Burak'a

Ona verdiğim son mektup

Şu an nasıl bi vaziyetteyim biliyor musun?
Sarhoşum, deli gibi özlüyorum. Aşık olduğum adamı, kokusu için buralara geldiğim adamı, uykulu gözlerini sevdiğim adamı, göz kapaklarını bile unutmadığım o adamı öyle çok özlüyorum ki. Dudaklarının kokusunu ömür boyu unutamayacağım adam, ne yaparsan yap köpek gibi seveceğim adam, her an aklımda olup içimde çiçekler açtıran adam... Unutmak zaman değil yürek istiyormuş. Yüreğim sendeyken nasıl unutabilirim. Göz çukurların, dudaklarının her bir noktası, parmak uçların... Tırnakların bile gözümün önünden gitmezken nasıl unutabilirim seni. Sana kıyabilirmişim ama içimdeki sana kıyamadım. Söküp atmaya kıyamadım, bu duyguyu bitek sende yaşayacağıma artık yemin edebilecek kadar eminim. Hayatımda olmayacaksın biliyorum. Aklımda, kalbimde, ruhumda, attığım her adımda bende olacaksın. Yokluğuna alışmak zor değil çünkü sen hiç yoktun. Biz hiç yoktuk... Ben köpek gibi sevdim işte. Yapabileceğim son bişey kaldı. Onu da yapıyorum, seni dudaklarından öpüp gidiyorum...