BEA
Flashback
The last time I saw Jho is yung nag away kami. I did a lot of things just to find and contact her but walang epek. Magaling magtago si Jho. Pero buti nalang I saw Jaja sa may bandang Katipunan and I approached her.
"Ja, thank God! I keep on calling your Ate but she's not answering my calls. I know I fucked up but please help me Ja. I want to talk to her" sabi ko kay Jaja.
"Ate Bei, wala sa bahay si Ate Jho. Nasa hospital kasi siya. Actually, kakatawag lang ni mama sa akin. Ate Jho admitted to hospital daw kasi hinimatay" diretsong sabi niya.
"Gosh, i didn't know. What happened daw ba, Ja?"
"Ate Jho is pregnant" masayang sabi niya. Niyakap niya naman ako agad. "And it's yours" she whispered.
"OMG! SURE KA BA DIYAN, JA? THIS IS NOT A PRANK RIGHT? GEEZ. ATTENTION! ALL OF YOU, MAGIGING DADA NA AKO! WOAH!" masayang sigaw ko. Nagpalakpakan naman ang mga tao dito na naka palibot sa amin ni Jaja. Habang siya ay tawa lang ng tawa.
"Ate, huminahon ka nga. Mas mabuti pa at puntahan mo na si Ate sa hospital. She's waiting for you." natatawang sabi niya. Niyakap ko naman siya ulit.
"Thanks, Ja!" sabi ko at dali daling pumunta sa kotse.
While driving I can't erase my wide smiles sa face ko. The last time we made love, we're just talking about kids. And now, I'm gonna be a Dada na. We're gonna be a family na. But this time. I'll shoot my shot na. Pero sa sobrang excited ko. I didn't ask the hospital pala kung saan sinugod si Jho. I was supposed to text Jaja when I received a notification from her.
From Jaja:
St. Lazaro Hospital, Ate. Atat ka masyadong umalis, e. Congratulations, ulit!! Keep safe po.
Napangiti nalang ako sa text niya. Pero natigilan ako sa pag ngiti ng biglang tumunog ang phone ko and I saw the caller. Shit, here we go again.
"Hello, Dad?"
"COME TO MY OFFCIE RIGHT NOW, WALA KA NA TALAGANG GINAWANG TAMA. PUROS KAHIHIYAN NALANG ANG DALA MO SA AKIN" yan ang bungad when I answered the call. What's new?
"Ahmm, can I go there po mamaya?"
"NOO! YOU BETTER COME HERE NOW, CAUSE I'M SO DONE WITH YOU!!"
Wala akong nagawa, I immediately headed my way to Dad's office. Last night, I dreamed about me and Dad that he already accepted me na daw, pero I guess hanggang panaginip nalang. I drove fast kasi I can't wait to go to Jho. For sure my babies can wait naman sa akin. I know Jho is really understanding and for sure kinakausap niya na ang anak namin ngayon kung bakit wala ako dun.
Anak namin. Napangiti nalang ako. Magkaka anak na ako. God!
When I parked my car. I walked fast papunta sa office ni Dad. Hindi pa rin maalis sa mukha ko ang lapad ng aking ngiti. Binati naman ako ng mga employees ni Dad sa tuwing nakaka salubong ko sila. When I reached Dad's office. I twisted the door knob but I received a hard punch coming from the man behind this door. Shit.
"YOU'RE SO CARELESS! WHAT DID YOU DO THIS TIME?! PINAHIYA MO AKONG GAGU KA" tumayo naman ako agad dahil nakaka hiya ang situation ko ngayon. Nagulat at nagbubulungan ang mga trabahante ni Dad dito kung saan nangyayari ang gulo.
Hinila niya naman ako papasok sa office niya at doon niya ako ginawaran ng malakas ng sampal na for sure magmamarka talaga yon sa mukha ko. I need to endure the pain, i'm used to it naman.
"Nakabuntis ka daw?! I'm always reminding you that use your brain, not your dick!" sigaw niya sa akin.
"WALA KA PANG PINAPATUNAYAN. TAPOS NGAYON GAGAWA KA PA TALAGA NG KALOKOHAN?!" sabi niya at sinuntok ako ulit. I heard the door opened and it revealed Mom.
"Elmer, anak mo iyan. Ano ba?!" sigaw ni Mom at lumapit sa akin. Tinulungan niya naman akong maka tayo.
