කාලය ගතවෙනවා...දේවල් වෙනස් වෙනවා...දේවල් මගෑරෙනවා...ලං වීම් වගේම වෙන්වීම් සිද්ධවෙනවා...ඒක සාමාන්‍යයයි...
එතකොට මේ වගේ මාරාන්තික වසංගතයක් ලෝකෙ පුරා පැතිරිලා තියෙන කාලෙක ඒක ඕනවටත් වඩා සාමාන්‍යයයි....
හැබැයි කවදාවත් ජන්කුක් හෝ බාරම් හිතන්නෙ නැතුව ඇති සිහිල් සුලගක සුව විදපු ඔවුන්ට ලොකු කුණාටුවක පැටලෙන්න වෙයි කියලා....
ජන්කුක්ගෙ කාර්යබහුල ජීවිතය නිසා එයාට බාරම් එක්ක හරියට කතා කරන්නවත් බැරිවුනා...නමුත් ඔවුන්ට ඒක සාමාන්‍ය දෙයක් වුනා...බාරම් කවදාවත් ඒ ගැන මැසිවිලි නැගුවෙ නෑ...ඉතින් ජන්කුක් ඒ ගැන වද වෙන්න ගියෙ නෑ...පුරුදු පරිදිම තමන්ගෙ ඉගෙනීම් වැඩ අතරෙ බාරම් ඉන්නවා ඇති කියලා ඔහු හිතුවා...
දුරින් හිටියත්,හමුවෙන්න, කතා කරන්න, අත් පටලන් උණුසුම විදින්න බැරිවුනත්, මූණක්වත් බලන්න බැරුව මාස ගනන් ගතවුනත් ඔවුන්ගෙ හිත් ඇතුලෙ උතුරන්න ආදරය තිබුනා...ඒක ඒ දෙන්නම දැනුවත්ව උන්නා...ඉතින් ඒක පමණක් හොඳටම ප්‍රමාණවත් වුනා..
මෙහෙම ගතවුන එක් දවසක කවදාවත් නැති විදියට බාරම්ගෙන් ඇමතුමක් පැමිණෙනවා...ටිකක් පුදුමයට පත්වුනත් ඒ වෙලාවෙ ඔහුට විවේකයක් තිබුන නිසා ඔහු එම ඇමතුම ලබාගන්නවා...
"ජන්කුක්......"
"බාරම්...මොකද මේ..."
ඇමතුම ලබාගත් විගසම තමන් කිසිවක් පවසන්නටත් පෙර එහාපසින් ඇසුණ ඇයගෙ කටහඬ ඔහුව කලබලයට පත්කරා...කිමද ඇය ඔහුගෙ නාමයෙන් ඇමතීම දුලබ දෙයක් වුන නිසා වගේම ඒ හඩේ ඇති දුර්වල බව එක වචනෙකින් වුවත් ඔහුට වටහාගත හැකිවුන නිසා...
"ජ-ජන්කුක්, ඔයාට කතා කරන්න පුලුවන් ද දැන්...ෆ්‍රී ද..."
මං දන්නෑ ඇත්තටම මොකක්ද කියන්න අවශ්‍ය කියලා...මෙතරම් ආදරයක්...ඔහු වෙනුවෙන්...
ඇය මරණයට දින ගනිද්දිත්, ඇය විමසන්නෙ ඔහුට ඇය සමග කතා කිරීමට ඉඩක් තිබෙනවාද කියා...එහෙමවත් ඔහුගෙ වැඩ වලට බාධාවක් වීමට අකමැති නිසා...
"ෆ්‍රී නම් නෑ පැටියො...ඒත් කතා කරන්න පුලුවන්...මොකද මේ...මොකක්ද ප්‍රශ්නෙ...ඇයි හදිසියේ..."
BINABASA MO ANG
Gone With The Wind || JJK || Short Story || Completed
Fanfictionමාව නිවාලන, දවාලන සන්සුන්, නිහඬ සුළග__ කෙතරම් සුවදායක වුවත් අල්ලා තබාගන්නට බැරි නිසාම දුරකට පාවී ගිය සුළග__ දිවියම කුණාටුවක් කළ සුළග ඇය__ •Gone with the wind•
