Elektrik | b×b

0.3

⠀⠀
Eray

Şuan büyük bir kaosun içindeydim.

Resmen bina müsâbakasının ortasında kalmıştım. Teyzeler birbirine girmiş vâziyetteydi. Annemler evde yoktu zaten, okuldan gelişi yorgunluktan ölmüş bir şekilde evime gitmek istemiştim. Tabii, sadece istemekle kalmıştı. Aslında sıradan bir şekilde konuşuyorlardı. -belki de ben öyle sanmıştım, ama şuan önemli olan bu değildi.- Her şey naciye teyzenin, binnur ablanın üzerine atlayarak saldırıya geçmesiyle başlamıştı.

Argolar havada uçuşuyordu. Gülistan ablanın feryatları ile, leyla ablanın film izler gibi beklemesi pek de şaşırtıcı değildi. Biz bu binaya taşınalı 1-2 ay olmuştu. Ama alışmıştık. Naciye teyzenin, iki günde bir kavgası olurdu. Bu durum yan binayı geç, tüm mahallenin normal kabul ettiği bir şeydi.

"Yav teyzecim, senin neren hasta alla seversen? Resmen altın günündeki dolmalara dalar gibi daldın kadına kııızz."

Bu benzetmeye gülsem de, kendimi tutmayı başarabilmiştim. Aralarından geçmeye çalışsam, eve ulaşabilir miydim acaba? Şuan kendimi vahşi bir adada mahsur kalmış gibi hissediyordum.

Tek fark burada acun ılıcalı'nın olmamasıydı.

Binnur abla, yarı sakin yarı sinirli bir şekilde kendini ifade etmeye çalışıyordu. Naciye abla rahat dursa, belki biraz daha anlaşılır olabilirdi kadıncağız.

"Merdivenleri silmek için, hangi deterjanı kullandınız acaba?"

Demesi, pek gerici bir şey değildi aslında. Naciye teyzeyi sinirlendiren şey, tavırları ve kendine özgü yaygın yaygın konuşmasıydı.. yani galiba.

"Deterjan kullanmadım?"

"Aa bi' dakika.. ikinci bir şok geliyo.. okeyy." Yaptığı hareketler cidden sinir bozucuydu. Bizim sınıftaki bestegül'e benzetmiştim.

"AaAa ikinci şookk.." Naciye teyzenin taklidi neydi öyle? Kendimi tutamayıp güldüm. Ama o engâmede kimse sesimi bile duymamıştı. Herkes kendi derdindeydi.

"Ney şok getirdi?"

Ucuzda ucuuzz şok şok şok-

"Ne kadar pis insanlarsınız siz canım ya. Benim deterjanım bile almanyadan geliyor. Mikroplar sizi.." ablam ne yapıyon sen ya?

Kavgayı ayırmaya gelen ve bunu bir sürelik başaran gülistan ablamın da sinirlendiğini anlayabiliyordum. Kendisi resmen temizlik hastasıydı. Birisi ona pis demişti. Dolaylı yoldan olsa bile.. çıldırmış olmalıydı. Ve bu sözler üzerine, onunda sohbete dâhil olması.. beklenilmeyen bir şey değildi.

"Geçen gün duydum da, senin kızın bitlenmiş binnurcum.. deterjan almanyadan ama bitleriniz yerli galiba?" Oooo.

Gülistan ablam.. sen neymişsin öyle be.
Maşallah pü pü.

"Konu ne ara kızıma geldi ayol? Konuyu saptırmayın, az medeniyetli olun varoşlarr." İşte şimdi sıçtın.

"Senin medeniyetine sıçarım!" Gülistan ablanın cümlesinin üzerine, Naciye abla rahat durur mu? Asla tabikii. Oda yapıştırdı hem lafını, hem de binnur ablanın yüzüne bir adet şamarı.

"Senin ağzını carrtt diye yırtıveririm yelloz!"
Şlop!
Şak!

Uuiiyy! o nasıl tokat ablam.

Kadının çenesi yamulmuş bile olabilir,
o derece yapıştırdı-

Ve evet, kavganın asıl başlayış tarihi buydu. - 16.05 - 

Herkes saç baş girmişken, binanın kapısı sertçe açılmıştı. Ben harici kimse dönmese de, kapının önünde dikilen genç.. aşırı sinirli gözüküyordu? Hatta çıldıracak gibiydi. Hızlıca ilerledi ve resmen bana omuz atarak, kavga tarafına yöneldi. Amacının ayırmak olduğunu bilsem de.. Az daha insancıl olamaz mıydı? Hem bu kendini süpermen falan mı sanıyordu? Kaç dakikalık kavgayı, hemen ayıramazdı. Aptaldı işte. Ne olacak?

Hass- ayrıldı mı onlar?

"Koskoca ablalar oldunuz, her gün kavga. Babama demek istemiyorum ama zorluyorsunuz sizde, naciye teyze ya." Sesinin aşırı hoş bir tınısı vardı. Bir dakika ya, olay bu değil.

Olayda kal canıııımm.

Utanmış hâle bürünen yüzlerine, şok içinde baktığıma emindim. Bir dakika içinde, hepsi dağıldı. Ve sessizlik bürünmüş bu ortamda.. tamamen ikimiz kaldık. Göz ucuyla bana baktığında, çantamı iyice omzuma çekerek merdivene yönelmiştim. En son ki konuşmamız, çok  olumlu öğeler içermiyordu sonuçta.. ilk basamağa adamımı atmıştım ki, sesini tekrar işittim.

"Eray sensin değil mi?"

"Evet benim, sen kimsin?"

"Savaş ben, hatırlarsın."

Hatırlamıştım tabikii, ama birazcık rolden zarar gelmezdi herhalde. Havalı gözükmek istiyordum. Kolay lokma sanarsa, bununla çok uğraşırdım. Ve dolaylı yoldan annemle de. Anneme göre, efendi bir çocuk olmalıydım. Hâni, örnek gösterilen komşu çocukları var ya? Onlardan işte.

"Aslına bakarsan hatırlamadım. Önemsiz şeyleri pek aklımda tutmuyorum da." Yalan.

Her şeyi inciğine kadar bilirdim, gereksiz veya gerekli fark etmezdi.

"Öyle mi? Hatırlatırız o zaman."

Ne gerek var ki böyle gergin gergin cümlelere..

—

yazarnotu:
italik yazılar iç sesidir.
oy vererek, yorum yazmayı unutmayın lütfen.
Cici geceler.

—