Yaz yağmuru | SüsÖm

"rüya olsa bile güzeldi sevgimiz." Bölüm.7

             Rüyalarımız bazen gerçekçi,
                            gerçek hayat ise rüya gibi.

Yaralar içinde Ömer telaşla Süsenin yanına gitmişti.

"Süsen.. Süsen'im. Seni o kadar özledim ki. Hiç unutmuyorum, unutamıyorum seni. Beni duyuyorsun değil mi?
Lütfen uyan Süsen'im lütfen. Seni kaybedemem. Seni kaybetmeye dayanamam. Yapma bunu bana,yapma."

Kazadan sonra Süsen komaya düşmüştü. Yaklaşık bir ay geçse bile Ömerin bunu kabullenmesi zaman almıştı. Kendini affedemeyecek kadar suçlu hiss ediyordu. Her Süsenin yanına geldiğinde onun ellerini sımsıkı tutup çaresizce ağlardı. Saatlerce bazen günlerce yanından ayrılmıyordu.

"Ömer, oğlum yıpratma kendini. Süsen güçlü kızdır. Mutlaka uyanıcak. Uyanınca ilk seni sorucak, senin de kendine iyi bakman gerek. Zaten kendin iyileşmedin daha."

"Dayı. Bugün rüyam da ne gördüm biliyor musun?Süsen'e aşkımı itiraf ediyordum.. Yağmurlu bir günde. Oysa o yağmurlu gün bizi ayıra bileceğini bilemedim. Çok özledim onu dayı,çok canım yanıyor."

"Geçecek Ömer'im. Biraz uyuman gerek, gel gidelim."

Ömer Süsen'in alnından öperek;

"Özür dilerim, çok özür dilerim seni koruyamadım. Kendimden o kadar nefret ediyorum ki.."

Her şey nasıl başlamadan bitmişti?
               Nasıl her şey rüyaya dönüşmüştü?

1 ay önce

"Ömer lütfen beni dinler misin?"

"Süsen sakinleşelim,sonra konuşuruz."

"Hayır şimdi konuşucağız."

Ömer Süsen'i daha fazla üzmemek için öfkesini kontrol etmeye çalışıyordu. Arabasına binerken Süsen;

"Ben de seninle gelicem. Böyle senin yalnız gitmene izin veremem."

"Gelme. Bak sana yalvarıyorum Süsen gelme. Biliyorum senin suçun yok o yüzden benim sakinleşmem gerek, her şey çok üstüme geliyor.."

"Hayır seninle gelicem. Ya sana bir şey olursa? Öfkeli araba kullanmanı istemiyorum."
Dedi Süsen yüksek sesle ve Ömer'in elinden anahtarı aldı. Sürücü koltuğuna oturdu.

"Saçmalama Süsen gel buraya."

"Hayır, çok istiyorsan gel otur,istemiyorsan git."

Başka seçimi olmayan Ömer, arabaya oturdu.

"Süsen biraz yavaş kullan arabayı. SÜSEN DİYORUM."

"Bana inanıyorsun değil mi? Ben suçlu değilim."
Dedi Süsen elleri titreyerek.

"Süsen durdur arabayı.. İnanıyorum ben sana,inanıyorum. Panik atağın tutucak lütfen bak."

"Ömer Ömer araba durmuyor. ÖMER DURMUYOR ARABA NE OLUYOR"

"Sakin ol Süsen lütfen Sakin ol, panik yapma"

"Nasıl panik yapmayım Ömer, araba durmuyor?"

Kaza anı. İşte Süsen ve Ömerin hayatını değiştiren o an. Evet, bu ana kadar tanışma hikayesi, aşk itirafı hepsi sadece bir rüyaymış. Ne kadar acı olsa da bunu kabul etmek, her şey masallarda ki gibi güzel olmuyormuş her zaman. Rüyalar hayatla karışınca işte o zaman her şey değişti demektir.

Ömer bir aydır yanından ayrılmadan Süsenin yanında olsa da, suçluluk hissi sevgisinden daha büyükmüş. Bu acıya daha fazla katlanamayan Ömer, şehiri terk etmeye karar vermiştir..
Evet, ilk bakışta "çok bencilce bir karar olmuş" diye bilirsiniz ama her insan acısını farklı yaşar.
Biri kabul etmez olanları, diğeri acıdan kaçar korkaklar gibi.

Peki Ömer şehri terk ettiğinde her şey düzelicek mi onun için? Süsen uyandığında ilk sorucağı kişinin Ömer olacağını bile bile hem de..