" ခင်ဗျားဒီခြောက်လအတွင်းခွဲစိတ်ကုသနိုင်မယ်ဆိုရင်ကျွန်တော်တို့မျှော်လင့်ချက်ရှိပါသေးတယ် "
" ဘယ်လောက်ထိမျှော်လင့်လို့ရနိုင်လဲ ဒေါက်တာ "
" 70%လောက်ထိမျှော်လင့်နိုင်ပါတယ်၊
ခင်ဗျားစိတ်ဓာတ်မကျဖို့လည်းလိုတာပေါ့ "
ဒေါက်တာကတော့ခွဲစိတ်ဖို့ကိုအတတ်နိုင်ဆုံးတိုက်တွန်းသည်။
ဦးနှောက်ကင်ဆာဆိုတဲ့ရောဂါဆိုးကကျွန်တော့်ကိုနှိပ်စက်နေခဲ့တာ 3လရှိခဲ့ပြီ။ဒေါက်တာရဲ့ပြောပြချက်အရ လျင်မြန်စွာဒီလိုအခြေအနေထိရောဂါဆိုးလာခြင်းဟာစိတ်ဖိစီးမှုတွေကြောင့်လို့ပြောသည်။ဒီအတောအတွင်းတကယ်ပဲကျွန်တော်စိတ်တွေဖိစီးခဲ့တာပဲမဟုတ်လား။
" မခွဲစိတ်ရင်ကျွန်တော်ဘယ်အချိန်ထိနေနိုင်သေးလဲ ဒေါက်တာ "
" ခြောက်လပါ၊ဒီခြောက်လအတွင်းခင်ဗျားစိတ်မဖိစီးဖို့လိုပါတယ်၊စိတ်ဖိစီးမှုကြောင့်ခင်ဗျားဦးနှောက်ထဲကအကြိတ်ကအနှေးနဲ့အမြန်ပိုကြီးထွားလာနိုင်ပါတယ်၊ဒီလိုဆိုခင်ဗျားရဲ့ကျန်နေတဲ့သက်တမ်းဟာလည်းမရှည်ကြာနိုင်ပါဘူး "
ဒေါက်တာကအသေအချာလေးကိုရှင်းပြပေးသည်။ကျွန်တော်ဒေါက်တာ့ရှေ့မှာငူငူငိုင်ငိုင်ဖြစ်နေတော့ဒေါက်တာကအားမရစွာကြည့်လာသည်။မိတ်ဆွေလိုဖြစ်နေသူလည်းဖြစ်သလို၊ကျွန်တော်တို့ရဲ့မိသားစုဆရာဝန်လည်းဖြစ်တာမို့ကျွန်တော့်အတွက်အကောင်းဆုံးစီစဉ်ပေးချင်နေတာကိုလည်းကျွန်တော်နားလည်ပါသည်။
" ခင်ဗျားကိုသေချာဆုံးဖြတ်စေချင်တယ် ပတ်ဆောင်းဟွန်း၊
ဆုံးဖြတ်ပြီးရင်ကျွန်တော့်ဆီပြန်လာခဲ့ပါ "
" ဟုတ်ကဲ့၊ကျွန်တော့်ကိုခွင့်ပြုပါအုံး ဒေါက်တာ "
*****
" ဘာလို့ဒီလိုဆုံးဖြတ်လိုက်တာလဲ ဆောင်းဟွန်း "
မောင်ဘာကြောင့်အားလုံးရဲ့အဝေးကိုထွက်သွားဖို့ရွေးချယ်ရတာလဲဆိုတာသူမနားမလည်နိုင်။သူမနဲ့လမ်းခွဲချင်ပါသည်ဆိုရင်တောင်အန်တီ့ကိုဆန့်ကျင်ကာသူမကထွက်သွားပေးဖို့စဉ်းစားပြီးသား။မောင့်ကိုစချစ်မိတဲ့နေ့ကတည်းကသူမ
မောင့်ကိုအရှူံးပေးပြီးသားဖြစ်တဲ့အတွက် မောင့်အတွက်ဆိုအမြဲတမ်းရှုံးနေရလည်းသူမကျေနပ်ပါသည်။
