Şarkı tamamen içimden geldi :)
Keyifli okumalar canlar ❤❤
Oy kullanıp, yorum atarak destek olursanız çok sevinirim..
Sizi çooook seviyorum, burası benim küçük ailem, iyi ki varsınız ❤
"Mert o burada."
"Kim orada Sarya, doğru düzgün söylesene "
"O Mert, O .... Emir Eroğlu" dedim fısıltıyla.
"Ne saçmalıyorsun Sarya, onun ne işi var orada. Kapıyı mı açtın? " zil sesi bir anda kesilmişti.
"Hayır Mert, duydum bana seslendi " içerde olduğunu biliyorum dedi, onun sesiydi tanıdım" dedim, hala titriyordum.
"Benim oraya gelmem bir saatimi alır, ben gelene kadar kapıyı açma. Güvenliği arayıp haber vereceğim. Sakın kapıyı açma Sarya, duyuyor musun beni ? "
"E e e vet duyuyorum, tamam. Lütfen erken gelmeye çalış Mert, babam da yanında olabilir" dedim telefonu kapatarak.
Mutfak dolaplarına yaslanıp, yere doğru çöktüm dizlerimi kendime doğru çektim, kollarımı etrafına sararak olduğum yerde beklemeye başladım. Zil sesi kesilmişti. Çok kısa bir süre sonra, kapıdan tıkırtılar geldi.
Ya ben hayal görüyordum ya da beynim bana oyun oynuyordu. Ama duyduğum şey kapının açılma sesiydi. Kalbim daha hızlı atmaya başladı, olduğum yerden kımıldayamıyordum, sanki hayatım bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçiyordu. Ardından adım sesleri kulaklarımı doldurdu. Buraya doğru gelen adım sesleri, kalabalık değil, ya sadece kendisi ya da iki kişiydi bilmiyordum. Tek bildiğim şey korkunun tüm bedenimi esir aldığıydı. Gelmişti çünkü beni babama teslim edecekti, gelmişti çünkü gücü her şeye yetiyordu.
Ve işte şimdi karşımdaydı, bana şaşırmış gözlerle bakarken olduğum yerden korku dolu gözlerle ona bakıyordum.
"Kimse yok Sarya, kalk " dedi emir verir gibi değildi. Halime şaşırdığı apaçık ortadaydı. Çok kısa bir süreliğine içim rahatlasa da kıpırdayamadım. Bana doğru yaklaşmaya başlayıp mesafeyi kapatırken, sanki daha fazlası mümkünmüş gibi kendimi geri çekmeye çalıştım.
Dizlerini kırıp benim hizama doğru eğildi ve kollarımı yavaşça iki yanımdan elleriyle tuttu. Aniden irkildim "şiii" dedi, "Sakin, ol" bir eliyle çenemi yukarı doğru kaldırıp ona bakmamı sağladığında "Sana zarar vermeye gelmedim, baban burada değil. Hadi kalk " dedi diğer elini tekrar koluma götürüp beni hafifçe destekledi ve olduğum yerden kaldırdı.
Beni önüne geçirip, yürümem için destekliyordu. Salona doğru giderken evin kapısına korkuyla göz attığımda, kapı kapalıydı. Beni koltuğa oturttu ve o da salondaki berjeri tam karşıma çekerek oturdu.
"Olanları duydum" dedi. Yüzüne bakamıyordum. Az önce yaşadığım korkuyu hala üstümden atamamıştım ama yine de ona güvenmeye çalıştım. O zaman neden buradaydı ? Beni babama götürmeyecekse ne için gelmişti ?
Sanki aklımı okuyormuş gibi " Sadece seninle konuşmaya geldim" dediğinde şaşkınlıkla ona baktım.
"B-be-benimle ne hakkında konuşacaksınız? " derken sesim titriyordu.
"İşe gelmeyince Selim babana seni sormuş, sana bir türlü ulaşamayınca bir şey olduğundan şüphelenmiş. Bana geldi durumu anlattı. Sonra bir şekilde olanları öğrendik. Buraya geldim çünkü artık özgür olduğunu ve korkmadan yaşayabileceğini sana bizzat ben söylemek istedim. O gün seni eve bırakırken" dedi yüzünü pencereye doğru çevirirken duraksadı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SARYA
Ficción General"Bir adım daha atarsan hiç tereddüt etmeden kafasına sıkarım" dedi. Her tarafım titriyordu , sakinleşmeye çalıştım, Emir buradaydı bu kadar sakin olduğuna göre muhakkak bir bildiği vardı. Bir şey yapıp adamın elinden kurtulmam lazımdı. Başka ihtimal...
