" Hello အန်တီ ၊ ဒီနေ့မောင်မအားလို့စာသင်ချိန်မရှိတဲ့အကြောင်းဖုန်းဆက်ပြောတာပါ "
" ဟုတ်ကဲ့ ဒါဆိုသမီးဖုန်းချလိုက်တော့မယ်ရှင့် "
ဒီနေ့တော့သူမ မောင်နဲ့အပြတ်ရှင်းမှရတော့မည်။မောင်ပေးသမျှနာကျင်မှုတွေ၊ဥပေက္ခာတွေကိုသူမကြိတ်ခံပေးခဲ့တာယနေ့အချိန်ထိပဲ။ဒီလိုသူမသည်းခံပေးခဲ့တာက မောင့်ကိုတခြားတစ်ယောက်နဲ့ဖောက်ပြန်စေဖို့မှမဟုတ်ဘဲ။သူမကိုယ်တိုင်မောင့်ကိုတားမည်။သူမ မတားနိုင်ရင်တော့ မောင့်မေမေကတော့မောင့်ကိုတားနိုင်မှာသေချာပါသည်။
ခဏအကြာမှာမောင်ပြန်လာနေကျအချိန်ဖြစ်တာမို့အိမ်ရှေ့မှကားစက်သံကြားလိုက်ရသည်။ဒီနေ့စနေနေ့ဖြစ်တာကြောင့်ဆောနူကိုမောင်သွားမကြိုဖြစ်တဲ့နေ့မို့မောင်နဲ့အတူဆောနူ
ပါမလာခဲ့။အရင်နေ့တွေကလိုသူမ မောင့်ကိုထွက်မကြိုဖြစ်။ဧည့်ခန်းမှာသာသူမထိုင်နေမိသည်။
ဒါပေမဲ့ မောင်ကတော့မောင်ပါပဲ။ကျွန်မထွက်မကြိုလို့လည်းဝမ်းနည်းအံ့ဩနေမည့်သူမဟုတ်တာမို့ဧည့်ခန်းမှာထိုင်နေသည့်ကျွန်မကိုတစ်ချက်သာကြည့်ပြီး ဆောနူကိုစာသင်ပေးသည့်အခန်းထဲသို့တန်းဝင်သွားသည်။သိပ်မကြာလိုက် မျက်မှောင်ကြီးကျုံ့လျက်မောင်ပြန်ထွက်လာသည်။အဲ့လောက်တောင်ဖြစ်ပျက်နေပြီလားမောင်ရယ်။
" ဆောနူ မလာသေးဘူးလား "
" ဒီနေ့ယွန်းမလာခိုင်းထားတာ မောင် "
" ဘာ "
မောင့်ရဲ့အသံကဒေါသသံစွက်နေသလိုအနည်းငယ်လည်းကျယ်လောင်သည်။
" ဟုတ်တယ်၊ယွန်းမလာခိုင်းတာ "
" ငါစာသင်နေတဲ့ကလေးကိုငါ့ခွင့်ပြုချက်မရဘဲမင်းကဘာကိစ္စမလာခိုင်းရတာလဲ "
" ရှင်တို့ကနေ့တိုင်းတွေ့နေရတာတောင်မဝနိုင်ဘူးလားဟင်၊
သိပ်ကိုဖြစ်ပျက်နေကြပါလား "
" မင်းဘာစကားပြောတာလဲ ယွန်းဂျယ် "
" ကျွန်မစကားကဘယ်နေရာများမှားနေလို့လဲပြောစမ်းပါအုံး "
မောင့်ပုံစံကကျွန်မစကားများအတွက်အံ့အားသင့်နေပုံရသည်။အရင်ကမောင်ကျွန်မကိုဘယ်လိုပဲဥပေက္ခာပြုပြု
မောင့်ကိုငြိုငြင်ခြင်းမရှိခဲ့။အခုလိုကျွန်မဘက်ကကြမ်းတမ်းတဲ့အပြုအမူတွေမြင်ရတဲ့အခါမောင်ကသိပ်အံ့ဩသွားပုံရသည်။
နောက်ပြီးမောင်တို့အကြောင်းကိုကျွန်မသိသွားပြီဆိုတာကိုလည်းအံ့အားသင့်နေပုံဖြင့် မောင့်မျက်နှာကထားမတက်အောင်ပျက်ကျသွားသည်။ဒီလောက်ဆို သူမရထားတဲ့ဓာတ်ပုံကိုတောင်ထုတ်ပြဖို့မလိုလောက်တော့။မောင့်ပုံစံသိသာလွန်းနေခဲ့ပြီလေ။
