Τρέχοντας απο την αληθεια

Χάλια

《Πως πηγε;》η φωνη της Ηβης ακουστικε διπλα στο αυτί του παιχνιδιαρικα.
Ο Παρις δεν απαντησε, δεν ηταν σε θέση να κανει το οτιδήποτε.
《Παρι; Με ακους;》 έγειρε το κεφάλι της προς το μερος του και αντίκρισε το μελαγχολικό του βλέμμα .
《Εισαι καλα;! Εγινε κατι; Πες μου!》 ειπε τρομαγμένη
《Σε παρακαλώ, άσε 'με ήσυχο. Δεν αντέχω αλλη πιεση》. Ηταν έτοιμος να κλαψει.
《Πραγματικά λυπάμαι. Ηλπιζα οτι θα τα βρίσκατε 》ειπε και κάθισε ήσυχα στην θέση δίπλα του. 《Θα κανω οτι θες για να ξεπληρώσω την βλακια μου》
Ο Πάρις την ακουσε, αλλα δεν εχει ορεξη να απαντήσει. Ηθελε απλα αυτη η μερα να τελειώσει.

Οταν μπήκε στο δωματιο έσπασε. Αρχίσε να κλαίει ακατάπαυστα, μεχρι μια στιγμή που θυμήθηκε οτι πρέπει να μην ειναι χαλια οταν γυρίσουν. Ετοιμάστηκε για υπνο και συμμαζεψε το δωμάτιο. Τοτε σκέφτηκε "ισως να αλλαζα δωμάτιο. Δεν μπορω να τον δω " και πήρε τηλέφωνο την Ηβη
Η- Ναι...
Π-Ηβη ,μπορω να έρθω στο δωματιο σας;
Η- ξερεις οτι αυτο απαγορεύεται.
Π- δεν θα το μαθει κανείς. Για σήμερα μονο. Δεν θελω να ενοχλήσω τους προπονητές.
Η- καλα, ελα να κοιμηθουμε μαζι. Τα κοριτσια δεν θα εχουν θεμα. Απλα θα στριμοχτουμε.
Ο Πάρις πηρε τα βασικά: ρουχα για το πρωινό, το βιβλιο του, τον φορτιστή, τα ακουστικά και την οδοντοβουρτσα του.

Μετα απο καποιες ωρες γυρισαν και οι υπόλοιποι. Ο Αχιλλέας ετρεξε μεχρι το δωμάτιο για να το βρει άδειο. "Που πηγε; Σε καποιο αλλο δωματιο; Τοσο πολυ με συχενεται;" . Απο πισω του ηταν ο Γιαννης αρκετα πιωμένος. Σταβοπατησε και επεσε πανω του.
《Να δω πως θα κανεις προπόνηση αυριο. Ελα Γιαννη, ωρα για υπνο》
《Οχιιιι! Τα κοριτσια μας περιμένουν. Πρεπει να παμε!!》
《Μην ανησυχείς, δεν θα πάθουν κατι αν δεν παμε》
Ο Γιαννης μουγκρισε αρνητικα και μετα τον πείρε για τα καλα ο υπνος. Ηταν ασήκωτος. Ουτε να τον γυρίσει δεν μπορούσε.
Μετα απο πολυ προσπάθεια, τον ξάπλωσε και του χαλάρωσε τα ρουχα. Βγήκε στο μπαλκόνι να πάρει λιγο αέρα και να δει τα αστέρια. 
Λατρευε τον ουρανο σαν τιποτα αλλο. Μακάρι να μπορούσε να τον μοιραστεί με καποιον. Τοτε μια φωνη ακουστικέ
《Ομορφα δεν φαίνονται απο εδω;》
Ηταν η Γλυκερία, συγκατοικος με την Ηβη και την Ιφιγένεια.
《Πολυ ομορφα》
《Δεν βλέπω να σου προκαλεί ιδιαίτερη ευχαρίστηση 》
《Εχω πολλά στο μυαλό μου 》
《Τους αγωνες; Υποχρεώσεις; Ή μηπως κατι με υπόσταση;》
《Ισως λιγο απο ολα》 απαντησε χαμογελώντας πίκρα.
《Μπορω να σου βρω λυσεις για πολλα, αλλα αμα υπαρχει καποιος θα τα χαλασουμε》
《Κρίμα. Υπάρχει,  καλο βραδυ》 ηξερε αυτη την στάση. Αυτη η κοπελα κατι ηθελε απο εκεινον. Πηγε να φυγει οταν
《 Ωστόσο... για εσενα μπορω να κανω μια εξερεση.》ειπε δυνατα για να του ξανα τραβήξει την προσοχή. 《Μπορω να σε βοηθησω να ξεχασεις τον καποιον》
《Δεν θελω τετοια βοηθεια. Καλο βράδυ. Γλυκερία 》. Το ειπε με ενα ύφος τοσο σοβαρό και απολυτο που έδινε την αισθηση επίθεσης. Την διαβεβαίωνε οτι ηξερε τι ηθελε και δεν θα έπεφτε σε καμια παγίδα.

