1 ay sonra
Safiye çok yorgun hissettiği bir sabaha uyandı. Naci öğrencilerini bir şiir yarışmssı için ankaraya götürmüştü ve tomris ile geri dönecekti. Safiye bu bir ayda halsizlik, yorgunluk, baş ağrısı. Nerimanın okul heyecanı ,babanın hastalığı derken kendinide naciyide boşladı. Tomris geleceği için çok mutluydu ve kitapları sevdiği için bir kitaplık sipariş etti ona bu günde siparişi gelicekti. Sipariş hatırladın ve birden ayağa kalktı. Ayağa kalkmasıyla geri oturması bir oldu. Çünkü gözleri kararmış başı dönmüş ve bu anı kalkışla karnına bir ağrı hissetmişti.
"Ne oluyor bana ya...birden kalktım diye oldu galiba"
Kapı çalar;
"Hıh sipariş geldi" (Ama karnına hala o acıyı hissediyordur.Eli karnına yavaşça yürümeye başlar ve kapıyı açar sipariş gelmiştir)
Bayram:Safiye hanım siparişiniz geldi
Safiye:Tamam bayram geçin içeri gülbenin eski odasına koyulucak
Bayram:Tamam, ustam gelin şöyle
Ustalar rafları götürken safiyede tomris için aldığım kitapların kutusunu getirmek ister
(Safiye kitapları kaldırmalta zorlanır ama kafaya takmaz. Sonra yine o ağrıdı hisseder karnında o sırada hemen Bayram elinden alır.Safiye elini karnına atar kenardan destek alır. Bayramında yardımîyla salona geçer)
"Safiye hanım iyi mısınız?"
"İyiyim Bayram sen ustalarla ilgilen"
Bayram:Tamam safiye hanım
Bayram ustaların yanına gider;
Safiye:Bir şey mi dokundu ki, ay dün ne yedim ki ben
Neriman:Abla iyi misin ?
Safiye:İyiyim canım ne oldu ki
Neriman:Abla karnını tutuyorsun. Ee yüzünde bembeyaz
Safiye:İyiyim canım ya biraz midemi üşüttüm.
Neriman:Dinlensene biraz
Safiye:Tomris gelecek bu gün onun sevdiği yemekleri yapıcam
Neriman:Tamam ama yemekten sonra biraz dinlen istersen ben yardım edim sana
Safiye:Olur hadi ellerini yıka, Ustalar gitsin başlayalım
Ustalar gider safiye kitaplığı temizliyordur, nerimanda yemekleri başlamıştır.
Safiye:Geldimm
Neriman:Gel Abla gel ben herşeyi ayarladım sende yardım edersen 2 saate biter
Safiye:Tomrislerde 3 saate gelir zaten
Neriman:Abla ben bu gün egeyle sinemaya gitsem. Hem sizde Ailecek başbaşa kalırsınız
Safiye bu sözle çok mutlu olur ve tomrisin aileden biri olarak görülmesine çok sevinir;
Safiye:Aile...
Neriman:Öyle değil misiniz?
Safiye:Öyleyiz...bir anda duyunca yani öyle. Hiç bozuntuya vermeden konuyu değiştirdim ve işine döndü gerçektende 2 saat gibi bir süre sonra işleri bitti. Neriman egeyle dışarı çıkmak için hazırlandı. Ama ablası için endişeleniyordu
