Ben Liyan Mehir.
Ailem sandığım ve beni bunca zaman kukla olarak büyüten insanların ailem olmadığını öğrendim.
Hayatımda sadece değer verdiğim ve kardeşim olarak sevdiğim Aral varken birden bire koskocaman bir ailem olmuştu.
Tekrardan yayında. İlk...
Bu bölümü beklediniz yorumlarla çok tatlı şeyler yazdınız. Vaktim çok olmamasına rağmen hemen yazmaya çalıştımmm❤️🎸🎸
Bu arada bu kitabın emojisi bu olsun🎸🎸🎸🎸🎸🎸🎸🎸🎸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Ben şuan kucağımda Kaya ile beraber film izlerken abimler masayı kaldırıyorlardı. Gülümseyerek dalarken şükrettim. İyi ki de benim abilerimsiniz.
İyi ki.
*
Dudaklarımı birbirine bastırdım ve Meril'le göz göze geldim. Yüz ifademden ne düşündüğümü anlamıştı ve o da benim gibi düşünüyordu büyük ihtimalle.
"Sesini yeterince verdiğini düşünmüyorum." dedi Meriç abim açık açık.
Yeni çıkaracakları şarkının kayıtı için birlikte stüdyoya gelmiştik. Şarkıyı dinlemiştim. Gerçekten inanılmaz derecede mükemmel bir şarkı çıkarmışlardı. Bu sefer ki şarkı türkçeydi ve ismi" Yankı" idi. Abimler gerçekten şarkıyı inanılmaz iyi söylüyorlardı ama bir problem vardı. O da kadın sanatçının şarkıyı taşıyamaması. Evet, sesi kötü değildi ama şarkıya uymuyordu. Sanki şarkıda hep bir şeyler eksik kalıyor gibi geliyordu. Bunu sürekli abimlerin provayı yeniden çekmelerinden anlıyordum. Şarkıyı iki üç kere dinlemekle ben bile ezberlemiştim resmen.
"Kendimi veriyorum ama sanırım olmuyor." demişti üzgün üzgün. Araz abim elindeki bagetleri kenara bıraktı ve ayağa kalktı. "Ben biraz nefes alacağım." deyip kayıt stüdyosundan çıkıp yanıma geldi. Beni göğsüne çektiğinde gövdesine sarıldım. "İyi misin abi?" dedim. Saçlarımdan derin derin nefesler aldı. "Değildim ama şuan iyiyim." başımı kaldırıp hafif sakal çıkmış çenesine öpücük kondurdum. Kesintisiz 5 saattir buradalardı ama ortada hala bir şey yoktu. Hepsi sinirlenmişlerdi ama yansıtmamaya çalışıyorlardı.
Araz abim diğer eliyle Meril'in omzuna atıp onun da saçlarına öpücük kondurdu. "Aslanım, sizin beste ne alemde." dedi.
"2 tane beste şuan hazırda. Birini hepimiz yazdık, diğerini Ateş yazdı. Kendi bestesini bitirince dinletecekmiş bize." Abimin mavi gözleri açıldı hafif bir şekilde.
"İlham gelmediği için uzun süre önce bırakmıştı yazmayı. Demek ki ilhamını bulmuş." gözlerimi kaçırdım ve dudağımın kenarını ısırdım.
Ateş.. Seninle tekrardan buluşmamız bir tesadüften ibaret olduğunu düşünmüyorum.
"Bir şeyler seziyorum ama hayırlısı.." diye mırıldandı Meril. Gözüm ona kayınca bana bakıyordu. Bir anda telaş yaptım ister istemez. Gözlerimi kaçırdım.
