have ya with me : sakuatsu

wide-eyed, both in silence (18)

"sorun değil, iyi oynadınız. gerçek maçlarda kazanmaya odaklanalım çocuklar." kita son kez takımın moralini yüksek tuttuğundan emin olduktan sonra soyunma odasından ayrıldı.

takımdaki herkes odadan çıktığında -kiyoomi ve atsumu hariç- derin sessizlikten başka hiçbir şey kalmamıştı. atsumu havayı yumuşatması gerektiğini düşündü, nasıl olsa bu iş hep kendisine düşüyordu. yani, aralarında normalde gerginlik olduğunu düşünmüyordu ama maçta da konuşmamaları iyiye işaret değildi.

üstüne bir de kaybetmişlerdi.

maçtan sonra konuşuruz diyen kiyoomi de ağzını açmıyordu.

"omi, maçta çok iyiydik." değillerdi, ikisi de biliyordu zaten. "aynen, çok komik atsumu." "yani, benim paslarım mükemmel olduğu için vuramayanda sorun oluyor genelde."

atsumu tabii ki iyi bir tepki bekliyordu- ilişkileri atışmalarından ibaretti. büyük ihtimalle kiyoomi bunu takmayıp geri sataşırdı falan.

"sen de izleyicilere bakmaktan pasları atamıyordun herhalde miya?"

ama bu ses tonu her zaman duyduğuna çok benzemiyordu. o yetmezmiş gibi bir de adıyla seslenmemişti. ayrıca atsumu neden izleyicilere bakacak olduğunu anlamamıştı, izleyenlerin arasında karasuno'dan başka kimse yoktu.

biraz hakkında düşündü.

yok, yine anlamamıştı.

"niye bakacakmışım ki?" kiyoomi gözlerini devirdiğinde atsumu bunun hiç hoş bir yere gitmediğini hissetti, bu kiyoomi'nin normalde de yaptığı bir şeydi ama gerçekten merak ederek sorduğu soruları cevaplardı, görmezden gelmezdi.

"niye bakacakmışım diye sordum..?"

"inarizaki'de oynuyorsun ya, karasuno'yu özlemişsindir, atsumu."

"evet, bana durduk yere soğuk yapmayan takım arkadaşlarım olsun isterdim gerçekten."

atsumu bir anda ağzından çıkanın çok doğru olmadığını düşündü, ama kendisine hak vermeden duramıyordu. aynı konuya gelip duruyorlardı ve sorunu çözmeye yeltenen de yoktu. kiyoomi anlaşılması zor olan kapalı bir kutu gibi davranmaya başlamıştı.

"durduk yere sana soğuk yapmayan takım arkadaşların olmasına rağmen atamamana diyebileceğim bir şey yok o zaman, paslanmışsın miya."

atsumu duyduğuna şaşırırken kiyoomi de çok farklı değildi. konuşmanın ucu her türlü iyi olmayan bir yere gidiyordu ve ikisi için de kavga etmek isteyecekleri son kişi birbirleriydiler.

yine de ikisi de geri basmadı.

"sen de benim atmamı istiyormuş gibi durmuyorsun zaten sakusa. başka pasör bul istersen kendine kamp bitince."

"senden daha iyi pasör bulmak zor mu sanki?"

kolaymış gibi konuşuyordu.

"yok, bulursun sen, gel bana da göster bulunca hatta."

ilk tanıştıkları zamandan beri bir kere birbirlerine gerçekten laf etmemiş olan ikisi soyunma odasında kaybettikleri maçtan sonra birbirlerine destek olmak yerine tartışıyorlardı.

yine de atsumu, kiyoomi'nin de zoruna gittiğini yüzünden okuyabiliyordu.

"tamam, bulurum."

atsumu başka diyebileceği bir şey kalmış gibi hissetmiyordu, havluyu aldığı dolabın kapağını sertçe kapattıktan sonra suyunu alıp soyunma odasından aynı sinirle çıktı.

soyunma odasının kapısının bu kadar dayanıklı olması çok şaşırtıcıydı, çünkü ortalama bir kapı büyük ihtimalle şimdiye kadar yamulmuştu.

atsumu içinde beş dakikada biriken gerginlikle birlikte sinirlerinin boşaldığını hissetti, tam olarak bok gibi hissediyordu.

derin bir nefes alması gerekecekti, çünkü az önce her ne söylediyse ve duyduysa ikisinin de gerçekten düşündüğü şeyler olmadıklarını biliyordu.

yine de oldukça kırıcıydı.

baya kırıcıydı.

en beklemediğiniz insandan böyle şeyler duyunca çok mutlu olmuyordunuz tabii. sanki sizi her gün "seni seviyorum" diyerek uyandıran birinin bir sabah kalkıp "senden hep nefret ediyordum" demesi gibi hissettiriyordu.

bu yüzden atsumu'ya gözlerini silip hiçbir şey yokmuş gibi odasına çıkmak oldukça zor gelmişti.

--
gozlerinizi kanattigim icin ozur diliyorum valla cok useniyorum yeniden yazmaya

atsam mi atmasam diye cok dusundum de  bos verdim ya atiyorum 😎😎

ARADAKI GERGINLIGI GELISTIRMEK COK ZOR
SONRAKI BOLUMLERI 30 KERE DUZENLEMEM GEREKICEK OLABILIR

UMARIM FICI UNUTMAMISSINIZDIR BI DE
neyse cok konustum tm

🏃🏃🏃