Kumuha ako ng upuan at umupo tsaka nag peace sign kay L.A

"Sorry!" nakangiting sabi ko.

"Ang saya ata ng gising niyo Luna ah?" tanong ni L.A saakin, ngumiti lang ako sa kanya bilang sagot. Napag-isipan ko kasi matapos mag emote kagabi na dapat mas intindihin ko pa si Marcus, mahirap ang ginagawa niya kaya naman nagpasya akong tulungan siya.

"L.A tulungan mo akong magluto. Lulutuin ko ang paboritong pagkain ni Marcus" sabi ko sa kanya, tumango naman ito at ngumiti saakin. Tumayo ako at inihanda ang mga ingredients para sa pagkaing iyon.

"Luna ang sarap po nito ah!" sabi ni L.A habang tinitikman ang niluto ko.

"Talaga?" masayang tanong ko sa kanya.

"Oo naman po. Sigurado akong magugustuhan ito ni Alpha" sabi namn niya. Sana nga magustuhan ni Marcus. Inilagay ko na sa pinggan ang ulam at naglagay narin ako ng kanin sa isa pang pinggan. Inilagay ko lahat ito sa tray.

"Salamat sa tulong L.A" sabi ko sa kanya at lumabas na ng kusina dala ang tray.

"Walang anuman po Luna!" rinig kong sabi niya. Naglakad ako papuntang opisina ni Marcus.

"Marcus?" tawag ko sa kanya mula sa labas ng kanyang opisina. Bakit walang sumasagot? Pinihit ko ang seradura. Hindi naman ito lock kaya dahan-dahan kong itinulak ang pintuan. Ngunit napako ako sa kinatatayuan ko at naihulog ko ang tray na dala ko.

"M-marcus?" mahinang sabi ko habang nag-uunahan sa pagtulo ang aking mga luha. Parang ayaw kong maniwala sa nakikita ko ngayon sa aking harapan. Kung bangungot man ito sana'y magising na ako agad.

















Ang pinakamamahal kong lalaki ay nakahubad habang nakikipaghalikan kay Tiffany na wala naring saplot pang-itaas. Parang mawawasak ang puso ko sa sobrang sakit. Bakit? Bakit niya nagawa ito? Diba sabi niya ay mahal niya ako? Kasinungalingan lang ba ang lahat? Napatingin sa pwesto ko si Marcus.

"Get dress" sabi niya kay Tiffany. Tumango naman ito at hinalikan muna si Marcus bago umalis. Dumaan siya sa gilid ko ng may nakakalokong ngiti.

"B-bakit?" umiiyak na tanong ko sa kanya.

"I got bored" he coldly said.

"B-but you said that y-you l-love me?" mahinang tanong ko sa kanya. Gumuho ang mundo ko ng sumagot siya.

"Lahat ng iyon ay pawang pagpapanggap lamang" sabi niya ng nakatingin saakin.

"Pero minahal kita! Ibinigay ko sayo ang lahat Marcus! Bakit mo nagawa saakin ito!? Hindi pa ba ako sapat Marcus? Hindi pa ba!?" sigaw ko sa kanya habang pinaghahampas ko siya sa dibdib. Ang sakit, lahat ginawa ko, lahat ibinigay ko pero ito pala ang kapalit ng lahat ng iyon?

"I don't want your love or anything from you Anya" He flatly said at mahigpit na hinawakan ang kamay ko. Pinunasan ko ang mga mata ko at tumingin sa kanya. "Lumaban ka Anya! Hindi pa tapos ang laban!" my wolf said "Tapos na ang laban dahil sa una palang ay talo na tayo" I replied. I smiled bitterly and bowed my head, tears started streaming down my face. I mumbled something inside my head. "I already know Marcus, sa una palang talo na ako. Because I am your unwanted mate" Mabilis na tumakbo ako palabas ng pack house. I shifted to my wolf form and run through the forest.

"I'm so sorry Anya. Kung hindi dahil saakin hindi ka masasaktan ng ganito" my wolf said. Sadness is visible in her voice. Sadness for losing our beloved mate.

"Don't be. Wala kang kasalanan. Ako may kasalanan because I'm too plain for his liking. Dahil saakin nawalan ka ng mate. Sorry ha? Hindi naman kasi ako katulad ni Tiffany na maganda at sexy kaya dahil saakin nagsawa si Marcus at iniwan tayo" sabi ko sa kanya. My heart clenched, naalala ko na naman ang nangyari kanina.

"Don't you dare compare yourself to her Anya! You are better than her. Remember that" my wolf said na nakapagpagaan ng loob ko. Nagpahinga kami sa kakatakbo. Limang minutong pahinga ay nagpatuloy na naman kami sa pagtakbo. Dalawang oras rin kaming tumatakbo ng masipan kong huminto at magpahinga.

I shifted back to my human form. Isinuot ko ang damit na dala ko. Sumandal ako sa isang puno suddenly I heard a twig snap and then two big wolf emerged from the forest.

"What are you doing here in our territory rouge?" the gray wolf said then growled.

"I'm just passing by. Hindi ko alam na may pack pala rito. I'm so sorry for the inconvenience" sabi ko at tumayo. I'm starting to get dizzy. Napahawak ako sa puno upang kumuha ng suporta. Sobrang nahihilo na ako.

"Hey are you okay? Hey" that's the last thing I heard before everything went black.


Vote. Comment. FollowMe

A/N:

Sorry for the late update guys! Sana magustuhan niyo ang chapter na ito. :)

His Unwanted Mate (REVISING)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon