İçimdeki Ses

Susturulmuş Çığlıklar

Geçen gün yine bir kadına şiddet haberiyle başladı bültenler.Sabah çayımı keyifle yudumlamayı düşlerken içtiğim çay zift gibi oluverdi bir anda.Çektikleri acılar geçmedi boğazımdan.Geçmezdi ki zaten .Onca kadın ölürken, dayak yerken, tecavüze uğrarken...Üstelik de çığlıkları susturulmuşken.
Çayımı öfkeyle döktüm. Canım istemiyordu, balkona çıktım.Rüzgarın çığlığı vardı dışarıda. Kadınların çığlığı. Bu acı çığlıklar bir duvara çarpıyordu daha sonra. Gidemiyordu ileriye, sesini duyuramıyordu. Susturulmuş çığlıklar gibi. O duvar; cahiliğin simgesiydi."O" duvar yıkılmadığı sürece daha çok canlar verirdi bu ülke;çığlıklar susturulurdu. Ve ben bir daha içemezdim sabah çayımı...
-H.K.
~Romantik Şizofren ~