Το πρωί,  το πρωτο πραγμα που σκέφτηκε ηταν ο Παρις. Οταν αρχισε να ξυπνα θυμήθηκε οτι δεν ειχε κοιμηθεί εκει. Ειχε τοσες ελπίδες για αυτες τις μερες και ολες καταστραφηκαν απο το πρωτο βραδυ. Ξυπνησε τον Γιαννη. Ηταν χαλια. 《Αχιλλέαααα, δεν μπορω να παω》
《Εγω στο ειπα οτι θα εισαι χαλια. Θα πω στην προπονητρια οτι δεν εισαι καλα. Απο εκει και περα εισαι μονος σου》
《Φερε και κανενα χαπι》
《Θα φερω》
《Που ειναι ο Παρις;》
《Μακαρι να ηξερα》
《Αααα, ο Παρις μας. Ταπεινός, αλλα και προχωρημενος.  Σε κανενα κοριτσακι θα κοιμήθηκε 》
Το ακουσμα αυτου του σεναριου εκανε τον Αχιλλέα κατα κοκκινο. Γιατι ομως; Δικια του ηταν η ζωη οτι ηθελε εκανε και ειδικά σε αυτον τομέα δεν ειχε καμια θεση να εμπλακει.
《Φευγω. Μην τα κανεις παλι ολα χαλια》ειπε και έκλεισε την πορτα πισω του αποφασιστικά. Απ' εξω συναντήσε τα κορίτσια απο το διπλα δωματιο και ανταλαξαν καλημερες. Στην άκρη του διαδρομου προς στο lobby ειδε αχνα τον Παρι. Και αυτος τον ειδε. Τοτε η Γλυκερία ειπε《σκευτικες την προταση μου ;》
Ο Παρις, ακομα και απο μακρια κατάλαβε τι ελεγε η Γλυκερία απο την σταση του σώματος της, έπρεπε να φύγει.
《Οχι και ουτε πρόκειται. Πρεπει να πηγενω》γυρισε πισω. Ο Παρις ειχε εξαφανιστεί. Πηγε στην αιθουσα πρωινού και συναντισε τον προπονητή του.
《Καλημέρα σας, ξερετε που ειναι ο Παρις; Ειμαστε στο ιδιο δωματιο και ξέχασε κατι.》
《Ελπίζω να μην ήταν κάτι συμαντικο. Μολις τον εχασες. Μου ειπε οτι θα παει μεχρι το σταδιο με τα ποδια για προθέρμανση 》
《Μα το σταδιο ειναι είκοσι λεπτα με το λεωφορείο 》
《Εχει πισμα αυτο το παιδι. Θελει προπονητε διπλάσια απο τον καθενα. Λυπάμαι που δεν μπορεσα να σε βοηθήσω》
《Οχι, οτι κανατε ηταν αρκετο. Ευχαριστώ πολυ》