Adam ve Kadının Hikayesi

En Zoru başlamaktır ..

Uyanır uyanmaz saate baktı adam, sonra derin bir nefes aldı. Bugün onun için önemli bir gündü. Her ne kadar o mesajı atıp buluşmak istediğine pişman olsa da gece aklındaki soruları cevaplamak için uyuyamasa da en sonunda bu gün kaçınılmaz olarak gelmişti.

       Acaba bu saatten sonra vazgeçse nasıl olurdu. Keşke bir aksilik çıksaydı bu buluşma olmasaydı. Derin bir nefes aldı yatak da dolanmaktan artık sıkılmıştı yatağından çıktı, her sabah olduğu gibi Türk kahvesini yapmak için mutfağa yöneldi.

Suyu cezveye koydu, ardından kahveyi ekledi ve ocağın üstüne koyduktan sonra düşünmeye başladı. Gitmemek için ne gibi bir bahane bulabilirdi. Doğrusu uzun zamandır bir kızla buluşmadığı için kendisini çok gergin hissediyordu. Kahveyi fincana döktü ve mutfaktan ayrıldı.

Her gün uyandığında kahvesini pencerenin önünde içerdi. Kahveyi masaya bıraktı pencereyi açtı, güzel ve temiz hava odadan içeriye dolarken derin bir nefes aldı. Çok güzel bir gündü ve ayrıca bugün onun için yeni bir başlangıç günüydü.

Kötü ihtimalleri aklından at adam dedi kendi kendine, ardından kahvesinden bir yudum aldı. Kahve onun kafasını dağıtıyor ve ayrıca daha derin düşünmesine sebep oluyordu. Şiir defteri önündeydi ve mısralar aklına gelmişti yazmak için kalemi eline aldı ve şu dizeleri yazdı;

Korkular ile yaşamak ne zordur sen bilir misin?

Kafanın içinde bitmek tükenmek bilmeyen..

Her gün seni biraz daha yalnızlaştıran korkular

Üzerine gitmezsen seni esir alır..

Üzerine gidersen de seni daha da korkutur.

Acaba diye yaşamamak gerek hayatı

Şöyle yapsam şöyle olurdu yerine

Yap artık bir şeyler..

Hayatını yeniden eline al ya da sonsuza kadar

Korkularınla tek başına yaşa

Benim korkularımla tek başıma yaşama gibi bir düşüncem yok asla olmayacak deyip ayağa kalktı adam. Üzerini değiştirip kendini sokaklara attı. Buluşma saatine vakit vardı, ancak kendisi bir süre daha evde kalsaydı kafasının içindeki bu soru işaretleri yüzünden o buluşmaya gitmekten vazgeçip eve kapanacaktı.

   Etrafına gülücükler atarak sahile indi ve sahil bandında yürümeye başladı. Güneşin denize aks ettiği görüntü, adamın gülümsemesine neden oluyordu. Küçükken ilk kez denizi gördüğünde çok heyecanlanmıştı adam. Saatlerce sahilde koşmuş ardında oturup denizin alabildiğince uzanan maviliğini seyretmişti. Sonunda yorgunluğa küçücük bedeni dayanamamış orada uyuya kalmıştı. 

Yıllar geçse de üzerinden bu anı, denizi her gördüğünde aklına gelirdi. O denize âşıktı ve denizin maviliği ona güç veriyordu. Kimsenin olmadı bir noktada durdu öylece bir süre denizin maviliğine dalarak.

Uzun süredir yalnızdı ve bu yalnızlık onda alışkanlık yapmıştı. Yeniden bir kadınla konuşmak onla zaman geçirmek bu hayal etmesi güç bir durumdu sanırım. Ancak olaylar beklemediği şekilde gerçekleşmişti. Gecenin karanlığında önüne çıkan masum bakışlı annesi gibi kokan o kadın onun düşüncelere dâhil olmuştu.

Korkuları vardı elbette, insanın bir kez kalbi kırılınca korkularının olması doğal değil miydi? Fakat içinde anlam veremediği bir huzurda vardı. Bütün korkuları bir yana ne zaman görse o kadını içine bir huzur doluyordu.

