Τρέχοντας απο την αληθεια

τελος;

Ηρθε η ωρα για πάρτη
Ειχαν ολοι μαζευτεί στον δωματιο των κοριτσιων και πηναν, παιζαν παιχνίδια και μιλούσαν
Καποια στιγμη σηκώθηκε ο Παρις και ειπε
《Παιδια χάρηκα που σας γνωρισα αλλα αυτος ηταν ο τελευταιος μου αγωνας. Ήσασταν υπέροχη, ευχαριστώ 》
《Για τον Παρι》 λεει ο Γιαννης πινοντας ενα σφηνάκι
《Λες και χρειαζόσουν λογο να πιεις 》του ειπε ο Αχιλλέας
《Θα μας λειψεις απο τις προπονήσεις Παρι,αλλα χαίρομαι που θα κανεις αυτο που πραγματικα θες》
《Και εμενα θα μου λειψετε, Ηβη》

《Παρι κουραστικα και οι περισσότεροι κοιμούνται,  θες να παμε στο δωματιο μας;》
《Ναι φυσικα, καλο ξημέρωμα Ηβη》
《Καλη ξεκούραση αγορια》 απανταει και τους χαμογελα.
Μπαίνουν στο δωματιο τους και ο Αχιλλέας γυριζει τον Παρι προς το μερος του
《Παρι δεν θελω αλλον να κρύβομαι. Συνιδιτοποιησα κατι που θα χαλασει την φιλια μας ακομα περισσότερο απο πριν》
Ο Παρις χαμογέλασε
《Νομιζω μου αρεσεις, μου αρεσεις περισσότερο απο φιλο. Θαυμαζω τα παντα που κανεις απο τον τροπο που αναπνεεις ως τον τροπο που αθλησε. Και αφου θα ειναι η τελευταια φορα που θα σε δω ηθελα να το ξερεις. Η απουσια σου ηταν οι χειρότερο  στην ζωη μου, ομως αν αυτο θες δεν θελω να σε σταματήσω 》
《Και εγω》
《Τι;》
《Και εμενα μου αρεσεις πολυ. Απο παντα μου αρεζες, αλλα δεν ηθελα να σε χασω και αυτο με κατέστρεψε 》
《Παρι, ο Παρις μου 》λεει ο Αχιλλέας ενω πλησιάζει τον Παρι. Ομως πλεον δεν υπαρχει καμια αντυσταση, κανενας φοβος. Αυτο το βραδυ, μπορουν να ειναι μαζι.
Μετα απο μια υπεροχη νυχτα κοιμούνται μαζι, αγκαλια στο κρεβάτι
Ομως το τωρα τελείωσε, και ενα άσχημο  αυριο ξεκινούσε. Ο Παρις δεν ηθελε να τον θυμάται στεναχωριμενο γιατι χωριζαν, ετσι αποφασισε να φυγει πιο νωρίς. Μαζεψε τα πράγματα του και βγεικε στο lobby. Ελαχιστοι αθλητές ειχα ετοιμαστεί και ηταν εκει. Παρεδωσε την τσαντα του στον υπεύθυνο και πηγε για τρεξιμο. Το τελευταίο σαν αθλητής, το πρωτο σαν χαρουμενο ατομο. Και θα του λειψει ο Αχιλλέας, σαν τιποτα αλλο, αλλα η σχεση απο απόσταση ειναι εξαντλητική.

Ο Αχιλλέας ξυπνησε και δεν βρήκε διπλα του τον Παρι, ομως η αισθηση του ηταν ακομα εκει. Παντα θα ηταν, μεσα στην καρδια και το μυαλο του.
《Καλημεραααα, ωρα να παμε σπτιιιι》ειπε ολο χαρα ο Γιαννης.
Ο Αχιλλέας ηξερε οτι ο Παρις δεν θα γυρίσει και αυτο τον αφήνε με μια πίκρα,  ηταν αραγε το Τελος τους αυτο;

Μπήκαν στα λεωφορεία σιωπηλά και δεν προσπαθησαν να ιδοθουν. Ξεραν οτι αυτο ηταν το καλύτερο

Αρα, θα ξανα συναντιθουν;