1 hafta sonra sabah tren garında;
Safiye:Tomris kendine iyi bak olur mu?
Tomris:Tamam...görüşürüz
Safiye:Görüşelim yine gel tamam mı en kısa zamanda ilk tatilinde gel
Tomris:Gelicem ilk tatilde kuşlar için
Safiye:Kuşlar için...
Safiye dizlerinin üstüne oturur vaziyete getirir ve tomiye sarılır. Tomi onun kulağına eğilip fısıldar
Tomris:Sen harika bir anne olucaksın
Safiyenin nutku tutulur çok mutlu olur bu kelimeyi duyduğu için doğrusu Tomrisden duymak daha etkileyicidir. Gözyaşlarına hakim olamaz. O sırada araya Naci girer
Naci:Tomi bakıyorumda babayı unuttun
Tomris:Ya baba ben seni unuturmuyum
Naci:Şaka yapıyorum güzelim benim gel bakalım (sarılırlar)
Gülru trenin içerisinde onları izliyordur. Ne kadar mutlu olduklarına bakar doğrusu kıskanmamak elde değildir. Gülrunun bakışları safiyeye döndüğünde safiyeninde onu izlediğini fark eder. Safiye gülruya çok samimi bir bakış atar. Gülruda aynı samimiyetle gülümser. Bu arada Naci ve tomrisde vedalaşırlar tomi trene biner ve giderler. Safiye birsüre trene bakar naciye döndüğünde ikiside buruk bir gülümsemeyle bakarlar birbirlerine sarılırlar ele ele tutuşurlar ve tren garından çıkarlar sonra safiye doktor hanımın yanına nacide kitapçıya gider.
*Manolya' nın Kliniği*
Safiye:Merhaba
Tuna:Merhaba, hoşgeldiniz
Safiye:Hoşbuldum
Tuna:Nasılsınız görüşmeyeli
Safiye:Teşekkür ederim çok iyiyim. Sizi sormalı asıl
Tuna:Bende iyiyim çok teşekkürler ben hemen haber veriyorum doktor hanıma
Safiye:Bekliyorum
Tuna:Hocam safiye hanım geldi
Manolya:Tamam gönder tunacım
Safiye telefonun sesini duydu ve Yukarı çıkmaya başladı her adımında duraksıyordu. 1 ay sonra ilk defa geliyordu kliniğe ve çok korkuyordu. Korkusu bir şeyleri anlatmak değil anlatırken tekrar yaşmaktı. Artık ağlamaktan bile korkmuyordu derin bir nefes aldı ve kapıyı çaldı kalbi yerinden çıkacak gibiydi doktor hanımın onayıyla içeri girdi koltuğa oturdu bir aydır yaşadıklarını anlattı hepsi güzel şeylerdi sadece hayal kırıklığını anlatmadı.Anlatmaya başlamadan öncede "Hastaneye gitmeize gerek yok" dedi çünkü en son konuştuklarını öyle sözleşmişlerdi Safiye hayal kırıklığını geldi Oraya geldiğinde durdu her geldiğinde yaptığı gibi dışarı çıktı göğe baktı nacinin sakinleştici sözlerini düşündü sakinleşip terasa oturdu Manolya hanım da eşlik etti birlikte göğe baktılar sonra safiye yavaşça anlatmaya başladı. Son sözü "Geriye kalan sadece hayal kırıklığı" oldu
Manolya bu olayı üstelemedi genç insanlarsınız yeniden denersiniz gibi şeyler söyledi safiye güveniyordu ona inandı sözlerine,huzurlu çıktı o odadan ve kalbindeki huzurla eve gitti. Eve gittiğinde Naci çoktan gelmiş hatta yemek bile yapmıştı. Birlikte yemek yediler sofrayı kaldırdılar Naci masayı düzlerken safiyede bulaşıkları yıkadı. Masayı temizledikten sonra kahve yaptı Naci. Safiye içeride kitap okuyordu. Safiyenin yanına oturdu. Safiye zaten naciyi görünce naciye dönmüştü.
Safiye:Teşekkür ederim
Naci:Ne demek Safiye'm. Hem sen bu gün çok yorulmuşsundur.
Safiye:Neden?
Naci:Bir ay sonra ilk defa kliniğe gittin. Düşünmek bile zor geliyor insana sen orda tekrar yaşıyorsun. Biliyorum çok zor ama sen kazanıcaksın safiyem. Korksanda yorulsanda sen kazanıcaksın
Safiye:Naci iyki yanımdasın iyki 22 yıl sonrada olsa yeniden geldin
Naci:Ben hiç gidemedim ki Safiye'm gitsemde yanındaydım
***Ankara/Tomris-Gülru***
Gülru:O bilmiyor...Babasının Naci olmadığını bilmiyor
Tomris:Nee!!
X:Peki Naci biliyor mu ?
Gülru:Hayır
X:Peki nasıl inandırdın
Gülru:O aralar hastaydı bir gece oldu dedim inandı
Tomris:Anne
Gülru:Tomris... (telefondaki kişiye geçiştirdi)Canım ben kapıyorum
Telefonu kapar ve tomrisin yanına gitmek ister. Ama Tomris hayal kırıklığıyla annesine bakıyordur. Gülru herşeyi duyduğunun farkındadır ona sarılmak ister ama Tomris kaçar. Gülru onun arkasından gitmek istese de yetişemez. Tomris bir sokak arasına gider ve orda durur. Tomrisin bir telefonu vardır. Çok sakin bir şekilde bir tanıdıklarını arar ve onu istanbula götürmesini ister o kişi gülruyada haber verir. Gülru o adamla birlikte tomrisi almaya gelir. Tomris annesini görsede umursamaz. Hiç konuşmadan istanbula giderler.
