Layana Ve Alvin

Biz Mahera'yız

Cuma_02/09/2022
Gözümü açtığımda saat 10 buçuktu. Alvin'e baktım. Halen uyuyordu. Kalktım ve dolabimdan geniş siyah kot bir pantolon ile uzun,gri bir tişört çıkardım. Banyoya girdim. Rutin işlerimi halledip saçımı taradım ve dışarı çıktım. Alvin halen uyuyordu. Onu uyandırmak istemedim. Yavaşça komodinin üzerinde duran telefonumu aldım ve masaya oturdum. Dün oldukça yorulduğum için yemek yedikten sonra hemen uyudum. Bu yüzden Alvin'e okul hakkında hiçbir soru soramadım. Bugün ona her şeyi sormak istiyorum. Telefonumda kurcalamak için hiçbir şey bulamadım. Canım oldukça sıkılmıştı. Alvin'e bakmak için kafamı çevridim. Gözleri açık bana bakıyordu. İçimden bunca zamandır benimi izliyorsun diye geçirdim. Ayağa kalkarak "Günaydın Layana."dedi. Bende ona bakarak "Günaydın."dedim. Dolabından kıyafetlerini alırken ne kadar aciktigimi hatırladım. Oda üstlerini giyip geldi ve "Aciktiysan yemekhaneye inelim mi?"diye sordu. Gülümsedim ve " Acikmamak mümkünmü sence?"diye yanıtladım. Odadan çıktık. Alvin kapıyı kilitledi ve yürümeye başladık. Aynı zamanda bana geçtiğimiz yerleri tanıtıyordu. En alt kata geldik. Yemekhane buradaydı. Hiç kimsenin olmamasına şaşırmıştım doğrusu. Alvin benim için bir sandalye çekti ve" Sen otur.Ben yemekleri alıp gelirim."dedi. Ve iki tepsi alıp yiyeceklerin olduğu bölüme gitti. Sandalyeye oturup onu izlemeye başladım. Aslında oldukça tatlı biri. İlk başlarda onu kaba biri sanmıştım. Ama vakit geçtikçe daha iyi biri olduğunu anlamaya başladım. Sonunda yemekleri aldı ve yanıma geldi. Kendi tepsimi bana doğru uzatıp karşıma oturdu. Ve yemeye başladık. Sandiviçimden bir dilim aldim ve Alvin'e bakarak yemeye başladım. Ona sorumu sormak için cesaretimi topladım ve söze giriştim. "Alvin sana bir soru sorabilir miyim?" Alvin gülümseyerek "Tabikide Layana.Bunun için izin almana gerek yok."dedi. "Şey,normalde ben puanla tercih vermeliydim ama bir mektup ile bu okula cağrildim.Ve buraya kayıt yaptirmam söylendi. Yani nedenini merak ediyorum. Sen heralde daha öncede bu okuldaydin. Nedenini biliyor musun?"dedim sakince. Ve meyve suyumdan bir yudum aldım. Alvin peçete ile ağzını sildi ve " Evet.Bu yıl Alfonse Lisesi'nde 2.senem olucak. Ve soruna gelecek olursam bunu bildiğini sanıyordum."dedi bana şaşkınca bakarak. Anlamamıştım. Neyi bildiğimi sanıyor olabilirdi ki? "Neyi bildiğimi sanıyordun?"diyerek şaşkınca ona baktım. Cevap vermiyordu. Sadece öylece durmuş gözlerime bakıyordu. İçimde ister istemez bir korku oluşmuştu. Sonra kendine gelircesine kafasını salladı ve gülümsedi. "Ciddisin değilmi?" Kafamı evet anlamında salladım.Korkmuş suratıma bakarak" Korkmana gerek yok Layana. Sadece bunu bildiğini sandım.O kadar."dedi. Ve sandiviçinin kalan son diliminide yedi. Onu izliyordum. Merakımı anlayıp" Kahvaltını yap sana herşeyi anlatacağım."dedi. Bende hızlıca sandiviçimi yedim. Bardaktaki kalan meyve suyumuda içip ona baktım. O da yemeğini bitirmişti. Birlikte ayağa kalktık." İstersen bahçeye çıkalım."diye sordu Alvin. " Olur" dedim.Hava dünkü gibi yine sisiliydi. Okulun arka tarafında bulunan bir banka