Adam ve Kadının Hikayesi

Her şey bir tesadüfle başlar..

     İçine kapanıktı adam.. İnsanlardan uzak bir şekilde yaşamayı seçmişti. Kendi dünyasın da istediği her şey olmasa da en azından canını acıtacak birileri asla olmayacaktı.

Zaten henüz ergenliğin ilk yıllarında bütün cesareti ile bir kıza ‘sana aşığım’ dediğinde, kızın onunla dalga geçmesi tamamen cesaretini tüketmişti. İçten içe takılmak onun korunaklı limanından çıkmaması gerektiğini telkin ediyordu. Şiirler yazardı; her yere kim bilir yazdığı kaç şiirle sevgili bulmuştu arkadaşları insanları mutlu görmek mutlu ederdi adamı sonra iç dünyasına kapanırdı.

Hep yalnızdı adam uzun yıllar boyunca yalnızlığına kimseyi ortak etmeden yaşamayı öğrenmişti. Yeni bir insan demek onun için yeni endişeler demekti. Bu endişelere asla hazır olabileceğini hissetmiyordu. Kim sonsuza kadar yalnız kalabilir diye sorsalardı bir gün ona..

‘Ben sonsuza kadar yalnız kalacağım’ diyebilirdi; insanlara.

 Yaşadığı şehirde acılar çekmişti kadın.. En sevdiği hayatının merkezine koyduğu adam onu aldatmıştı. Yetmemiş yaptığı çirkinlikler onu hayatından bezdirmişti. Yeni bir hayata başlamak ona iyi gelecekti şüphesiz kimseye haber vermeden kalkmış yeni bir şehre gelmişti.

Öğretmendi kadın ve öğretmenlik annesinin hayal kurduğu meslekti. Genç yaşta annesini kaybettiği için annesinin hayalini gerçekleştirmek için çabalamış ve öğretmen olmuştu, en nihayetinde mesleğinin verdiği özgürlükle başka şehirde yeniden yaşamak onun için bulunmaz bir nimetti. Ya mesleği olmasaydı iyi ki, kimseyi dinlemeyip annesinin hayalini gerçekleştirmişti.

Evden okula okuldan eve giderken aşırı kalabalık yolları tercih ediyor ve aklındaki kötü anıları silmek adına çaba gösteriyordu. Ancak bir gün eve geç kalmıştı, tesadüf olsa gerek bulunduğu mahallenin elektrikleri kesilmişti, sokak lambaları sönmüş koca bir karanlık sokağı kaplamıştı. Karanlığı pek sevmezdi kadın..

Tedirgin bir şekilde yürürken sokakta arkasında hissettiği bir adam onun daha hızlı nefes almasını sağlamıştı. Bu durum onu aşırı tedirgin bir hale getirmişti. Adımları hızlandırırdı sonra birden arkasını döndü, oda ne bir insan silueti oradan kendisine bakıyordu bu onu daha da paniklemesine neden olmuştu. Acaba o adam hayatını mahveden adam onu bulmuş olma ihtimali aklına geldi. Terlediğini hissetmişti. Bu sırada adamın ona savurduğu tehdit aklına geldi.

-Nereye gidersen git seni bulacağım benden kaçman imkansız

Bu söz aklına geldiği an daha da panikledi kadın. Koşmaya başlamıştı bir an önce eve girmeli kapısını kilitlemeliydi. Korkusu  ne yapacağını bilmez bir hale sokmuştu. Koşarken ayağı bir şeye takıldı sonra bacağında bir acı hissetti. Sonra yere düştü dizi çok acıyordu. Endişe ve korkunun vermiş olduğu bu durum ve sonunda yaptığı kaza onu daha da zor bir duruma sokmuştu. Gözlerinin kapandığını hissetti. Şu anda bayılmamak için elinden geleni yapabilirdi. Ancak bayılıyordu. Gözleri kapanırken son işittiği ses bir adamın ona sorduğu şu soruydu ;

Hanımefendi iyi misiniz?

Sonrasın da gözü karardı. Sonsuz bir karanlık ve sessizlik, kadın bayılmıştı..