❛❛ချစ်သဝဏ်လွှာ❜❜ (REST)

အပိုင်း ⊰ ၇ ⊱

ကျောင်းမဖွင့်ခင် တစ်ပတ်လောက်အလိုတွင်အပြီးသတ်သွားသော ကျောင်းဆောင်သစ်ကြီးအား ကျောင်းစစဖွင့်တဲ့နေ့မှာပင် ဖွင့်ပွဲကျင်းပလိုက်ကြသည်။

ဖွင့်ပွဲနေ့တွင် အရေအတွက်ကျိုးတိုးကျိုးတဲသာရှိတဲ့ကျောင်းသားပေါက်စလေးအနည်းစုရယ်၊ ရွာကရပ်မိရပ်ဖတွေရယ်၊ အသစ်ရောက်လာတဲ့ဆရာလေးဟိုဆော့ရယ်၊ ရှိနှင့်ပြီးသားဆရာမလေးရယ်နှင့် စည်စည်ကားကားရှိနေသလို အဓိကဇာတ်ဆောင်ဖြစ်သည့် သူဌေးမင်းဂျောင်ကုသည်လည်း မပါမဖြစ်ပင်။

ပွဲဖြစ်သည့်အလျောက် ကျောင်းလာတက်တဲ့ကလေးတွေကို ကောက်ညှင်း‌ပေါင်းနဲ့မုန့်ဖက်ထုပ်တစ်ထုပ်ဆီကမ်းပြီး ကျောင်းပျော်အောင်ချော့ရသေးသည်။ ပြီး‌‌နောက် လူကြီးတွေအတွက်တော့ အထူးအစီအစဉ်နေနဲ့တော့ မရှိလှ။ သူကြီးကတော်လာပို့သည့် ကောက်ညှင်းပြန်ပေါင်းနှင့် အကြမ်းရည်နှင့်သာ အပြီးသတ်သွားကြသည်။

“ဆရာလေးက ဒီရွာကို အပြောင်းသက်သက်လျှောက်လိုက်တာလို့ ကျုပ်ကြားတယ်။ ဘယ်လိုစိတ်ကူးနဲ့များတုန်း”

မျက်နှာချင်းဆိုင်မှဆရာမလေးရဲ့အမေးကြောင့် ဟိုဆော့က အကြမ်းရည်ငဲ့နေရာမှရပ်လိုက်ကာ ဆရာမလေးဆီ လှမ်းကြည့်သည်။ ရွာသူသာဆိုတယ်၊ အသားအရည်က စိုစိုပြည်ပြည်၊ ခန္ဓာကိုယ်ပြည့်ပြည့်၊ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနဲ့ဆရာမလေးက ဟိုဆော့မျက်လုံးထဲတွင် ချစ်စဖွယ်ညီမလေးတစ်ယောက်လိုပင်။ ကျောင်းစိမ်းနဲ့ နှင်းဆီအနီတစ်ပွင့်ပန်ထားသည့်ဆံထုံးကိုတွဲမြင်မှသာ ဆရာမလို့ထင်နိုင်ကောင်းရှိသည်။ ပုံမှန်အတိုင်းဆို အထက်တန်းကျောင်းသူလေးလိုပင် နုနုနယ်နယ်။

“ပထမက မြို့ကကျောင်းတစ်ကျောင်းမှာ အပြောင်းကျတယ်လေ။ ပြည့်တဲ့အိုးကို ထပ်ဖြည့်တော့ ဘာထူးမလဲ ဆရာမရယ်။ ဒီတော့ ကျုပ်က ဒီရွာလေးကို အပြောင်းပြန်လျှောက်ဖြစ်တာ”

“ဆရာလေးက စိတ်ထားကကောင်းပ။ ဒီရွာကိုကိုယ့်သဘောနဲ့ကိုယ်ပြောင်းလာပြီး ဒီရွာက ကလေးတွေကောင်းမှုနဲ့ ကိုယ့်သဘောနဲ့ကိုယ် မြို့ပြန်ပြေးသွားရင်တော့ ကြည့်လှပြီ ဆရာလေးရေ”