Karamsar [•Porgola•]

²

  "Ömer?" Oturduğum yerden; kapıda dikilmiş, sessizce yere bakan adama bakıyorum. Ağladığını anlamam biraz zaman alıyor.

  Hiçbir şekilde ses çıkartmıyor, sadece titriyor. Omuzları, aldığı zoraki nefeslerle organize şekilde hafifçe sarsılıyor. Kafasını asla kaldırmıyor. Bana bakmıyor. Yardımımı istediği için burada, biliyorum, ama nasıl başlayacağını bile bilmiyor.

  Ben biliyorum.

  Masamın başından kalkıyorum ve ürkütmekten korkarcasına yavaş adımlarla ona yaklaşıyorum. Aramızdaki mesafe azaldıkça onun susturmaya çalıştığı hafif hıçkırıkları daha net duyabiliyorum. İçim parçalanıyor.

  "İyi hissetmiyorum." Diyor, kısık sesle. Dibinde duruyorum. Kafasını çekingen bir tavırla, yavaşça omzuma yaslıyor. Tek istediği benden destek almak. Elimi kaldırıp kıvırcık saçlara atıyorum, ne yapmam gerektiğini bildiğimi sanıyorum ama en ufak bir fikrim olmadığını fark ediyorum.

  Canını yakmamak için ellerimi olabildiğince yavaş hareket ettiriyorum.

  Ellerini kaldırıp üzerimdeki kazağa tutunuyor, son derece zayıf. Yumruğunu sıkıyor ama hala yeterince güçlü değil. "Kimseye güvenmek istemiyorum." Kelimeleri içime işliyor, "Sadece sen varsın."

  Saçlarındaki elimi aşağıya indiriyorum, diğer elimi de kaldırıp benden kısa adama sıkıca sarılıyorum. Boğazımın düğümlendiğini fark ediyorum. Konuşamıyorum, konuşursam ağlayacağım.

  Onun yumruğunu gevşettiğini hissediyorum, ellerini havaya kaldırıp bana geri sarılıyor. Yüzünü, saklamak istercesine daha da omzuma gömmeye çalışırken mırıldandığını duyuyorum. "Teşekkür ederim Hürkan."

  Gülümsüyorum.

  Geriye çekiliyorum ve onun sincabı andıran nemli yüzüne bakıyorum, kafasını kaldırıp bana bakıyor. Benim de ağlamak üzere olduğumu fark ediyor. Yüzüne kırık bir gülümseme yerleşiyor. "Hayır yapma," Diyor pişman bir tebessümle, "Benim yüzünden ağlamanı kaldıramam."

  Başımı sallıyorum. Göz yaşlarımı silmeye çalışırken mırıldanıyorum. "Tamam, üzgünüm..."

. . .

  "Çok üzgünüm..!" Elimdeki kesici aleti odanın diğer tarafındaki yatağa fırlatıyorum. Bunu ona yapamam. Olmaz.

  O kadar cesur değilim.