oturduk. Ona baktım. Gerçekten merak ediyordum. Bunu anlamış olucakki anlatmaya başladı. "Şey,nasıl başliyacağimi bilemiyorum.Aslinda bizim diğer insanlara kıyasla özel güçlerimiz var."dedi ve anladımmı diye bana baktı. Afallamıştim. Özel güç ve insan kelimesi. Üstelik gerçek hayatta. Bu bir şaka olmalıydı. Hayır Layana. Alvin sana sadece şaka yapıyor. Alvin'e bakıp gülmeye başladım. Alvin ona inanmadığımi anliyarak " Ben ciddiyim Layana."dedi. Şimdi suratın ciddi bir hale bürünmüştü. "Nasıl yani? Buna inanmam için kanıta ihtiyacım var Alvin" dedim. Ve manzaraya bakmaya başladım. Alvin ayağa kalktı ve bana dönerek " Madem öyle hazir misin?"diye sordu. Ben daha cevap vermeden o yapacağını yapmıştı. Ellerini önümüzde duran büyük taşa doğrultmuştu. Zorlanıyordu. Ama nasıl olduysa taşın yerle teması kesildi. O artık havadaydı. Alvin ona yön veriyordu. Taşı biraz daha yukarı kaldırıp aniden yere bıraktı. Korkmuştum. Hemde hayatımda hiç korkmadığım kadar. Alvin bana doğru geliyordu. Ben ağzım bir karış açık bir taşa birde Alvin'e bakıyordum. Bu nasıl olabilirdi ki? Alvin siritiyordu. Ben korkudan ayağa kalkmıştım.Ve bunu o banka oturunca farkedebildim. Arkamı dönüp ona baktım. Gerçektende Alvin'di. Geri gelip yanına oturdum. Sakince" Tamam. Madem özel gücün var.Buna inanıyorum. Ama bu yetenek yalnızca sende ve okuldaki diğer öğrencilerde var. Heralde bir hata yaptılar."dedim. Alvin şimdi kahkaha atıyordu. Sinirlenmeye başlamıştım. Beni ciddiye almıyor musun?(!) Ayağa kalktım.Ve okula doğru hızlı adımlarla ilerlemeye başladım. Alvin seslice"Layana bekle!"diye bağırdi. Onu aldırmadım. Peşimden geliyor muydu onu bile bilmiyordum. Tek yaptığım arkama bile bakmadan hızlıca yürümekti. Odama geldim ve kapıyı açıp içeri girdim. Siyah eşofman ile Beyaz tişört ümü alıp banyoda giyindim. Yatmak istiyordum. Ama saat henüz erkendi. Yatağıma oturup yaslandim ve kitabımı okumaya başladım. Romeo ve Juliet'e bayılıyorum. Daha önce filmini defalarca izlesemde kitabını okumaya karar verdim. Belki bu düşüncelerden uzaklaşırım. Bir kaç dakika sonra kapı yavaşça açıldı. Önce Alvin'in kumral saçlarını gördüm. Sonrada mavi gözlerini. Kibarca"Girebilir miyim?"diye sordu. Çok komik gözüküyor du.Bu halini görünce yüzümde bir tebessüm belirdi. Oda buna karşılık vererek içeri girdi. Yine yemek getiren o olmuştu. Poşetleri masaya koydu ve bana doğru yaklaşıp yatağımın alt kısmına oturdu. Pişman olduğu her halinden belliydi:) Kitabımı kapattım ve ona bakmaya başladım. Birşey diyecekmis gibiydi. En sonunda uzgunce bana baktı ve " Layana ben gerçekten çok üzgünüm."ddiyebildi. Yanına oturdum ve gülümseyerek "Özrün kabul edilmiştir."dedim. İkimizde gülmeye başladık. Ayağa kalktım ve masaya gidip Alvin'in getirdiği yemekleri hazırladım. "Alvin sen olmasan herhalde açlıktan öleceğim."dedim. Alvin yüzünde tatlı bir tebessüm ile masaya gelip karşıma oturdu. Halen bana anlatması gereken şeyler vardı. Ama bunu yemek yerken konuşmak istemiyordum. Bu yüzden Alvin'e bir soru sormadım. Yemeğimi yedikten sonra ellerimi yıkadım ve kıyafet dolabının önünde yere çömelip oturdum. Meraklı gözlerle Alvin'e bakıyordum. Bunu anlamış olmalı ki "Tamam.Sana her şeyi anlatacağım Layana."ve ellerini yıkayıp karşıma oturdu. Her ne olursa olsun onu dinlemeye hazırdım. Ciddi bir tipe büründü ve konuşmaya başladı." Layana eğer bu okula cagrildiysan aileninde özel güçlere sahip olması gerek.Yani ben bu yüzden şaşırdım. Ailenin bu yaşına kadar sana bundan bahsetmiş olması lazımdı."