YAĞMUR DENİZ'E DÜŞTÜ

Geçmişe ceza...

"Tamam Mete söz veriyorum uslu durucam. Ha ha ha." Eylul'un neseli sesi butun evi doldurmus ki gune neler oluyorla baslayip tatli bir tebessumle devam ediyorum.

Zor gun icin azicik daha uyumak istiyorum. "Ablaaaaa ! Ablaaaaa ! Kahvaltiya gelmelisin yoksa Mete abi senide gıdıklayacakmis." deyip beni dürtüp odadan cikti.

Her seyin yolunda oldugunu bilmek guzel ama cok uykum var savsak savsak yataktan kalktim.

Biraz kollarimi esnettim. Ustumden tır gecmis gibi. Ayagim takildi haliya ama odadan disari cikabildim.

Sacimi duzeltirken dış kapidan Alp girince agzim bir karis acildi. Sanirim şoktayim.

"Alppp?" diyebildim.

"Gunaydin beni boyle guzel bir kizin karsilayacagini bilsem daha erken gelirdim." deyip goz kirpti. Ovvvv geceligim ! "Be-ben co-cok ozur dilerim." deyip hizlica odaya geri dondum.

Cok saskinim ya o halde gezinilir mi be. Rezil oldum simdi ben nasil yanlarina gidicem?

Kendimi azarlama sirasi degil o yuzden hizlica ustumu degistirdim , sacimi normale getirdim ve az onceki olani unutup odadan ciktim. Mutfakta yemek yiyorduk ve Alp coktan kurulmustu masaya.

"Hos geldin kusura bakma." deyip tatli tatli gulumsedim. "Onemli degil sevap kazandim sabah sabah. " dedi ve bu sefer sırıttı.

Boyle yapmasi cok hosuma gitmedi ama yine umursamadim. 

"Gunaydin millet." dedim ve hizlica Eylul'un yanina gidip saclarindan optum ama ufak bir sorun varsa oda Mete cunku basindan atesler cikiyor.

Mete'ye inat yapti kesin bunu. Kuzen olmalarina ragmen surekli bir catisma icerisindeydiler hep. Gaye suskundu ve bana yavru kopek gibi bakiyordu.

İlk basta bir sey yapti kesin bana soylemiyor diye dusunsemde kahvaltidan sonra sorguya cekerim onu.

Mete'den...

Yagmur'a ne kadar düşkün oldugumu bildigi icin yapiyor ve beni delirtmeyi başariyor. Ben onu olmayan kardesim gibi korurken Alp yavşıyor.

Aslinda zaafımı sömürüyor ki bunun hesabini kizlar gidince soracagimdan emin olabilir.

O yuzden simdilik yapmacik bir gülücük takınsam da ellerimi yumruk yapmadan duramadim.

Tum goruntuyu ve sozleri kafama kaydediyorum cunku bu kuzen cok ileri gitti bu sefer.

Alp'ten...

Her zaman ailede karsilastirildigim tek kisi su an karsimda sinirden köpürmüş durumda ki bu benim egoma cok iyi geldi diyebilirim.

Birine deger vermek zayifliktir o yuzden aileme bile deger vermem ama kuzenle ugrasmak mabına da olsa bu kizla ugrasmak hosuma gidiyor.

Bir taşla iki kuş vuruyorum yani. Hadi bakalim eglence baslasin.

Yagmur'dan...

Gergin kahvaltinin sebebinin iki kuzen olmasi beni de ister istemez endiselendiriyor.

Mete anlamis olacak ki Eylul ile ugrasmaya basliyor. Herkes azda olsa neşelenirken bunu kapi zili bozuyor.

Mete ; "Ben bakarim." deyip masadan kalkiyor. Alp geride kalir mi ki hic. " Benim bakacak halim yok ya." deyip agzina bir zeytin atiyor. Mete duymadi ama ben yeteri kadar sinir oldum.

Bende masadan kalktim ve kimin geldigini ogrenmek icin Mete'nin yanina gittim.

"Baba?!!!!!"

İste simdi ayvayi yedim. Annem , Gaye'nin anne babasi ve Emre. "Emre senin burada ne isin var?" dedim ve sorunun cevabini kendim buldum.

Tabi ki Gaye baska kim olacakti ki sadece bizi satmasi yanlis oldu. Dudaklarimi hareket ettirerek "Sonra gorusucez." deyip kotu kotu baktim.

Bu sirada mutfaktakilerde yanimiza gelmislerdi. Eylul koşa koşa anneme gitti ve kucagina cikti.

Annem kardesimi doya doya optu "Nasilsin kuzum" dedi. Eylul ; " İyiyim annecim misafirlikte dedigin gibi cok uslu durdum." dedi denileni yaptigi icin sesi buyuk bir gururla cikmisti. Ama benim icimde firtinalar koptu.

Sessizlik babamin "Gidiyoruz." lafiyla bozuldu. Bu gerginligin devami evde firtinayla son bulacakti bakalim kim sağ çıkacak.

Gaye ve Emre beni gecip kapidan ciktilar. Ben de tam cikacaktim ki arkama dönüp Mete'ye sarildim.

"Cok tesekkur ederim iyi ki varsin." deyip evden ciktim. Merdivenleri inerken yanagimda bir damla hissettim.

Herkes cok sessizdi. İki araba gelmislerdi , umarim Gaye'nin ailesi cok sorun cikarmaz.

Kendimi düşünmeyi biraktim acikcasi daha ne kadar yara alabilirdim ki? Sessizlik sinirimi bozuyor ki dikiz aynasindan babama bakiyorum arada gozlerinden ates fışkırıyor.

Ben mi dedim sanki gidin boşanın ve hayatimizi mahvedin diye. Tum suçu bende buluyorlar kesinlikle.

Bu yaşta bankada hesabim var ama hic dokunmadim. Her ay duzenli olarak para yatiriyorlar , gelecegim icinmis. Ayni sekilde Eylul'unde var.

Araba durunca kendime kendim ve eve hic gitmek istemiyorum. Mecbur ayaklarimi sürükleye sürükleye eve girdim.

Annem ve Eylul oturma odasinda degiller. Demek ki basbasa kaldik babamla.

"Ne demek oluyor bunlar Yagmur?!!!" babam sessizligi bozdu ve birazda yüksek sesle. Biliyorum suçluyum ama onlarda cok masum degiller.

İster istemez sinirlendim o yuzden.
"Boşanmaniz bizi etkilememeliydi baba. Beni kardesimden ayirmaya hakkinda yok.!!!" konustukca kipkirmizi oluyordum sinirden.

"Sen ne cüretle bana bagirirsin." deyip elini havaya kaldirdi. Bana vuracakti ki durdurdu. Bir adim daha yaklastim. "Elini kaldirdiysan vur baba. Zaten su an yuregime bir tokat yedim." dedim

Babam elini asagi indirirken ben aglamaya basladim. Yaslar gozlerimden istem dışı akiyor ve ben o lanet damlalari durduramiyordum. Hizlica odadan ciktim.

Arkamdan "Yarin halanın yanina gidiyorsun." dedi oldugum yerde kaldim. Vücudum kısmi felç gecirdi sanki.

İki yil once olanlar??!!!!!

İste simdi basim dertteydi.