ÖLÜMDEN DOĞMAK

1-Tanıtım

Benim adım Meva Değerli.18 yaşındayım.Lise sonda okuyorum.Hayatımdan bahsedecek olursak yetimhanede büyüdüm. Piç babam beni yetimhaneye bırakıp asla geri dönmedi annem ise öldü .Ölmesinin sebebi annemle birlikte babamın yanına gelirken arabanin önünü kestiler.Annemi arabadan indirip götürdüler.Ben aglarken babam yanıma geldi ve beni eve götürdü. Bir hafta olmasına ragmen annem gelmemişti.Bir gün kapı çaldı gelen bir kargoydu.Babam kutuyu açtığında annemin başında kocaman bir delikli fotoğraf vardı.Yanında ise bir not. Babam notu okuduktan sonra hizmetçileri çağırdı.Ben ağlarken hizmetciler eşyalarımı toplamaladılar. .Arabaya bindirip beni yetimhaneye bırakıp geri geleceğini soyledi.Gitmeden önce babama yalvarmistim.Beni yalnız bırakmaması için hem yalvarmis hem ağlamistim.Ama gitmişti,bırakmıştı beni piç.
O günden sonra insanların içinde ne ağladım ne de yalvardim.Hep yalniz ağladım o yüzden hiçbir şey için yalvarmadim kimseye.babam.Beni yetimhaneye biraktiginda 10 yasindaydim yani orada yaşadıklarımi çok iyi hatırlıyorum. Oradaki çocuklar ben sessiz olduğum için hep bana bulasirlardi. Ben hiçbir şey yapmazdım. Karşı çıktığımda ise görevlilere yalan yanlış şeyler söyleyip beni şikayet ederlerdi. Görevlilerde beni karanlık ve küçük bir odaya kapatirlardi.Bu yüzden karanlık ve kapalı alanlatda sinir krizine giriyorum.
İki yıl boyunca bu sacmaliga katlandim . Sözde babam gelip beni buradan alacaktı. İki yıl aptal gibi babam olacak o picin beni almasini bekledim ama gelmedi. Bende anladım gelmezdi artık. Gelmezdi tabi . Zengindi. Büyük bir evde yasiyorduk hizmetçiler korumalar falanda vardı. Babama neden korumalarimizin olduğunu sorduğumda asla solemezdi. Ama artık evlenmiştir. Belki çocukları olmuştur mutludur belki .Bende vazgeçtim beklemiyorum babamı.
İki yıl o cehennem yere dayandim.
Sonra o hayatımın ilk donum noktası gerçekleşti .
Akşam tuvalete girmek için kalktığında hava almak için bahçeye de ciktim .
O sırada elektrikler kesildi. Bekcinin yerinde olmadığını görünce tirmanip kaçtım o cehennmem yerden .duvardan atladigim gibi var gücümle koştum. Gördüğüm ilk aralıktan girdigimde karşımda üç serseri vardı.bana doğru yurumeye başladılar . Çok korkmustum . Var gücümle bağırdım ve kaçtım.
Sokağın basina geldiğimde birk kolumdan tutup ağzımı kapattı .
Beni sertçe duvara itti.
Üstümü cikartmaya calisiyirdu ama basaramiyordu.cok sarhostu ve ayakta duramiyordu. İtmeme rağmen düşmüyordu.vazgecmistim artık.hiçbir şey yapmiyordum.hatta aglamiyordum bile.söz vermistim ben kendime kimsenin yanında aglamayacagima ve olede yapiyorum
Tam herşeyi biraktigimda havlama sesi duydum.kopek sarhoslara saldırırken saskinlikla köpeğe bakıyordum .Sarhoş adam ben şaşkınlıkla köpeğe bakarken o köpeği kovmaya çalışıyordu.Adam sonunda köpeğin gitmeyeceğini anladığında tekrar bana döndü ve pis pis sırıtmaya başladı tabi bende var gücümle bağırmaya. Köpeğe baktığımdaysa yerinde yoktu. Gİtmişti o da beni bırakmıştı herkes gibi. İşte şimdi her şey bitti diyecektimki adam birden üzerimden çekildi. Ben şaşkınlıkla ne olduğunu anlamak için etrafıma bakarken yerde yatan adamı ve onun üzerine çıkmıs köpeği fark ettim. Köpek adamı çok fena hırpalamıştı. Bende köpeği adamın üzerinden köpeği aldım ve adama tekme atmaya başladım. Bir yandanda bağırıyordum

''Lan piç sen mi saldırdın lan bana orospu çocuğu!!'' diye. Sonunda yorulduğumda etrafıma bakındım.Ama köpek yoktu. Tam vaz geçmiştimki bişey üstüme atladı. Dikkatli baktığımda bunun beni kurtaran köpek olduğunu anladım ve köpeğe sıkıca sarıldım.

Ben köpeğe sıkıca sarılırken biri ''Ateş gel kızım.'' dedi.Bunu demesiyle sarıldığım köpek kollarımdan çıkıp 17-18 yaşlarındaki abinin yanına gitti.Bense abiye kızmıştım.Niye bizim sarılmamızı bölüyordu ki?!Hem kimdi bu ? diye düşünüyordum.Abi aklımı okumuş gibi:

''Merhaba ben Özgür.Bu da köpeğim Ateş.'' dedi.Sanki bir şeyi merak ediyor gibi görünüyordu. Ama ben sormak yerine sadece ''Meva.'' dedim.

