YAĞMUR DENİZ'E DÜŞTÜ

Kaza geliyor...

Eve nasil vardigimi hatirlamiyorum cunku aklimda binbir tilki dönüyor. Anahtarlarimi cikarip kapiyi actim. Eylul evde ziplayip duruyordu. Annem ve babam vardi salonda ben gelince babam Buse'ye kendisi kardesimin bakicisi olur , aslinda en cok benim. "Eylul'u odaya goturur musun?" dedi. Eylul ve Buse'nin odadan cikmasiyla birlikte ben nedense gerilmeye basladim ve kendimi rahat hissettigim cicekli koltuga oturdum. Babam bana dondu ve "kizim " diyerek beni sasirtti genelde boyle bir ortamda Yagmur derdi. " Dinliyorum baba." diyebildim. Acaba bir sey mi yapmistim farkinda bile degilim yaptiysam eger. "Biz bosaniyoruz kizim." dedi sesini kararli bir sekilde ayarlayarak. Bu dedigini anlamam icin birkac saniye nefesimi tuttum. Sanirim nefesi verisim kotu oldu cunku annem yanima gelip elimi tutmak istedi. İzin vermedim , oturdugum yerden kalktim. "Aranizin bozuk oldugunun farkindaydim ama neden bosanma. !!! " diye bagirdim. "Hic sevmiyorsunuz bizi. Artik sevmenizi de istemiyorum sadece akliniza gelelim ve azicik dusunun bizi. " dedim nefes nefese. Kendimi sıkıyordum cunku babamin yaninda kufur edemezdim. "Beni bos verin Eylul ne olacak sizin aranizda kalacak ama ben sizin aranizda asla kalmicam." dedim ve hizla oradan ciktim. Odama kostum , arkamdan bir seyler soylemeye calistilar sanirim hic orali oladim. Aile dedigim sey az once gozumun onunde yıkıldı. "Lan ne bu ya cocuk oyuncagimi bu aileyiz biz." birkac saniye durdum ve "Bok aileyiz" diye bagirdim ve aglamaya basladim. Bu gece bu evde kalamazdim o yuzden Gaye'nin evine gitmeye karar verdim. Kucuk bir canta hazirladim ve Gaye'yi aramak icin telefon etmeliydim. Telefon....??? "Ha si...."diyecektim ki kapi acildi ve Eylul iceri girdi. Telefonum oturma odasinda ve kufurumde yari da kaldi. Agliyordu.... Canimdan cok sevdigim agliyordu. "Sorun yok canim aglama lutfen." deyip sacindan ve alnindan öptüm. Cantami alip odamdan ciktim. Oturma odasina gelince annem ve babam cantami gordu annem hemen ayaga kalkti. Ben koltugun kenarina biraktigim cantami alirken babam "Nereye gidiyorsun" dedi sert bir sekilde. "Bu evde kalmicam artik bu ev benim evim degil. " dedim ama icim acimisti. Annem sesli aglamaya basladi ama sakinlesmeye ihtiyacim vardi ve hizla evden ciktim. Kaldirima gelince derin bir nefes aldim ama icimde tutuyordum sinirimi o yuzden aglamaya ve yavasca yurumeye basladim. Bir tek benim basima boyle bir olay gelmiyordu ama en anlasilamaz insan benim babamdi , bazen onu sevmiyorum. Bir sey bulmaliydim ama su an zeki beynimin bilgilerini ipe baglayip en asagi cekmisler ki ben hic bir sey dusunemiyordum. Dahasi karsidan karsiya gecmem gerekiyordu ve saga sola bakmak yerine düz gidiyordum. Aklim basima arabanin kornasi ve farındaki cok ışıkla geldi. O an yapabildigim tek sey ciglik atip elimi yuzume tutmak oldu.