Rüyamda yüzü görünmeyen bir adam
Mutfakta yemek yapıyordu.Bu ne kadar mantıklı olabilirdik?Evet mantıklı değil.Çünki ben bu evde tekim ve dışarıda çıkamıyorum..
Uyandığımda ise evden sesler geliyordu. Biraz korkmuştum ve hemen gidip elime bir vazo alıp odadan çıktım. Kolidorda geziniyorum ses olduğum kattan geliyordu. Bir süre yürüdüm.. Ve sonunda sesin geldiği odayı buldum.
Ben tam kapıya elimi uzatmış yavaşça kapıyı açacakken. Sesler bir anda durdu!?kapıyı bir anda açtım. İlk olarak açar açmaz kapı arkasına baktım sonrada mutfağa. Kimse yoktu ama masada bir sürü yemek vardı. Bunları kim yapmıştı? ve yemeli miydim? Ama karnımda çok açtı dayanamayıp bir çatal, kaşık alıp yemeye başladım. Yemeklerin hepsi çok güzeldi. Karnım doyunca masadan kalktım ve bulaşıkları yıkadım. O kadar çok bulaşık vardı ki ellerim sudan buruşmaya başlamıştı.
Sonunda bulaşıklar bittiydi. Ellerimi kurulayıp terasa çıktım. Güneş batmak üzereydi. "Keşke telefonum yanımda olsaydı fotoğrafını çekerdim" dedim ama malesef yoktu.
Bari telefonum olsaydı burası çok sıkıcı. Kimsede yok keşke biri olsaydı dedim. Ve tekrardan müzik dinlemeyr başladım çok sıkılmış bir şekilde bir tane müzik açtım. Bu kez gözlerim açıktı ve arkadan birinin geldiğini hissettim. Yan tarafa kafamı oynamadan gözlerimle baktım.
Bir gölge vardı. Bu gördüğüm gölge her zaman gördüğüm o gölgeydi.
Ama kimdiki Bu? Offf çok sıkıldım diyip hemen arkamı döndüm belki görebilirim ümidiyle. Ama kimse yoktu.. Ayrıca gölgede ben döner dönmez kaybolmuştu. Sadece ayak sesleri vardı. Kimdiki bu? Off hiç bir zaman öğrenemiyiceğim galiba.
Acaba.. Kahvaltıyı hazırlayan kişi mi ki?Offf kafam çok karışık. Noluyordu sanki yüzünü gösterseydi! Çok merak ediyorum.
Bazen burada olmayı seviyorum çünkü şehir ortamının gürültüsü yok,
Bana karışan yok.Ama bazende hiç sevmiyorum çünki arkadaşım yok ve tek başıma yaşamak çok sıkıcı. Keşke Bi arkadaşım yanımda olsaydı.
Ne güzel olurdu..
