Dziewczęta nigdy nie-kochane
budzą się często tuż nad ranem.
Myślami brodzą w chłodnym świcie,
zastygłe w wiecznym nie-rozkwicie.
ich serca ciężkie są od marzeń,
nie-wypełnionych nigdy zdarzeń,
a w każdej ze zwieszonych głów
skrywają setki nie-mych słów.
Nie leżą w dziewcząt tych naturze
uśmiechy szczere, pełne, duże,
bo życie ich nie nauczyło,
co to jest Szczęście, czym jest Miłość.
Smętnie zwisają ich warkocze,
w książkach chowają mokre oczy,
i załamują ciągle ręce,
których nikt ich ująć nigdy nie chce.
Dziewczęta nigdy nie-kochane
tęsknią wciąż za tym jednym Panem.
Lecz co im po tym ideale,
Gdy on nie tęskni do nich wcale...?
17.03.2022r. s.216
CZYTASZ
WIERSZE - długo skrywane
PoetryZbiór moich wierszy, czyli gorzko-słodkiej twórczości młodej dziewczyny, która czuje za mocno i lubi wszystko romantyzować. Są troszkę, jak dziecko Osieckiej, Różewicza i może Przybosia... Zapraszam do czytania! „Ukrywam się pod kurtyną wierszy dług...
