KAÇIŞ ( TAŞINDI )

KAÇIŞ 1

Yüzümü yalayan soğuk rüzgar saçlarımı geriye doğru savururken ben son kez kefeniyle birlikte toprağın içine bırakılan anneme baktım. Yanağımdan bir gözyaşı daha süzüldü. Kafamı çevirip babama baktığımda onunda benden bir farkı olmadığını gördüm. Daha fazla dayanamayacağımı anladığım zaman etrafımdaki insanların arasından geçerek kendimi mezarlıktan dışarı attım. Nasıl yani ? Artık annem olmayacak mıydı ? Artık ağladığım zamanlarda bana kim sarılacaktı? Beni kim koklayacaktı? O ölmüş olamazdı değil mi? Ölemezdi ölmemeliydi. Derin bir nefes aldıktan sonra cenazeye geri döndüm.

***

Cenazeden sonra bu şoku atlatmam biraz zaman almıştı son kez annemin odasın göz gezdirdikten sonra aşağı kattaki mevlüde geri döndüm. Herkesin annem için ağladığını görünce içimden bir şeyler koptuğunu hissettim. Babama baktığımda eliyle işaret yaparak yanına çağırdı. Gözyaşlarımı sildikten sonra babamın yanına ilerledim. Dolu gözleriyle bana bakarken bir şeyler geveledi söylediklerinden duyduğum tek şey "- Şimdi napacağız"

gözyaşlarıma engel olamayarak babama sımsıkı sarıldım. Ben buna nasıl katlanacaktım? nasıl dayanacaktım... Babamdan ayrıldığımda duyduğum sesle arkama döndüm Miray gelmişti. Miray'ı görmemle gözyaşlarım tekrar gözlerime hücum ederek ağlamaya başladım. Daha fazla dayanamayan Miray gözyaşlarımı silerek bana sımsıkı sarıldı. Omzumda hissettiğim ıslaklıkla onunda ağladığını fark ettim bizim duygusuz Miray'ımız ağlıyordu. Yavaşça ondan ayrıldığımda elimi tutup;

-GÜÇLÜ OL LUNA diye mırıldandı...

Arkadaşlar cenaze hakkında bir bilgimiz yoktu bildiğimiz kadar yazdık pek cenazeye katılmadığımız için sizde hoş görün :) beğenmezdiğiniz yerler varsa söyleyin bizde yanlışlarımızı düzeltelim :*

bu hikayeyi arkadaşımla beraber yazıyoruz bir kaç hikaye yazdık fakat sildik beğenmezsiniz diye artık karar verdik bu hikayeyi silmeyeceğiz devam etcek.. inşallah beğenirsiniz yorumlarınızı bekliyorum.