"Wala akong anak na bobo! Yang anak mo, wala ng ginawang tama!"
"Ikaw ang wala ng ginawang tama, Elmer. Kailan mo ba sinuportahan itong si Bea? Kailan mo ba siya tinuring na anak?" sigaw ni Mom kay Dad. Sasampalin niya sana si Mom when I held his wrist.
"Please, If you want to slap Mom. Just slap me instead." sabi ko. Niyakap naman ako ni Mom sa likod.
"SIMULA NGAYON LAHAT NG CREDIT CARDS MO AY KUKUNIN KO NA. LAHAT NG PAG AARI MO AY KUKUNIN KO NA. WALA KA NA RING KARAPATAN UMUWI SA BAHAY. PINUPUTOL KO NA ANG UGNAYAN NATIN. I'M DONE WITH YOU! YOU CAN LEAVE NOW. AND YOU, DETH! STAY HERE IF YOU STILL WANT TO STAY SA BAHAY KO" sigaw niya. And I fucked up big time.
"ANO BA ELMER?! NARIRINIG MO BA YANG SINASABI MO? SI BEA YAN, ANAK MO!!" sigaw ni Mom.
"WALA NA AKONG ANAK NGAYON MALIBAN KAY LOEL, DETH." he said. I was going to pick up my keys kasi nahulog kanina nung sinuntok niya ako.
"DON'T YOU DARE PICK THAT KEYS. SIMULA NGAYON WALA KA NG PAG AARI SA ORAS NA LALABAS KA DITO SA OFFICE KO!"
Yan ang mga salitang narinig ko bago ako kaladkarin ng mga guards ni Dad. At tinotoo nga ni Dad ang sinabi niya. I tried to withdraw sa bank pero naka blocked na. I only have 5k sa wallet ko. I tried to go sa bahay pero banned na rin ako. Hindi na ako pinapasok ng mga guards kasi utos daw ni Dad. Mom also offered a help but she just failed because after Dad knows that we still have communication ni Mom, nag away sila at binugbog daw siya ni Dad. And that's the last thing I've heard about Mom. Lahat ng kilos ko bantay ni Dad. I even asked help from my friends but they ignored me.
"Sorry Bei, but I can't risk my life and my family just to help you. Your dad called us. And you know what will happen next" Ito ang palagi kong naririnig sa kanila. If you asked me why I did not go to Deanna's place? She's not here sa Philippines, right now. Andun siya sa Japan. Together with her parents.
Hanggang sa naka tanggap ako ng tawag kay Jho. I smiled after I saw the caller. But I just heard the shout of Tito John. He's really mad. But I'm ready to take the responsibility. I need to work right now for my family. For Jho and for my baby. Dali dali naman akong pumunta sa bahay nila Jho. Pumara ako ng taxi. But when I received a notification from an unknown number. I change my perspective to be a responsible parent for my child.
"SUBUKAN MONG PANAGUTAN SI JHOANA AT NANG MAKIKITA MO KUNG SINO ANG KINAKALABAN MO. YOU WILL LOSE EVERYTHING, INCLUDING JHOANA AND YOUR CHILD. TRY ME!"
And that's the day I told Jho na kailangan niyang ipa abort ang bata. And I know na di niya kayang gawin yon. I just said that para kamuhian niya ako. Mas mabuti nang ako ang masaktan kaysa ang mag ina ko.
____________________________________
3 months na ang nakakalipas since that day happened. I'm actually staying now sa isang maliit na boarding house. Sinasanay mamuhay na dapat tipid at hindi masyadong magatos. I tried to apply sa mga big firms but they always rejected me. For sure naman ako may kinalaman don si Dad. Although, nagbibigay naman si Mom ng palihim on the first 2 months pero naputol din kasi nahuli kami ng isa sa mga tauhan ni Dad kasi pinasundan si Mom. My work now is a bartender. 250 per day is not bad, right? As long as I am breathing and kicking. It's all fine.
I know I made the right decision, though. If kasama ko si Jho ngayon wala akong sapat na pera para igastos sa pang araw araw naming gastusin. I know that Jho is in the good hands right now. I hope that one day I still can meet my child. At sana may chance din akong mayakap siya.
______________________________________
A/N :
Char, double update.
SORRY FOR THE TYPOS AND GRAMMATICAL ERRORS!