Şaşkınca bana bakıp" Sence bu nasıl olabilir? Sen Slohera veya Mahera olmayan bir aileden doğmuş olamazsınki." Sakince "Öncelikle Alvin ben Slohera veya Mahera'nın ne olduğunu bilmiyorum. Ve eğer gerçekten özel güçlere sahipsem bu kesinlikle doğru olabilir. Çünkü benim gerçek ailem ben doğduğumda beni başka bir aileye vermiş. Yani eski ailemin özel güçleri varsa eğer ve beni büyüten ailem normal insanlarsa güçlerimin olduğunu bilmemem doğal. Değil mi?" Dedim. Alvin öylece Durmuş gözlerime bakıyordu. Ve birden aydınlanmış gibi"Tabii ya. Söylediğin herşey birbirini tamamlıyor. Yani sen gerçekten özel güçlere sahipsin. Ve okulda yanlışlık yapmamış."dedi ve gülümsedi. Ama halen buna pek inanmıyordum. Çünkü ben hiçbir zaman nesneleri dokunmadan hareket ettirmedimki. 15 yaşıma kadar bunu keşfetmiş olamamam içimde bir şüphe uyandırıyordu. "Peki Alvin madem herşeyi yerine oturttuk. Şimdi bana Slohera ve Mahera kavramlarını anlatıcakmısın? " "Evet hazırsan başlıyorum." Kafamı evet anlamında salladım. "Öncelikle biz özel güçlü insanlar iki gruba ayrılırız. Bunlar ölümcül olabilen Slohera'lar ve yaşatabilen Mahera'lardır. Yalnız Slohera'lar tarih boyunca herzaman çok nadir varlıklardır. Alfonse Lisesi'nde bile tek bir Slohera bile yok. Yani hepimiz Mahera'yız. Mutlaka sende Mahera olmalisin."dedi. Hızlıca" Peki Slohera ve Mahera'ları ayıran şey nedir?"diye sordum. Pozisyonunu değiştirip tekrardan anlatmaya başladı."Maheralar çok iyi duyarlar.Hayvanlarla konuşabilirler.Nesneleri dokunmadan hareket ettirebilirler ve son olan aynı zamanda en önemlisi,yaraları iyileştirebilirler. Çok nadir olan Slohera'lar ise geceleri çok iyi görebilir,kişiye sarılarak hafizalarina girip düşüncelerini okuyabilir, kişiyle göz teması kurarak bayiltabilir ve son olarak en önemlisi, kişinin kalbine dokunarak,kalbinin atışlarını durdurup ölüme yol açabilir ler."dedi. En sonda söylediği ölüm kelimesi tüylerimi urpertmisti. "Peki Slohera'lar neden çok nadirler?" Alvin biraz durgunlaşmıştı. Daha alçak bir sesele"Bunu henüz bende bilmiyorum. Tek bildiğim onlar olumculler. Ve genellikle Slohera olan kişiler kötüdür. Güçlerini kötü anlamda kullanıyorlar. Ama az olmaları iyi birşey. Bize zarar veremezler."dedi ve bana tatlı bir bakış atıp ayağa kalktı. Öylece donup kalmıştım. Alvin nasıl bukadar emin olabiliyordu ki? İçimde Mahera olmadığım gibi kötü bir his vardı. Aman boşver. Mahera'sın işte Layana. Hem Mahera'lar daha iyiler. Bende ayağa kalktım ve saatime baktım. Saat 6 olmak üzereydi. Alvin bir yandan kıyafetlerini alırken bir yandan" Merak etme. Zamanla güçlerine alışırsın."dedi. Ve ardından banyoya girdi. Son söylediği cümle içimi biraz olsun rahatlamıştı. Bunu değiştiremem ve değiştirmekte istemiyorum.
Biz Mahera'yız.
