| CHAPTER 05 |

29 12 20
                                    

     මගෙ හිත සෑහෙන්න කලබල වෙලයි තිබුණෙ, කේලන් ගැන නිකී, බොහොම බයෙන් කතා කරද්දි.. මම දන්නෙ නැහැ, ඇයි මට ඒ තරම් බයක් කේලන් ගැන දැනෙන්නෙ කියලා.. මොකද්දෝ හේතුවකට, මම නිකී ඉස්සරහ වගේම, අපේ අනිත් අය ඉස්සරහ හැසිරුණේ, පිස්සියෙක් විදියට..

" නැහැ, බය වෙන්න එපා.. කේලන් දැන් හොදින්.. එයා ඊයෙ ගෙදර යද්දි, ඇක්සිඩන්ඩ් වෙලා.. "

" දෙයියනේ... අනේ එයා හොදින්ද...? කියන්නකො නිකී.. කේලන්ට ප්‍රශ්නයක් නෑ නේද..? "

" ඔව් ඔව් හොඳින්.. එයා මට දැන් පොඩ්ඩකට කලින් කෝල් කළා... "

" අපි එයාව බලන්න යන්නෙ නැද්ද නිකී..?? "

" රියෑන් මෙතන ප්‍රශ්නෙ ඒක නෙවෙයි.. මේ යකා, හොස්පිට්ල් එකෙන් පැනලා ඇවිල්ලා ගෙදර.. "

" මොකක්..? "

" ඔව්.. හොස්පිට්ල් එකේ ඉන්න බෑ කියලා, බලෙන්ම ගෙදර ඇවිත්.. "

" එහෙම කොහොමද..? දෙයියනේ මෙයා මොනවද මේ කරන්නෙ..? "

" අනේ මන්දා මටත් තේරෙන්නෙ නෑ.. තව ටිකකින් කොලේජ් ඉවරනෙ.. මේකගෙ තුවාලවලට දාන්න බෙහෙත් අරන් යන්න ඕනෙ... "

" මේ මනුස්සයටනම් හොදටම පිස්සු.. එහෙම ඇක්සිඩන්ඩ් එකක් වුණාම, ඔය විදියට හැසිරෙන එක හරිද.. ප්‍රශ්න එක දෙක කරගන්නවනෙ.. අනේ මමත් එන්නද නිකී ඔයත් එක්ක යන්න ප්ලීස්..? "

" මට හොස්පිට්ල් එකට ගිහින්, කරන්න තව වැඩ ටිකක් තියෙනවා.. මේ යකා අහකයන ලෙඩත් දාගෙන තියෙන නිසා, මට ඒ ගැනත් බලන්න වෙනවනෙ.. මම ඔයාට ලොකේශන් දාන්නම්.. ඔයාට පුළුවන්ද කේලන්ගෙ ගෙදරට යන්න..? "

" මම..? තනියම..? "

" ඔව්.. "

" ම්ම්ම්.. හ... හරි මම යන්නම්.. මට ඔයා ලොකේශන් දාලා, ගන්න ඕනි බඩු ටික කියන්න.. මම යන්නම්.. "

" හරි මම මැසේජ් එකක් දාන්නම්.. මම හොස්පිට්ල් එකේ වැඩ ටික බලලා, එහෙට කෙලින්ම එන්නම්.. "

" හරි.. "

     මගෙ හිතට ලොකු බයක් දැනුණා.. කේලන් මුරණ්ඩු බව මම දන්නවා.. ඒත් මේ වගේ බරපතල අවස්ථාවකවත්, එයාට බැරිනම් එයාව පාලනය කරගන්න, ඉස්සරහට එයාට, මොන මොන දේවල්වලට මූණ දෙන්න වෙයිද කියන ප්‍රශ්නය, මගෙ ඔලුවට වද දුන්නා..

|<| SILENT SCREAM |>|Where stories live. Discover now