İnsan hayatı boyunca hep bu huzurun peşinde koşuyordu neticede, birisi ile olmak veya yalnızlık bu huzur hissi için bütün bunlar. Aşk ve sevgi bunlar güzel şeylerdi buna kimse itiraz edemezdi ama 'Huzur' olmadıktan sonra bu ikisinin pekte önemi kalmıyordu.

Saatine baktı fazla bir süre kalmamıştı yavaş adımlarla ne zaman dışarıya çıksa muhakkak uğradığı kafenin yolunu tuttu. Alışkanlıklarından vazgeçemezdi adam hep aynı marketten alışveriş yapar aynı kuaföre gider ve aynı fırından ekmek alırdı. Eve gidiş dönüş yolları bile yıllardır aynıydı. Sabit alışkanlıkların oluşturduğu standart hayattan keyif alıyordu.

Kafeye vardığında saati buluşma saatine daha yarım saat olduğunu gösteriyordu. Garson çocuk ona gülümsedi.

'Abi her zamanki masa boş aynı şekilde sade kahveni hemen getiriyorum.'

Adam kısa bir duraksama yaşadı. 

'Bugün her zamanki masama oturmayacağım kardeşim pencere kenarında olan şu masaya oturacağım bir misafirim varda.'

Garson şaşırmış bir yüz ifadesi ile ona baktı.

'Peki, abi misafirin gelince getireyim kahveni'

Adam kafenin içinde yavaş adımlarla yürürken ona daima eşlik eden masası gözüne çarptı. Tek kişilik köşede bir masaydı bu. Sürekli tek geldiği için kafe sahibi ona jest yapmak için bu masayı yapmıştı. Oturup saatlerce o masada yoldan gelip geçeni izlemek ona büyük keyif verirdi. Sonra döner kafedeki çiftlere hüzünle bakar evine giderdi.

Ancak bu sefer durum farklıydı, masasına ihanet ettiğini düşünüyordu. Bu durum karşısında hüzünle masasına baktı. Belki bir dahaki sefere diye iç  geçirdi. Oturduğu masa kafenin girişini görebiliyordu. Birazdan şu kapıdan girecek olan kadın onun karşısına gelecek ve oturacaktı.

Uzun yıllar sonra ilk buluşma bir kadınla.. Ne garip, gözlerini kapadı. Derin bir karanlık ve nedense sonra gözlerinin önüne en büyük kâbusunun yüzü geldi. Ne zaman böyle bir durumda kalsa hemen o karşısına çıkıyordu.

Ve tatlı bir ses ona seslendi.

'Merhaba' çok bekletmedim ya?

Adam bir anda gözlerini açtı utanmıştı hemen ayağa kalktı, kadının kendisine uzattığı eli tuttu.

'Merhaba, hayır bende yeni gelmiştim buyurun oturun lütfen'

Kadın gülümseyerek karşısına oturdu. Adam bu sırada şunu düşünüyordu. Elleri ne kadar da yumuşak hele sesi sanki bir kuş cıvıltısı gibi gelmişti adama.

Kadın gülümsüyordu ona ancak aklından şu geçiyordu. 'Sanırım beni beklemekten sıkılmış yani yarım saat geç kaldım oysaki '

Adam ve Kadın karşı karşıya oturmuş birbirlerini izliyorlardı. Söze nasıl başlamaları gerekti acaba ikisinin de bu konuda bir fikri yoktu. Sessizliği gülümseyerek gelen garson bozdu;

'Abi ne getirmemi istersiniz?'

Adam kadına döndü

'Ne içersiniz acaba'

Kadın nazik bir ifade ile

'Sade kahve istiyorum.'

Garson bu söze gülümsedi

'Abi ablada senin gibi sade kahve içiyormuş' ben kahvelerinizi getireyim.

Adam ve Kadın bu sözden sonra birbirine bakarak gülümsediler. Sanırım sohbetin konusu belli olmuştu. 

Şekersiz kahve içmek..