Bir ognis aşığı olarak siz canım ogniscilerime anlık bir kararla yazmak istedim umarım beğenirsiniz.Hiç düşünmeden yazdığım için bu bölüm biraz kısa olacak.💙
Vazgeçmeyen birinin kolayca vazgeçebileceğini,acımasız olan birinin yenilebileceğini,içindeki yarattığı kıvılcımlardan bir ateş oluşabileceğini kim bilebilirdi ki...
“Senin kaderin yüzünden bu haldeyiz içimdeki tüm yüklerin sebebi sensin benimle nasıl alay edersin şe-”
Acılarıma kolayca katlanabilen biriydim bunların olmasına yüklerimin artmasına alışmış durumdaydım artık.Ama bazen bazı şeyler fazla gelmeye başlar ve tükenirsin ya işte tam ordaydım artık.Ama Atakan'ın araya girmesiyle kendime geldim.
Atakan:
“Tamam dur artık her şeyi daha da mahvedeceksin baksana adama biraz daha vurursan ölecek.”Dedi omzumdan çekerek.
Yüzü kanlara bulanmış adama dikkatlice baktım baygın bir şekilde duruyordu ve Atakan haklıydı biraz daha vurursam istediğimi alamayacaktım.Yani hiç bir şey öğrenemeyecektim.
Kanlara bulanmış elime baktım yara içindeydi ama içimdeki yaralar bundan daha da büyüktü.
“Senin hayatını cehenneme çevireceğim ve ölmek için bana yalvaracaksın.”
Dedikten sonra adama sırtımı dönüp Atakan'la pas tutmus depodan uzaklaştık.
Karşımızda meraklı bir bakışla Gökhan duruyordu arabanın hemen yanında.
“Noldu naptınız içerden silah sesi de gelmedi şaşırdım doğrusu.Nasıl hallettiniz bıçakla mı yoksa.”
Atakan söze gülerek girdi:
“İnanır mısın sırf sen korkma diye silah kullanmadık.”
Gökhan
“Ha ha aman canım ne kadar komik sırf beyefendi bir insan olduğum için oraya gelmedim yoksa varya”
Bu olaylara önceden olsa gülerdim ama şimdi gülmeye ne halim vardı ne de mecalim acılarım yük olup artıyordu.Hemen şoför koltuğuna geçtim diyecektim ki tabiki geçemedim Atakan haklı olarak izin vermedi.
“Oğlum saçmalama bu halde araba kullanmazsın hadi geç yana.”
Dediğini dinlemek zorundaydım başka çarem yoktu ve ben yan koltuğa geçtim gökhan ise arkaya sonra yola koyulduk.
Gökhan:
“Nereye gidiyoruz söylesenize.”
Atakan hafif bir tebessümle:
“Uzak diyarlara hem de çok uzağa gidiyoruz aslanım.”
Gökhan bıkmış ve alışmış bir yüz ifadesiyle:
“Ya sen psikopat mısın oğlum bak ağzımı bozduruyorsun bana sırf efendiliğimi bozmamak için gelmedim ben oraya yoksa o adamı beter ederdim ben ne sandın sen beni.”
Atakan:
“Tabi canım ya bir de kahve söylerdik işte sohbet muhabbet.”
Gökhan:
“Sınanıyorum yarabbim sabır ver bana,Hem siz çok abarttınız alt tarafı bir kı-."
Atakan:
“Hey oralara girmeyelim bence."Dedi Alttan alttan gülerek.
Orada gökhana bir bakışım oldu direkt sustu zaten çünkü böyle şeylere tahammülüm yoktu.
“Ya bak kaç kere dedim size konunun kızla falan alakası yok o sadece işime yarayacak biri benim tek derdim bilmediklerimi öğrenmek yani saçmalamayı bırakın ve bu konu bidaha asla açılmasın.Atakan alttan güldüğünü de görmediğimi sanma.”
Atakan hemen yüzünü düzeltti.Ve gökhan da sus pus olmuştu zaten.Ben derin bir şekilde yolu izlemeye devam ettim.Aşk benim için bir boşluktan ibaretti.Anlamsız ve değersizdi.Hem kim benim gibi acımasız birini severdi ki kim acılarıma katlanabilirdi.Kim içimdeki yangına su olabilirdi.Ben hayatımda daha kimseye sarılmamışken kim bana sevgiyi öğretebilirdi ki.Kim bile bile zehiri içerdi.Hiç kimse...
Bu kısa bölümü umarım beğenirsinizz instagram hesabımı takip ederseniz sevinirim:ogenis_fs💙🙏
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SOĞUK SICAK #OGNİS
General FictionSoğuk bir adamın kalbi nasıl olur da kıvılcımlara maruz kalıp ateşe boyun eğer ki...
