Zomerliefde..

-I think I like him-

POV Jinte
Gisteravond was ik meteen in slaap gevallen. Ik ben al aangekleed en we staan met het gezin op het punt om weg te gaan. We gaan zwemmen in het zwembad voor bij de camping. In tussen tijd heb ik Ian niet uit mijn hoofd kunnen krijgen.. Hij is echt cute.. Ben ik verliefd?? Vraag ik aan mezelf. Maar ik weet het niet. Ik ben eigenlijk nog nooit echt verliefd geweest.. En bovendien, ook al zou ik hem leuk vinden, hij vindt mij toch niet leuk. "Jinte kom je?" roept mijn moeder. Ik loop met mijn tas het huisje uit achter de rest aan richting het zwembad. We gaan het zwembad binnen en kleden ons om. 'Wil je met ons van de glijbaan?' vraagt Lynn aan mij. 'Ja hoor,' antwoord ik. Mijn moeder die ligt te zonnen terwijl ik met mijn zusjes aan het zwemmen ben. We lopen naar de glijbaan en gaan er een paar keer vanaf. We kunnen helaas niet te lang zwemmen, want om 13.00 uur begint het animatieteam weer. Om 12.00 uur zijn we dan ook allemaal weer terug bij het huisje en na het eten ga ik met mijn zusjes naar het animatieteam. Niels helpt Ian vandaag mee, want ze gaan vandaag sportspelletjes doen in verschillende groepjes. Ik breng mijn zusjes vandaag alleen heen en ga dan weer naar het huisje. Misschien is het ook maar beter dat ik vandaag niet te veel bij Ian in de buurt ben. Zo kan ik hem nog uit mijn hoofd krijgen denk ik. Om 15.00 uur is de sportmiddag afgelopen en ik zit op mijn kamer. Mijn moeder vroeg nog of ik mijn zusjes op wou gaan halen, maar ik had even geen zin. Bovendien kan ik zo Ian vermijden. 

POV Ian
Ik vind het echt jammer dat Jinte weer weggaat als ze haar zusjes bij ons heeft gebracht. Ze glimlacht nog wel naar me als ze weggaat, maar ik ben ondertussen met andere kinderen bezig, dus ik heb ook geen tijd om naar haar toe te gaan.
Om 15.00 is de "sportmiddag" afgelopen. De moeder van Jinte komt de zusjes van Jinte ophalen. Ik vind het echt jammer dat ze er niet is en ik heb haar nummer ook niet. Lizz zit bij mij in het groepje dus ik moet nog hun moeder toe. 'Hoii,' zeg ik vrolijk als ik bijna met Lizz bij haar ben. 'Hallo, jij bent Ian toch?' zegt hun moeder. 'Ja klopt,' zeg ik en ik geef haar een hand om mij voor te stellen. 'Ik ben Yvonne,' zegt ze. 'Waar is Jinte?' vraag ik verlegen. 'Ja die zit op haar kamer en ze klonk niet echt vrolijk, je mag wel even bij haar kijken als je tijd hebt,' antwoordt Yvonne. Ik knik snel en vertel haar dat ik me even ga omkleden. 'Kom je straks bij ons Ian??' vraagt Lynn net voordat ik wegloop. Ik lach. 'Ja ik kom zo even langs,' zeg ik en dan loop ik zelf bij ze weg. Ik loop naar ons huisje toe. Ik heb vandaag eerst toch niks meer te doen. Behalve dan dan ik vanmiddag iets van 500 cupcake's moet versieren. Morgen is er een actie, bedacht door Kate dat we cupcake's gaan uitdelen aan iedereen. 'Ze was alleen even vergeten dat dat ook nog gemaakt moest worden,' mompel ik tegen mezelf. 

POV Jinte

Na ongeveer een kwartiertje zijn mijn zusjes en mijn moeder weer terug, want ik hoor ze binnenkomen. 'We zijn terug,' zegt mijn moeder. Ik negeer haar, omdat ik een mental breakdown heb op dit moment over wat ik met Ian aan moet. Ik haat mezelf als ik verliefd ben. 'Ian vroeg naar je,' zegt mijn moeder als ze hoort dat ik niet reageer. 'WAT?' schreeuw ik terug en ik ren mijn kamer uit de woonkamer in. 'Dat Ian naar je vroeg en hij komt zo langs om te kijken hoe het met je is,' gaat mijn moeder door alsof het de normaalste zaak van de wereld is. 'Waarom?' vraag ik. 'Omdat ik heb gezegd dat je niet echt vrolijk klonk toen ik wegging,' antwoordt ze. 'Waarom heb je dat gezegd?!' zeg ik nog net niet schreeuwend. 'Mocht hij dat niet weten dan?' zegt mijn moeder. 'Nou, kijk.. Het is ingewikkeld,' zeg ik nu ietsjes rustiger dan zonet. 'Owhhh, ik snap het al jij bent v...' zegt mijn moeder, maar god zij dank wordt ze onderbroken door iemand die op de deur klopt. Ik kan al wel raden dat het Ian is. Ik ren snel naar de deur en trek Ian mee weg van het huisje. Tegenover de paardenstallen is een schuur waar strobalen gestapeld liggen. Hier wil ik zo snel mogelijk naar toe. 'Bedankt voor het redden van mijn leven,' zeg ik snel tegen Ian. 'Wat?' zegt hij lachend als we in het stro zitten. 'Mijn moeder deed superirritant,' zeg ik. 'Owh, maar waarom was je de hele middag binnen in je kamer?' vraagt Ian nog lachend van wat ik net zei. 'Ik had even een mental breakdown, maar het gaat veel beter inmiddels, sooo don't worry,' zeg ik snel. 'Mooi zo,' zegt Ian. Ik weet nu wel dat ik waarschijnlijk toch niet meer onder hem uit ga komen. 'Ik had trouwens nog even een vraag,' zegt Ian terwijl ik in afwachting blijf wat hij gaat zeggen. 'Jij bent wel creatief hè?' vraagt hij dan. 'Opzich wel een beetje,' antwoord ik. 'Top, dan wil je vast wel helpen met 500 cupcake's versieren?' zegt hij vragend, maar het klinkt meer als een conclusie en het is eerder smeken dat ik meekom volgens mij. Ik glimlach. 'Je gebruikt me gewoon hè??' zeg ik sarcastisch. Ian schudt meteen zijn hoofd. 'Ik maakte maar een grapje hoor, tuurlijk wil ik je helpen,' zeg ik met nog steeds een glimlach op mijn gezicht.