මගෙ ඇස් ඉබේටම පියවුණේ ඇයි කියලා මම දන්නෙ නැහැ.. ඒත්, තවදුරටත් මගෙ මූණට කිට්ටුවෙන කේලන් ඉස්සරහ, ඇස් ඇරගෙන ඉන්න මට බැරිවුණා.. කොයිම හෝ අනවසර දෙයක්, මගෙ හිත බලාපොරොත්තු වුණා... මම දන්නෙ නැහැ පළවෙනි දවසෙම සිද්ධවෙන්න යන්නෙ, මොනවගේ පෙරළියක්ද කියලා..
එකපාරම මගෙ ඇස් දෙක ඇරුණෙ, අතේ තිබුණ ෆෝන් එක, කේලන්ගෙ අතට මාරුවෙද්දි.. මගෙ ඇඟට ලේ ටිකක් ඉනුවෙ, එයා අඩිදෙකතුනක් මගෙන් ඈත්වුණ නිසයි.. තවත් විනාඩි තුනහතරක්, කේලන් මගෙ ඉස්සරහ හිටියනම්, මට විශ්වාසයි මම සිහිනැතුව වැටෙන බව..
මට තේරෙන්නෙ නැහැ, ඇයි මම මේ තරමටම අපහසුතාවයකට පත්වෙන්නෙ කියලා.. කේලන් මම වගේම කෙනෙක්.. ඒත් මට එයාව එහෙම දැනෙන්නෙ නැහැ.. ඇයි ඒ මූණට, ඒ ඇස්වලට බැරි මාව නොකර ඉන්න...
" ඇස් පියාගෙන මොකද්ද බලාපොරොත්තු වුණේ..? ම්ම්..? "
" මු.. මුකුත් නැහැ.. මගෙ ෆෝන් එක දෙනවද..? "
" පාස්වර්ඩ් එක කියන්න.. "
" අනේ ඕක දෙන්න.. ප්ලීස්... "
" දෙන්නම් මගෙ ෆොටෝ එක ඩිලීට් කළාටපස්සෙ.. "
" අනේ මම ගත්තෙ නැහැ.. මට ෆෝන් එක ආපහු දෙන්නකො.. ප්ලීස්.. "
" අන්තිමපාරට අහන්නෙ.. මොකද්ද පාස්වර්ඩ් එක..? "
" ඕක දෙන්න.. "
මට කීයටවත් කේලන්ගෙ අතට ෆොටෝ එක යන්න දෙන්න බැහැ... මට කොහොමහරි ඒක ආරක්ෂා කරගන්නයි ඕනෙ.. මම ෆෝන් එක උදුරන්න උත්සාහ කළා.. ඒත් එයා මට වඩා උස නිසා, අත උස්සද්දි මගෙ උස මදිවුණා.. මට පුළුවන් තරම් හයියෙන් උඩපනිද්දි, කේලන් මගෙ ඉනවටේට අතදාලා, මාව තදින් අල්ලගත්තා...
මට දැනුණෙ මාව කරන්ට් එකට අහුවුණා වගේ.. මට එවෙලෙ ඇල්ලුණේ එයාගෙ කලුපාට ශර්ට් එක... කේලන්ගෙ මූණ දිහා බලාගෙන මම ඇස් පිල්ලමක්වත් නොගහා, කෙල ගිලින්න උත්සාහ කළා.. ඒ උදව්වෙන් ප්‍රයෝජන ගනිපු එයා, ස්කෑන් කරලා, ෆෝන් එකේ ලොක් එක ඇරගත්තා.. මට හිතුණා, පොළව පලාගෙන යන්න... මම මහ මෝඩියෙක්..
" බෝයිෆ්‍රෙන්ඩ් කෙනෙක් ඉන්නවද..? "
" න්.. නැහැ... "
YOU ARE READING
|<| SILENT SCREAM |>|
Teen Fiction' No one and nothing can ever stop, you from being the person you want to be.. love who you want, be who you want.. Love is Love ♡ ' where there is love, there is life.. heart to heart, there is no force strong enough to tear the love apart.. . . . ...
