His Unwanted Mate (REVISING)

Chapter 22

Recap:

"D-don't! W-wag kang lalapit saakin!" sigaw niya saakin. Tumalon ako at kinagat siya sa leeg. "Die hunter" I said. I transformed back to my human form. Napahawak ako sa braso ko at dahan-dahan kong kinuha ang silver knife.

"A-aaaaaahhhhhh!" sigaw ko pagkatapos hugutin ang kutsilyo. Napaluhod ako, my vision started to get blurry. I really hate silver. Dahan-dahan akong tumayo.

"M-michael c-lean........"

*bang* *bang*

"Useless hunters" that's the last thing I heard before everything went black.

Marcus P.O.V

I slowly open my eyes. Where the heck am I? Biglang kumirot ang sugat ko sa braso. Fvcking hell! It hurts like sh*t. Fvckng silver.

"Bullsh*t! That bastard! Pangalawang beses niya na akong tinurukan ng pampatulog"galit na sabi ko. Yes naalala ko ang nangyari bago ako mawalan ng malay and I know that voice. It was Damien. Igagalaw ko na sana ang mga kamay ko pero ngayon ko lang napansin na nakakadena pala ito. Ngayon ko lang din napansin na nasa isang kulungan pala ako. Sinubukan kong kontakin through pack link ang beta ko pero hindi ko siya macontact. What the hell is happening out there?

"Fvck! Damien you bastard! Pakawalan mo ako!"galit na sigaw ko. Fcvk ba't hindi ko magawang sirain ang kadena? Pilit ko itong sinisira pero wala akong magawa, lalo lang sumasakit ang palapulsuhan ko.

"Pvtangina mo Damien, pag ako talaga nakalabas dito papatayin kitang hayop ka!" puno ng galit na sabi ko. Pilit ko paring sinusubukang alisin ang pesteng kadena sa mga kamay ko.

"Wala kang magagawa riyan. May halong silver ang chain na yan, kaya hindi mo masira-sira" sabi ng boses sa isang kulungan na nasa harapan ko. Kaya naman pala hindi pa naghihilom ang sugat ko.

"Who are you?" tanong ko sa kanya.

"I am Mary Mae Salvador. I was one of them. Who are you?" she said. Sinuri ko siya, bakas sa mukha niya ang pasa. May mga sugat din siya sa braso at sa paa na sa tingin ko ay bago lang niya nakuha dahil sa dumudugo pa ito.

"I'm Marcus Kingsley. You said 'was'. Why? Anong ginawa mo at ikinulong ka ni Damien dito?" tanong ko sa kanya. Tumingin siya saakin saglit at yumuko.

"I killed three of his men. I wan't to leave his pack but he won't allow me. I can't take it anymore kapag nakikita kong may pinapatay siyang inosenteng tao hindi ko masikmura. I don't want this kind of life. Hindi ako makawala sa kanya dahil sa kapatid ko pero ngayong wala na siya gusto ko ng umalis rito. Gusto kong mamuhay ng tahimik kasama ng magiging mate ko" she said then cried. Itinakip niya ang mga kamay niya sa mukha niya at mahinang umiiyak. I felt sympathy towards her.

"Sila ba ang may gawa niyan sayo?" tanong ko sa kanya. Tumango siya at patuloy sa pag-iyak. Kinuyom ko ang kamao ko.

"I will help you. Tutulungan kitang makatakas dito Mary" seryosong sabi ko sa kanya. Napatingin naman siya saakin at umiling.

"Hindi na tayo makakalabas dito. Dito na tayo mamamatay" nanghihinang sabi niya saakin.

"Trust me. I will help you to escape but promise me one thing" sabi ko sa kanya.

"What is it?" tanong niya saakin.

"Find my mate and tell her this" sabi ko sa kanya at sinimulan ang pagkukwento. Simula sa deal namin ni Damien, sa acting na ginawa namin ni Tiffany hanggang sa makulong ako rito. "Tell her that I love her so much at kahit mamatay man ako rito siya parin ang mamahalin ko" tumango ito sa akin. I sighed. I heard the door creaked. This is it.