Nefret okyanusu.
Sen, gözlerin.
Gözyaşlarımla doldurduğum küvetin tıpasını çekip beni kendi hüznümde boğulmaktan kurtarmak istediğini sanmıştım o gün.
Taktir edersin ki bilemezdim benı kendi öfkenin okyanusunda boğuyor olacağını.
Bilemiyorum Niel.. Seni seviyorum dediğimde karşılık olarak "Teşekkür ederim, ben de." diyişinin "ben de." kısmında aslında kendinden bahsettiğini nefretini yüzüme vururken ağzından kaçırman ile öldürmeye önce içimdeki hislerden başladın.
Aci furyası.
Ben, tüm bedenim.
O saniyeden sonra bir acı furyası başladı tüm bedenimde. Daha doğrusu tüm benliğimde. Ruhum sancıdı, ellerim titredi, kalbim ürperdi.. Benliğimi kendim bulmayı öğrenenene kadar ruhum sancıdı. Ama ben başardım, seni kaybettiğimi sanarken hemde. Ve geçti biliyor musun Niel? Bilmiyorsun. Bilme.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Caroline
Non-Fiction-Önsözleri kimse okumaz. "Coraline, hepimizin içinde Coraline'den parçalar vardır. Şu an her birimiz olmak istemediği bir karakter, bir beden taşıyor. Her birimiz kendi eksiklerinden yakınıyor. Her birimiz geleceğe dair kaygılı. Çokça. Ölüm, her bi...