Yatağıma uzandım.Gerçek ailem neden beni terk etmiş olabilir ki. Ben Mahera'ysam onlarda Mahera'dır. Kafam karışmıştı. Ama bunları düşünmek istemiyordum. Tam telefonumu alicakken Alvin saçlarını havluyla kurutarak odaya girdi. Bir an ikimizde durup birbirimize baktık. Neden bilmiyorum ama o ıslak saçları beni hipnoz edermişçesine etkilemişti sanki. Suratında bir tebessümle yatağına oturdu. Bende telefonumu alıp duvara yaşlandım. O saçlarını kurutmaya devam ederken önemli bir mesaj varmı diye telefonumu kontrol ettim. Üvey annemden gelen bir mesaj vardı. Tıkladım.
Mesajda üvey babamla birlikte birkaç aylığına iş için yurt dışına çıkacaklarını söylemişti. Aldırmadım. Beni merak etmemelerine bunca yıl alışmıştım. Sonuçta gerçek ailem değiller. Alvin bana bakıp "Bir sorunum var Layana?"diye sordu. Sakince"Hayır. Sadece ailemden Bir mesaj geldi ona baktım."dedim. Alvin hafif gülümseyerek "Muhtemelen seni özlemişlerdir. Degilmi?"
"Şey aslında hayir. İş için yurt dışına çıkacaklarmiş.Bir kaç aylığına. Onu söyledi üvey annem."
Alvin birden üzülerek
"Özür dilerim.Ben öyle demek istememiştim."dedi.
Heralde suratım üzgün bir hale büründüğü için bunu dedi.Onun suçu değildi.
Gülümseyerek
"Önemli değil Alvin. Alışığım. Ortaokulda  olduğum zamanlarda genellikle bakicimla kalırdık. Onlar hep iş için yurtdışına giderler. Beni pek önemsemiyorlar." Dedim.
Alvin bana inanmamış gibi bir bakış attı. Aynı zamanda gülüyordu. Karşılık verip
"Ciddiyim"dedim. Ayağa kalktı ve
"Beni burda bekle.Hemen dönerim."deyip ben daha ağzımı acamadan hızlıca odadan çıktı. Şaşırmıştım. Ama nereye gittiği hakkında en ufak bir fikrim bile  yoktu. Kalkıp bir sandalye aldım ve manzaraya bakan camın önüne koyup oturdum. Gerçekten çok güzel bir manzaraydı. Yemyeşil ve upuzun ağaçlar sisili havada okadar güzel gözüküyordu ki hiçbir şey düşünemiyordum. Derken kapı yavaşça açıldı. Arkamı döndüm. Alvin'in kolunda küçük bir poşet ve ellerinde iki kupa vardı. Odaya girince kahvenin kokusunu aldım. Tamda gerektiği yerde:) Nasıl bukadar düşünceli olabiliyorki? Ayağa kalkıp bir sandalye de onun için getirdim. Oturduk. Kahvemi bana verdi. Nefes nefese kalmıştı. Biraz utandım doğrusu.
"Ne gerek vardı Alvin. Benim için degmezdi bukadar yorulman."dedim.
Ne dedim ben demin? Uff ya. Ağzımdan cikiverdi. Şimdi daha çok utanmıştım. Yanaklarının kizardigina eminim.Alvin bana gülümseyerek baktı ve
"O nasıl cümle Layana? Sen benim arkadaşım sin. Tek arkadaşım. Senin için herşeyi yaparım."dedi.
Ve elindeki poşetten iki browni çıkardı. Birini açıp bana uzattı. Tebessümü içimi bu kahveden daha çok ısıtmıştı. Çikolatayı aldım. Ben onun tek arkadaşımıydım? Kahvemden yudum alıp tekrardan havanın kararması na daldım. Oda aynısını yapıyor du. Arada sırada göz göze geliyorduk. Artık anlıyorum. Alvin bana değer veriyor. Hayatımda daha önce kimse bana değer vermemişti. Bu duyguyu tatmak benim için çok önemli. Alvin benim arkadaşım değil artık.
Arkadaştan öte.
Yakın dostum.

###

Devamı geliceekkk:))
Bu arada başrollerin fotoları aşağıda:))

Alvin

Layana

Umarım yakıştırırsınız. Ben böyle hayal ederek yazıyorum:)