Heaven's Cloud (EDITING)

24⛅

Nagising ako dahil sa lamig. Nakapikit pa rin ako habang binabalot ang comforter sa aking katawan nang maramdamang kusa itong umangat hanggang sa leeg ko kaya napamulat ang aking mata. 

And I saw him... Miko, "What are you doing here?" I asked, mahina lang ang boses ko dahil kakagising ko lang.

"I'm sorry" Unang salitang binaggit niya. I should be the one who apologize, nasira ko imahe niya sa ibang tao dahil sa paglapit niya sa akin. But I'm his... girlfriend. Wala ba akong karapatang magalit?

"I'm sorry" I said, well, I whispered. Hindi ko nga alam kung narinig niya, eh. Nakahawak lang siya sa kamay ko.

"No, shush... you don't have to say sorry, hm?" He said as he lean closer to me and kissed my temple. "In fact, I was the who should say sorry... Hindi kita agad napuntahan doon, that was my mistake, I'm sorry, love" 

Hindi ako sumagot. Hindi ako makatingin sa kaniya, he was blaming himself kahit kita naman na ako 'yung may kasalanan.

"Masakit pa ulo mo?" He sunddenly asked after a long silence. 

"Hindi" Sagot ko.

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. I am angry, kay Gia, sa mga tao at sa sarili ko. Gusto kong magalit o mainis kay Miko kasi wala siya 'dun sa pangyayaring 'yon pero kasi hindi naman niya responsibilidad na ipagtanggol ako lalo na't hindi niya alam na mangyayari 'yun. 

I don't know what to think nor what to feel. Hindi ko alam ang uunahin kong isipin, dumagdag pa 'yung intramurals na dapat niyang inaasikaso ngayon pero nandito siya... sa tabi ko. 

"Why are you here? May meeting kayo para sa intramurals 'di ba?" I said. Gusto kong nandito siya para samahan ako pero may responsibilidad siya sa university, may kailangan siyang gawin, siya ang president. 

At kapag nalaman ng ibang tao sa building namin na nandito siya, iisip na naman sila ng mali. Fuck, saan ba dapat ako lumugar? I want to put myself first with Miko but I can't. Hindi ko na kakayanin kung mas lumala pa ang matanggap kong masasakit na salita mula sa kanila. 

"May sakit ka" He said not connected sa topic. I stared at him waiting for his next words. "Marami kaming officer, may vice president pwede niyang asikasuhin 'yon hangga't wala ako. Ikaw, may sakit ka, walang mag aalaga sa'yo dito sa condo mo kaya nandito ako" 

"Napipilitan ka?" I'm trying not to shout because my voice will crack, ang sakit ng lalamunan ko. Bakit ba nagsabay sabay ang masakit sa akin ngayon? Bakit ngayon pa? 

"No, sorry. That's not what I meant." He explained, "I... I want to take care of you. Wala ako sa nangyari kanina and I'm so stupid for that kaya bumabawi ako ngayon. Let me take care of you, wala akong pake sa intramurals kung may sakit ka ngayon" 

"'Wag tayong mag away... please. Mas sasakit ang ulo mo. We will talk later, baby. Your health first" He kissed my cheek and smiled. I poked the inside of my cheek using my tongue to check if my cheek will hurt. Pero mabuti nalang at hindi, hindi ko kasi makita kung namumula pa, eh.