Hoe de tv-show alles veranderde || Bbrave fanfiction

Hoofdstuk 1

-Anne

Morgen is de dag, de dag waar ik zo naar uit heb gekeken. Ik doe mee aan een soort quizz op televisie en als ik win, dan ontmoet ik Samuel. Ja, Samuel fucking Leijten van Bbrave. Ik ben al sinds x-factor fan en Sam is sowieso mijn fave. Laat ik maar op tijd gaan slapen zodat ik morgen sowieso helemaal fit ben, niet dat goed kan slapen maar dan zien we dan wel weer.

@ 3 februari 2015, 8:00 uur

Ik word wakker gemaakt door mijn wekker en ik zit rechtop in mijn bed. Vandaag ga ik eindelijk Samuel zien! Ik heb er zo veel zin in. Al snel laat ik mezelf weer achterover in bed vallen en voel de hoofdpijn op komen. Ik voel me zo beroerd... Hoe kan dit? Ik MOET gaan. Teleurgesteld om hoe ik me voel sta ik toch maar op, trek mijn zwarte jeans aan waar een gat bij mijn knie zit en ik pak mijn witte croptop. Als laatst doe ik er een lang grijs vest overheen. Voor schoenen ga ik vandaag voor mijn grijze Nikes. Dan is het tijd voor mijn make-up, dat vind ik altijd het leukst van heel het 'aankleden', ben ik de enige die dat heeft? Een beetje foundation, poeder en bronzer. Dan een lijntje eyeliner met een wing en mascara. Snel nog een beetje lipgloss en ik ben klaar. Ik bekijk het resultaat in de spiegel en ben best trots op mezelf, ik zie er niet verkeerd uit vandaag. Ondanks mijn hele witte gezicht... Ik voel me echt verschrikkelijk: hoofdpijn, buikpijn, misselijk, oorpijn. Dit is niet leuk.

Als ik beneden ben pak ik maar een halve boterham met kaas, meer gaat er niet in nu. Als ik mijn eten op heb en op wil staan voel ik dat ik licht in mijn hoofd word. Snel pak ik me vast aan de tafel om te voorkomen dat ik flauwval, op dat moment komt mijn moeder beneden en ik ga snel zitten. ''Anne, lieverd. Heb je zin in vandaag?'' vraagt mijn moeder. ''Ja mam, ik voel me alleen niet zo lekker.'' Mijn ogen draaien alle kanten op en ik weet niet hoe lang het gaat duren voordat ik op de grond val. ''Ojeetje lieverd, ik zie het. Je bent helemaal wit! Gaat het wel?'' mijn moeder kijkt bezorgd en dat maakt me bang. ''Nee, eigenlijk niet.'' zeg ik en ik probeer op te staan. Als ik merk dat dat nog steeds niet gaat ga ik weer zitten met mijn hoofd tussen mijn handen. ''Anne, ik denk dat het beter is dan je vandaag thuis blijft. Ik bel dat programma wel op of ze iets kunnen regelen, goed?'' wat heb ik toch een lieve mama. ''Mam, dat is heel lief van je maar dat kan echt niet. Ik MOET er heen. Ik MOET meedoen en Sam meeten. Je weet hoe graag ik dat wil! En hoe lang al, kom op, dit is mijn kans!'' roep ik uit. Ik voel me meteen schuldig dat ik mijn stem verhef tegen mijn moeder, dit was niet mijn bedoeling... Komt vast door de koorts. ''Sorry'' mompel ik. ''Zie je, je bent doodziek, je kunt zo echt niet gaan, dat kan gewoon niet.'' Zonder dat ik het in de gaten heb loopt er een traan over mijn wang. Ik heb zo lang hier naartoe geleefd en ik wil dit zo graag! Hoe kan het nou dat ik op deze dag ziek ben, ik wil niet dit, dit kan niet.

Ik pak mijn telefoon en app Tessa, mijn beste vriendin.

Anne: Tess, ik heb een groot probleem!
Tessa: WAT IS ER? Heeft Sam je nu al ten huwelijk gevraagd?
Anne: Was dat maar zo.. Ik ben doodziek en ik mag niet weg van mam. :(
Tessa: NOOOOO, wat is er dan?
Anne: Hoofdpijn, buikpijn, oorpijn, bijna flauwvallen, koorts, die shit.
Tessa: Klinkt als griep...
Anne: Ja damn, dit kan niet, ik MOET Samuel zien.
Tessa: Jaaa.. Ik snap je helemaal maar wat niet kan, dat kan niet.
Anne: TESS DIT IS MIJN KANS.
Tessa: Ik weet het! We fixen wel iets. Desnoods ga ik.
Anne: OMG, ja. Wil je dat doen?
Tessa: Ho, dat was eigenlijk een grapje..
Anne: Oh, balen. Maar alsjeblieft, dan kan je me bellen en kan ik toch Sam praten.
Tessa: Je weet dat ik hem haat...
Anne: Waarom snap ik ook niet maar goed, laat maar dan, ik snap het.
Tessa: Ach, fuck it, als hij gemeen is dan sla ik hem af. Ik doe het!
Anne: ECHT? OH MIJN GOD. DANKJE DANKJE DANKJE. ILY.
Tessa: Kan je moeder me dan brengen?
Anne: Tuurlijk! Ga ik regelen, ik app je zo!

''MAAAAAAAAAAAAM.'' schreeuw ik door het huis. Mijn moeder komt aanrennen en vraagt bezorgd wat er is. ''Ik heb met Tess geappt en zij wil wel voor me naar die quizz, als ze wint dan belt ze me en dan kan ik Sam spreken en oh mijn god. Kan je haar alsje alsje alsjeblieft brengen? Pleaaaaase?'' ik zet mijn puppyoogjes op zoals ik vroeger altijd deed. ''Ja natuurlijk! Zeg maar dat ze hierheen komt dan rijdt ik haar er heen.''

-Tessa

Pff, ik haat die hele Bbrave, en dan vooral Samuel, arrogante zak. Maar ach, alles voor mijn beste vriendin. Ik vind het zo zielig dat ze ziek is, dit is de dag van haar leven. En mijn ergste... Ofja, als ik win. En die kans is echt klein, ik weet bijns niks over Bbrave. Ik heb er wel 3miljoen verhalen over aan moeten horen maar ik ben alles al weer vergeten. Ik bedoel maar, wie boeit het dat Kaj stiekem op zijn fans zijn insta kijkt en ze even checkt. Wacht, waarom weet ik dat? Misschien vergeet ik toch niet alles...

Mijn telefoon trilt, een appje van Anne. Ze heeft het geregeld en ze verwachten me over 20 minuten.

Als ik op de klok kijk zie ik dat ik nog maar 10 minuten heb om te gaan. Gelukkig is het niet zo ver lopen naar Anne haar huis. Snel pak ik mijm grijze oversized trui met 'FANCY' erop, mijn favoriet. Dit combineer ik met een strakke zwarte jeans en natuurlijk mijn witte Nikes. Even een laagje eyeliner en een beetje mascara, mijn haren die kam ik simpel door, ik hoef er toch niet op m'n allerbest uit te zien.

Als ik klaar ben zie ik dat ik nu echt op moet schieten anders kom ik te laat en dat kan ik Anne echt niet aandoen.