Hala yerde oturduğumu fark edince hemen kalktım ve karşımdaki Özgür abiye baktım.Hala yüzünde aynı ifade vardı. Bende daha fazla uzatmamak için derin bir nefes aldım ve ''Sor hadi.'' dedim.Özgür abi ''Neyi?'' diye sorunca tek kaşımı kaldırdım ve ''Yüzünde bir şey soracakmış gibi bir ifade var.Soracak mısın?'' dedim .Oda bu bilmişliğime güldü ve ''Evet soracağım.Gecenin bu saatinde yalnız ve bu sokakta ne işin var?Ve cevap vermezsen köpeği üzerine salarım.''dedi. İlk başta gülmesine rağmen son cümleyi oldukça ciddi söylemişti. Yani yapıcaktı.

Bende ona fark ettirmeden yutkundum ve Ateş isimli köpeğe baktım sonrada Özgür abiye. Oldukça ciddiydi. Bende tek nefeste ''Yetimhaneden kaçtım.'' dedim.Özgür abi hızlı söylememe rağmen hemen anlamıştı ne dediğimi.Ama her halinden belliydi şaşırdığı.''Nasıl?'' diye sordu.

Bende ''Elektirikler kesildiğinde bekçi yerinde yoktu.Bende fırsat bu fırsattır diyerek atladım duvardan aşağıya.Kaçtığımı anlamasınlar diye var gücümle başladım koşmaya.İşte çok uzaklaşamadan şu adam saldırdı.'' dedim yerde kanlar içinde yatan adama bakarak. Sonra devam ettim '' Herneyse işte köpeğin Ateş beni kurtardı falan.'' dedim.Özgür abi şaşırmıştı. Bu her halinden belli oluyordu.Çok kısa bir süre sonra ''Herneyse benim kalacak yer bulmam lazım.Hoşçakalın.'' dedim gülerek.

Özgür abi kafasını hızla iki yana salladı ve ''Benimle kalabilirsin.Hem tek kalıyorum.Evim pek büyük değil ama ikimiz içinde yeterli olur. Tabii eğer istersen.''Biraz düşündüm.Aslında iyi fikirdi.Hem kasları falanda bayağı vardı.Yani beni korurdu.Hem de gecenin bu saatinde kalacak bir yer bulmam imkansızdı.

Biraz fazla düşünmüş olmalıyım ki ''Hadi ama seni yemem.Sadece denemek için kal bari.Eğer hoşuna giderse hep benimle kalabilirsin.'' dedi Özgür abi.Bende onun o ısrarlı yüzüne baktım ve hayır cevabını kabul etmeyeceğini anladım ve mecburen ''Tamam.''dedim.

Evine geldiğimizde sessizce içeriye girdik. 2 katlı bir evdi.

Evin 1. katında 3 tane oda vardı.Ve bir salon.Salon beyaz ağırlıklıydı.3 tane beyaz koltuk ortada sehpa koltukların karşısındaysa büyük bir televizyon vardı.

Diğer odalara baktığımdaysa banyo,mutfak ve Özgür abinin odası olduğunu anladım.

Odası siyah ağırlıklı bir odaydı.Büyük bir dolap,yatak ve çalışma masası vardı hepside siyahtı.Tek farklı renk beyzadı.Onlar ise perde,halı ve yatağın yanındaki küçük buzdolabıydı.

Bu odadan çıktıktan sonra üstkata baktım.Burada yan yana 2 oda vardı.Baktığımda birinin banyo diğerinin ise Özgür abininki gibi bir yatak odası olduğunu anladım.

Bu oda daha çok beyaz ağırlıklıydı.Büyük beyaz yatak,dolap ve çalışma masası vardı.Diğer odadan farklı olaraksa bir duvarı komple camdı.Bu odada da halı,perde ve yatağın yanındaki küçük dolap siyahtı.Ve birde üstümü değiştirmem için küçük bir oda vardı.

Evi incelemeyi bitirdiğimde Özgür abinin yanına gittim.Salonda oturuyordum beni daha fark etmemişti bende fırsattan istifade onu incelemeye başlaşdım.Baya bir yakışıklıydı.Kahverengi gözleri ve saçları olmasına rağmen çok yakışıklıydı.Çok fazla kası vardı spor yaptığı çok belli oluyordu.Yüzünü tekrar incelemeye başladığımda gözü 2-3 gün önce morarmış gibi duruyordu.Yani gidip sorduğumda işinden dolayı olduğunu söyledi.Kendimi tutamadım ve ''İşin dayak yemek mi?Hemde bu kadar kasın varken?Ben olsam dövüş yapardım.''dediğimde gözleri parladı.Ona tek kaşımı kaldırıp tekrar işinin dayak yemek mi olduğunu sorduğumda kahkahayı patlattı ve ''Hayır bayan çok bilmiş işim Kafes dövüşü.'' dedi.

Bende o anlık şaşkınlıkla ''NEEE??!!'' diye bağırdım ve hemen sonra ''Banada öğretmelisin!!!'' diye bağrdım.Önce şaşırdı.Sonra yüzünü şeytani bir gülüş kapladı bende hemen ''Ne istiyorsun?'' diye sordum.

Oda gülüşünü yüzüne daha çok yaydı ve ''1.si Bu evde kalacaksın.2.si 17 yaşına kadar kafes dövüşlerine çıkmak yok.'' dedi.

Son cümleyü büyük bir ciddiyetle söylemişti.Bende biraz düşündüm.Ev gayet güzeldi.Burda yaşayabilirdim.Hem Özgür abiyede güvenmiştim hemde dövüş hakkında bilgi edinmek ve dövüş yapmak istiyordum bende biraz daha düşündükten sonra ''EVET''dedim.