Dem | Mengola °•

bölüm 2

iyi okumalarrrr :>

---

Aniden hissettiğim acıyla uyanıyorum.
Ufak bir homurdanma çıkararak doğruluyorum. Acilen bir ağrı kesici almam gerektiğini hatırlatıyor vücuduma aniden giren ağrılar.

Gece ışığı açık unuttuğum için sabah olup olmadığını anlayamayarak perdeyi aralıyorum. Fazla erken kalkmıştım. Annem muhtemelen hala evde olmalıydı.

Kendime kadar aldığım ağrı kesiciler bittiği için mutfakta anneme bıraktıklarımdan almam lazım-

Büyük bir of çekerek geri yatıyorum mecburen. Neden bunları yaşamak zorundayım ki? Nefesimin altından küçük bir küfür savuruyorum.

Bi anda aklıma gelen okul düşüncesinin yerini saniyeler sonra bugünün haftasonu olması gerçeği gelmesiyle rahat bir nefes verdim. Devamsızlığım sınırdaydı ve ben bu şekilde "saçma" bahanelerle bir de okulu tekrar okumakla uğraşamazdım.

Tekrar gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım. Ama bu ağrılarla imkansız gibiydi. Ağlamak istiyordum. Ama bir türlü olmuyordu.

İçine atma işte Emre..

Bu huyumdan nefret ediyorum. Ağlanacak zamanda istesem de ağlamayıp saçma sapan içime atıp olmadık bir zamanda patlamak kadar saçma bir olay yok şu hayatta.

Düşüncelerimden zar zor kurtulup tekrar uykunun esiri oluyorum.

***

Bu sefer gerçekten sabah-hatta öğlen- olduğuna inandığım bir vakit yataktan acıyla doğruluyorum. Dünden daha da kötü acıyor. Nefesimin altından tıslıyorum.

Nolur nolmaz elimden geldiğince sessiz adımlarla mutfağa yöneliyorum. Önünden geçtiğim salonu kontrol edince büyük bir rahatlama çöküyor. Gitmiş.

İki tane ağrı kesiciyi bir dikişte içtikten sonra mutfak sandalyesine çöküyorum tekrar. Ağlayıp rahatlayabilsem keşke.

Bi anda bugün video çekeceğim aklıma geliyor ve gülümsüyorum. Normal bi insan olsa -ki değilim- bu kadar derdi arasında bununla uğraşmaz değil mi?

Nefesimin altından essizce kıkırdıyorum. Kendime acıdığımdan mı yoksa hayatımla asla paralel gitmeyen amacıma mı güldüğümü bilmiyordum.

Son katılım tarihi yazmadığı için bu fırsatı kaçırmak en son istediğim şeydi. O yüzden yerimden doğrulup giyindim.
Videom için kırtasiyeye gitmem gerekiyordu.

***

Kırtasiyeye gitmek hiç bu kadar zor olmamıştı. Ağrılarımı bir kenara bırakmıştım sadece gidiş amacım gülünç gelmişti. Tüm yol mal mal güldüm diyebilirim.

Ama sonunda elimde 2 tane A4e basılmış Hugolanın resimleri vardı. Ne yapıyordum hiç bir fikrim yoktu.

Kırışmamaları ve gözlerden ırak olmak için kağıtları elimde ve baskılı tarafı bacağıma dönük bir şekilde taşıyordum. Neden bu işi bu kadar hayati dereceye getirdiğimi sorgularken göz ucuyla kağıttaki iki saçma fotoğrafa baktım. Manyak adam ya.

Eve varınca kafamda planladığım gibi mutfağa geçip videoyu yaklaşık 4 5 denemede çekebildim. Şu saçma fotoğraflar devreye girince bu acı durumuma rağmen gülmemi durduramamıştım dürüst olmak gerekirse.

Videonun sonunu da kanalında izlediğim videolar ve yorumlardaki boş yapmalara bakarak onunki gibi yapma kararı aldım. Son sözü söylemeden aniden kestim yani. Belki etkilenmesinde payı olurdu.

Bilgisayarı açıp telefondaki videoyu aktarıp son editleri yaptım. 2 defa izledikten sonra sonunda bittiği kararına varabilmiştim. Bu şekilde 2.ye kontrol falan hiç benlik davranışlar değildi, rahat takılabilen bi kişiliğim vardı aslında. Ama ne zaman bu şekilde düşünmeye başlasam yol yine niye bu kanalı bu kadar takmış olduğum konusunda kafamda soru işaretleri bırakıyordu. O yüzden çok düşünmemek en iyisi.

Şimdi işin en gerici kısmına gelmiştim.

Discordu açtıktan sonra video dosyasını buldum ve bir moderatöre attım. Allahtan direkt Hugolaya atmak zorunda falan değildim. Bu kadar stres bana yeter.

Paranoyak olduğumu hissetmeye başlamıştım. Belki de hayatımdaki büyük boşluklardan sonra bu şekilde bir uğraş bulabilmiş olmamın suçudur bu.

Bu şekilde düşününce biraz rahatladım. O kadar da gerilecek bir şey yoktu ki. Tanışmasak da olurdu, isteğim sadece bir istekle kalabilirdi bir çok video yapan gibi doğal olarak. Bunu düşünerek kafamın dağılması için discordu kapatıp film izleme kararı aldım. Çok bi enerji harcamamış olmama rağmen sarf ettiğim psikolojik eforlar ve fiziksel ağrılar yüzünden olacak ki filmin yarısına gelmeden gözlerimin kapandığını hissediyordum.

Son gördüğüm şey göz kapaklarımın önünde dans eden beyaz film ışıkları oluyor ve uykuya teslim oluyorum.

---

(bölüm biraz kısa oldu kb geçiş bölümü gibi düşünebilirsiniz 🙏)