JHO
"Mom, can I speak to Dada?" yan ang tanong ng anak ko when we're eating dinner dito sa bahay namin.
"Diba I told you that we can't speak to Dada right now? Because she's busy, and she don't have signal sa workplace niya" kalmang sabi ko, ngumuso naman siya.
"I just want to hear Dada's voice, Mom." paiyak na sabi niya. Napatigil naman ako sa pagkain atsaka kinuha ko siya at kinandong.
"I will try to contact her, okay? But for now, can you first finish your food po?" lambing na sabi ko kaya ngumiti naman siya at nagpatuloy habang kandong ko siya.
When Bel already finished eating her food, we did a halfbath together. Iniisip ko pa din kung paano ko siya ipapa-kausap kay Bea. I'm still very mad at her, pero nagkaka isip na itong anak namin. Magtatanong at maghahanap na ito talaga sa kanya. Nang maka higa na kami sa bed ni Bel, hinahaplos ko ang kanyang buhok habang yakap siya para makatulog pero hindi pa din ako nakatakas sa mga tanong niya.
"Mom, did you already dial Dada's number?" sabi niya sabay tingin sa akin.
"About that, I can't make it tonight. Is it okay if i'll try to dial her number tomorrow, sweetie?" sabi ko, medyo lumungkot naman ang kanyang mga mata.
"Please, Mom. Dial her number tomorrow, okay? I really want to hear Dada's voice. Or we can do facetime so that I can see her face" masiglang sabi niya. Tumango nalang ako at hinalikan siya sa noo niya.
When I make sure that she already asleep, I carefully arranged her position para hindi siya mahirapan sa pagtulog. Hinay hinay naman akong naglakad at pumunta sa balcony dito sa room ko. Ramdam ko ang lamig ng hangin, maraming mga bituin sa langit. Hawak ko ang phone ko. I was supposed to dial Jaja's number but there's someone calling, and it's unknown number. I answered it.
"Hello?"
"Jho, anak?" isang pamilyar na boses ang narinig ko sa kabilang linya.
"T-tita D-det?"
"Yes, it's me. How are you, anak?" di pa din nagbabago ang pagtawag ni Tita sa akin na anak. When Bea and I are going sa house nila, sobrang close kami ni Tita. Mas anak pa nga ang turing niya sa akin kaysa kay Bea.
"I'm fine, tita. Napatawag po kayo?" mahinahong tanong ko.
"Anak, we had a lot of encounter ni Jaja, she also showed me the picture of my apo. How is she?" sabi niya. Ramdam ko ang saya sa kanyang boses.
"Si Jaja talaga" bulong ko. "She's good, tita. Medyo makulit po. Mukhang alam niyo na po kung saan nagmana" nakangiting sabi ko.
"Parang pinag biyak na buko talaga sila, anak. Hindi ba kayo uuwi dito? Nasabi rin sa akin ni Jaja na malapit na ang birthday ng apo ko." sabi ni tita.
"Hindi ko pa po naiisip na umuwi diyan, tita. At isa pa, medyo nahihirapan po akong kumbinsihin si Bel na umalis dito. Masyado siyang na attach sa lugar na ito." sabi ko.
"Kung ganon, pwede ba kami pumunta diyan? Kung okay lang naman sa iyo, nak" mahinahong sabi ni Tita. Napangiti naman ako, she's still considering my side pa din. That's what I really love about Tita Det.
"Kung hindi po kayo busy, Tita. You're always welcome here po." sabi ko, narining ko naman na napa Yes si tita na tila parang batang nabigyan ng candy.
Natahimik kaming dalawa ni Tita. Isang nakaka binging katahimikan.
"Hello po, Tita? Are you still there po?" tanong ko and after 3 mins pa ako naka tanggap ng sagot.
