HAZAN VAKTİ

BÖLÜM 1

Gitmişti...

Boynum yerinden çıkarcasına başımı arkaya çevirdim. Parti alanından hızla uzaklaşıyordu. Sesler uğultuya dönüşmüştü. Başımın döndüğünü hissediyordum. Sanki o an biri beni mıh gibi kazımıştı olduğum yere.
Biri bana dokunuyordu hissediyordum ama kimdi ne diyordu hiçbir fikrim yoktu.
Şimdi zamanı değildi gözlerimi hızla yumup açtım. Ali endişeli gözlerle bana bakıyordu.

"Hazan, iyi misin?" boğazımı temizleyip cevap verdim.

" Ben iyiyim hem de hiç olmadığım kadar. " Kollarımı hızla kaldırıp boynuna doladım sıkı sıkı sarıldım.

"Hazan biraz daha kollarını sıkarsan boğulacağım." Gülümseyerek kollarımı gevşettim. Kulağıma eğildi.

"Hazan verdiği tepki çok normaldi biliyorsun değil mi?"
"Benim tanıdığım poyraz yakıp yıkardı. Benliğimi yok ederdi. Boşluğa bakar gibi baktı bana, kimseymişim gibi." Kollarımı çözdüm. İki adım geriledim.

"Ben onun için kimse olmuşum." Aranızdaki mesafeyi kapatıp yüzümü avuçladı.

"Sen onun için kimse olamazsın."
"Olmam değil mi?" Gülümsedi.
"Olamazsın, sen onun içiydin." susmuştu.
"Hadi gel bizimkiler seni dört gözle bekliyorlardır." İmalı sözleri karşısında omuzlarım düşmüştü. Elimden tutup beni sürüklemesine izin vermiştim.

"Bakın kim gelmiş." Ali'nin sözüyle bakışlarımı kaldırmıştım. Bahar oralı bile olmamıştı. Sıkı sıkı sarılmak istiyordum ona. Bunun için bir adım atmalıydım.

"Merhaba." sesim titriyordu.
Onur'a bakışlarımı çevirmiştim. Gözleri dolu dolu bakıyordu. Hiç beklemediğim bir anda kollarını bana sıkı sıkı dolamıştı. "Hoşgeldin."
Kollarını çözdüğünde minnetle gülümsemiştim.
"Hoşbuldum." Bakışlarım Bahar'ı bulmuştu.
"Bahar"
"Benden de hoşgeldin mi bekliyorsun? Kusura bakma ama arkadaşlarına hiçbir şey demeden defolup giden birine söyleyecek tek kelimem yok."
"Yapma, lütfen"
"Ne yapma Hazan?" benim birşey yapmama gerek yok sen iki sene önce giderek yaptın yapacağını." Giderken bile gözüm hep arkadaydı demek istedim.

"Özür dilerim gitmek zorundaydım." Sözlerime devam etmeme bile müsade etmemişti.
"Biz senin kimsen değildik anlardık seni ama sen bizi kapının dışına ittin bilerek, istiyerek. Geçen iki yılla bizle beraber çok şey değişti şimdi karşıma geçmiş özür dilemen benim için hiçbir şey ifade etmiyor." Haklıydı sözlerinde. Ama işte anlatamazdım anlatsam izin vermezlerdi yanımda olmak isterlerdi ve her şey daha karmaşık bir hale gelirdi. Söyleyecek birşeyim yoktu, susmuştum.

Kendimle olan savaştan mağlup bir şekilde çıkmıştım.
" Ben gideyim artık huzurunuzu daha fazla bozmak istemem. " ilk konuşan Onur olmuştu.
" Daha yeni gelmiştin kal biraz daha." Minnetle gülümsedim.
" Yorgun hissediyorum hem yarın okulda olacağım. Kaydımı yeniledim." elini omzuma atıp sıkı sıkı tutup yüzüme eğilmişti.
" Çok sevindim dönmene. Her yönden. Sen istediğin her şeyi başarırsın unutma olur mu? " yüzüme fısıldadıkları içten söyledikleriydi. Demiştim size Onur du işte.

Masaya dönüp el sallamıştım.
" Görüşürüz." Bahar halime acımış olacak ki görüşürüz demişti bana. Çok mu kötü görünüyordum acaba? Sadece biraz yıkılmış belki...
Ali ' ye öpücük atıp adımları gerisin geri döndürmüştüm.

***

Eve gelir gelmez banyoya atmıştım kendimi. Üstümden çıkarmadığım bornozumla gözlerimi tavana dikmiş öylece düşünüyordum. Uzun kirpiklerinin ardındaki bakışları gözümün önündeydi. Ne çok istemiştim ona sıkı sıkı sarılıp göğsünde dinlenip saçlarıyla oynamayı. Belki bir şiir fısıldardım kulaklarına...